ἰδίους σκοποὺς ἀντὶ ἁδρῶν ἀντιμισθιῶν. Καὶ αὕτη δὲ ἡ Τουρκικὴ Κυβέρνησις κατέστησε τὰς περὶ τὰ Ἑλληνικὰ μεθόρια ἐπαρχίας κρησφύγετα ἀσφαλῆ τῶν λῃστρικῶν συμμοριῶν· διότι οἱ ἐν Βύζαντίῳ ἐσκέπτοντο, ὅτι οὕτω πῶς ἐνεργοῦντες ἀνέκοπτον πᾶσαν πρόοδον τῆς ἐξ αὐτῆς ἐνανταποδότως ἀποσπασθείσης Ἑλλάδος καὶ ἐξέθετον αὐτὴν εἰς τὰ ὄμματα τῆς Ἑσπερίας παριστῶντες, ὡς χώραν λῃστρικὴν καὶ ἐστερημένην δημοσίας ἀσφαλείας. Καὶ ταῦτα πάντα ἔπραττε· διότι τὸ Διβάνιον μαθὸν τὴν εἰς τὴν ἐξουσίαν ἄνοδον τοῦ Κωλέττη, οὗ τὸ πρόγραμμα ἐγίνωσκε κατεταράχθη καὶ ἐζήτει διὰ τῶν τοιούτων περιθάλψεων τῶν λῃστοσυμμοριῶν νὰ ἀποσπάσῃ τὴν προσοχὴν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἐξωτερικῶν πολιτικῶν ζητημάτων. Ἀλλὰ πρὸς ἔξαψιν τῶν κατὰ τῆς Ἑλλάδος ὕβρεων καὶ ἀντιδράσεων τῶν Ἄγγλων συνετέλεσε, πρὸς τούτοις, καὶ ἡ γενομένη, εὐθὺς μετὰ τὴν ἀποχώρησιν τοῦ Μαυροκορδάτου, ἀπόλυσις τοῦ στρατηγοῦ Τζούρτς. Ὁ Κόχραν καὶ ὁ Πάλμερστον συνεβούλευον τὴν ἀγγλικὴν κυβέρνησιν νὰ λάβῃ αὐστηρὰ μέτρα πρὸς ἐξασφάλισιν τῶν συμφερόντων τῶν Ἄγγλων πιστωτῶν καὶ πρὸς ἐκτέλεσιν τῆς συμβάσεως τῆς 2ας Σεπτεμβρίου 1843, καθ’ ἣν αἱ εἰσπράξεις τοῦ ποιμενικοῦ φόρου, τοῦ χαρτοσήμου καὶ ἄλλοι τινὲς φόροι ἐπρόκειτο νὰ χρησιμοποιηθῶσι διὰ τὴν ὑπηρεσίαν τοῦ δανείου τῶν 60,000,000. Ὁ λόρδος Ἄβερδην βραδύτερον, διὰ διακοινώσεως αὐτοῦ ἡμερομηνίας 23 Μαρτίου 1845, ὑπεδείκνυε ρητῶς πρὸς τὸ ὑπουργεῖον Κωλέττη, ὅτι ἐὰν μὴ ἐξεπληροῦντο αἱ περὶ καταβολῆς τοῦ τόκου δοθεῖσαι, πρό τινων ἡμερῶν, πρὸς τὸν Ἄγγλον πρεσβευτήν, ὑποσχέσεις ὑπὸ τοῦ ὑπουργείου, ἤθελεν ἀναγκασθῆ ἡ ἀγγλικὴ κυβέρνησις νὰ προσφύγῃ εἰς τὰ ἀναγκαῖα ἐκεῖνα μέτρα δι’ ὧν μόνον ἠδύνατο νὰ ἐπιτευχθῇ ἡ τῶν συμφερόντων αὐτῆς ἐξασφάλισις.
Ἀλλ’ ὡς μὴ ἤρκει ἡ κατὰ τῆς Κυβερνήσεως καταφορὰ τῶν ξένων λάβρως κατὰ τοῦ ὑπουργείου ἐπετέθη καὶ ἡ ἀντιπολίτευσις. Ὅ,τι ἐπανελάμβανον οἱ Ἄγγλοι βουλευταὶ ἐν τῷ ἀγγλικῷ κοινοβουλίῳ, δριμύτερον οὗτοι διετύπουν, ἀπὸ τοῦ βήματος τῆς ἑλληνικῆς Βουλῆς, καὶ ἀπὸ τῶν στηλῶν τῶν δημοσιογραφικῶν αὐτῶν ὀργάνων, καὶ ὕβριζον ἀναιδῶς καὶ προσωπικῶς τὸν ὑπουργὸν τῆς
