ληφθέντες δὲ καθείρχθησαν. Ὡσαύτως καὶ ὁ Κουρούσιας καὶ Ἀγριόγατος ἐκ Καρύας τοῦ δημου Τρικκάλων τραπέντες εἰς τὸ σύναγμα καὶ καταδιωχθέντες ἐτράπησαν ἐκ φόβου εἱρκτῆς εἰς τὸν λῃστρικὸν βίον καὶ ἐγένοντο ἀρχιλῃσταί· συλληφθέντες δ’ ἐκαρατομήθησαν. Τοιοῦτοι ἐκ φιλησύχων πολιτῶν ἕνεκα πενίας εἰς τὸ σύναγμα τραπέντες καὶ εἶτα καταδιωχθέντες ἦσαν οἱ πλεῖστοι τῶν λῃστρικὰς συμμορίας συστησάντων Ἑλλήνων· καὶ οἱ τοιοῦτοι εἶναι ἡ δευτέρα, οὕτως εἰπεῖν, τάξις τῶν λῃστῶν· πρώτη δὲ ἦν ἡ περὶ ἧς εἴρηται ἡ ἐκ τοῦ κακῶς ἐννοουμένου ἁρματωλικοῦ βίου καὶ δόξης ἕνεκα προελθοῦσα· τρίτη δὲ ἦν ἡ ἐκ κακουργημάτων βλαστήσασα ἡ καὶ φοβερωτάτη μάστιξ τῇ Ἑλλάδι γενομένη.
Ἐντεῦθεν τῶν τοῦ συνάγματος λῃστῶν ἐπληρώθη σύμπασα ἡ Ἑλλάς· ἐκ δὲ τούτων προῆλθον καὶ αἱ στάσεις ἀλλαχοῦ τε καὶ ἐν Ναυπλίῳ, Λακωνίᾳ καὶ Μεσσηνίᾳ. Ὅπως δὲ μὴ ἐξαγριῶσι τελέως τοὺς ἀποπεπλανημένους τούτους ἀνθρώπους καὶ ὅπως ρᾳδίαν καθιστῶσι τὴν εἰς τοὺς κόλπους τῆς κοινωνίας ἐπάνοδον αὐτῶν αἱ ἑλληνικαὶ κυβερνήσεις ἐποίουν συχνῶς χρῆσιν τῆς ἀμνηστίας. Τούτου ἕνεκα καὶ ἐπὶ Κωλέττη, πρὸς τοῖς εἰρημένοις, ἔλαβον ἀμνηστίαν (21 Νοεμβρίου 1844) καὶ οἱ ἀρχιλῃσταὶ Χρῆστος Βούλγαρης πρώην ὑπολοχαγός, Νικόλαος Κωλαηδόνης, Ἰωάννης Καραχάλιος, Ἰωάννης Τσιλμαντᾶς καὶ Ἀθανάσιος Κολοκύθας καὶ εἶτα (15 Μαΐου 1845) οἱ λῃσταὶ Κωνσταντῖνος Ραβδάκης καὶ Βασίλειος Κουλορέζας ὀπαδοὶ τοῦ ἀρχιλῃστοῦ Κιάφα ἐπὶ ἁπλῇ αὐτῶν ὑποσχέσει «εἰρηνικοῦ ἐν τῷ μέλλοντι βίου». Ἐπειδὴ δὲ, κατὰ τὰς βουλευτικὰς ἐκλογὰς, ἐγένοντο πολλαὶ ἀξιόποινοι πράξεις, τούτου δ’ ἕνεκα πολλοὶ ἐφυγοδίκουν, καταδιωκόμενοι δὲ ἠδύναντο νὰ τραπῶσιν εἰς τὸν λῃστρικὸν βίον, ὁ Κωλέττης ἀπένειμεν (9 Ἰανουαρίου 1845) ἀμνηστίαν πᾶσι πάντων τῶν μέχρι τῆς ἐκδόσεως τοῦ διατάγματος γενομένων ἐγκλημάτων. Ὅπως δὲ καὶ ἐπὶ τῶν προτέρων ὑπουργείων, κατ’ ἀπαίτησιν τούτου ἢ ἐκείνου, ἐτύγχανον ἐπιεικείας οἱ μὲν λῃσταὶ λαμβάνοντες ἀμνηστίαν οἱ δὲ κατάδικοι χάριτας, οὕτω καὶ ἐπὶ Κωλέττη, ὅτε οἱ βουλευταὶ παρεδυνάστευον τοῖς ὑπουργοῖς.»
Κατὰ τὴν ἐποχὴν ταύτην οἱ πολιτευόμενοι καὶ ἰδίως οἱ ἀντιπολιτευόμενοι ἦσαν φίλοι τῶν λῃστῶν, δι’ ὧν ἐξετέλουν τοὺς
