λαμβάνων ἱκανοποίησιν, σφοδρότερον αὖθις ἐπανέλαβε τὰς ἀπαιτήσεις αὐτοῦ διὰ δύο ἑτέρων διακοινώσεων χρονολογουμένων ἀπὸ 18 Ἰανουαρίου καὶ 21 Μαρτίου 1849, δι’ ὧν ἐπεζήτει ἀποζημίωσιν ὑπὲρ τῶν λῃστευθέντων Ἰονίων 6,000 φράγκων.
γ’). Ὅτι τῇ 4ῃ Ἀπριλίου 1849 ἐλαφυραγωγήθη ἐν Ἀθήναις ἡ Οἰκία τοῦ Ἰουδαίου Δὸμ Δαβὶδ Πατσιφίκου ἐκ Γιβραλτάρ, Ἄγγλου ὑπηκόου, ἐν καθαρᾷ μεσημβρίᾳ ὑπὸ τοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς βασιλικῆς κυβερνήσεως. Οὗτος τῷ 1890 ἀποκτήσας τὴν Πορτογαλλικὴν ὑπηκοότητα διωρίσθη πρόξενος τῆς Πορτογαλίας τῷ 1836 καὶ παυθεὶς ἕνεκα καταχρήσεων τῇ 21 Ἰανουαρίου τοῦ 1842, ἔζη ἐν Ἀθήναις ἐλεούμενος ὑπὸ τῆς τότε ἐνταῦθα τὰς διατριβὰς ποιουμένης Δουκίσσης τῆς Πλακεντίας ἧς ὁ φερώνυμος Πύργος σώζεται εἰσέτι ἐν τῇ λεωφόρῳ Κηφισσίας, ἀλλὰ μεταβεβλημένος εἰς στρατῶνα τοῦ πυροβολικοῦ. Εἶτα ἐγένετο ἱσπανὸς ὑπήκοος, φύσει ὅμως τὸ ἰουδαϊκὸν ἐν ἑαυτῷ φέρων γλίσχρον καὶ φιλοχρήματον, ἠπείλησεν ἀγωγὴν κατὰ τῆς πορτογαλικῆς κυβερνήσεως δι’ ὅσας, δῆθεν, ζημίας ὑπέστη χάριν τῆς βασιλίσσης καὶ ἀπῄτει 450,000 δραχμῶν.
Ἐπειδὴ ὅμως οὐδαμοῦ ἠδύνατο νὰ στηριχθῇ ἡ ἀπαίτησις αὐτοῦ, ἡ πορτογαλικὴ κυβέρνησις, ὅπως ἀπαλλαγῇ ἀχρείου ἀπαιτητοῦ, ἔδωκεν αὐτῷ 4,928 φράγκων· οὗτος δὲ ἠρκέσθη. Εἶτα, γενόμενος Ἄγγλος ὑπήκοος, διέτριβεν ἐν Ἀθήναις στερούμενος δὲ τῶν πάντων μόλις ἠδύνατο νὰ δανεισθῇ 1000 δραχμὰς ἐπὶ ἐνεχύρῳ.
Τὸν ταπεινὸν τοῦτον Ἑβραῖον, κατὰ τὴν δευτέραν λεγομένην ἀνάστασιν τοῦ Πάσχα (4 Ἀπριλίου) ἀγυιόπαιδες τινὲς καὶ ὄχλος ἐμποδισθέντες ὑπὸ τῆς ἀστυνομίας νὰ καύσωσιν ἀνδρείκελλον τοῦ Ἰούδα, ὡς ἔθος, παρὰ τῷ λαῷ, ὕβρισαν ὡς Ἰουδαῖον ἐλιθοβόλησαν τὸν οἶκον αὐτοῦ καὶ κατεδίωξαν ὅπως κακοποιήσωσιν, ἴσως, αὐτόν· αὐτοῦ δὲ κρυβέντος συνέτριψαν τὰ ὀλίγα εὐτελῆ ἔπιπλα τῆς οἰκίας πρὸς χαρὰν ἐκείνου, ὅστις, τῇ ἐπαύριον, ᾐτήσατο, διὰ τοῦ πρεσβευτοῦ τῆς Ἀγγλίας, ἀποζημίωσιν, ὑποβάλων μακρὸν κατάλογον ἐν πέντε μεγάλαις σελίσιν ἐπίπλων, μεταβαλὼν ὥς ποτε ὁ πρόγονος αὐτοῦ Ἀαρὼν, ὡς λέγει ὁ κ. Κρέμος, διὰ τῆς ράβδου τὰ εὐτελῆ σκεύη καὶ θριπήδεστα ἔπιπλα καὶ ρακώδη ἐνδύματα εἰς πολύτιμα κειμήλια καὶ πολυτελεῖς ἐσθῆτας.
