θυπουργοῦ προσωπικόν, οὐδὲ κατὰ βῆμα ν’ ἀπομακρύνηται τῶν ἰδεῶν τοῦ Κωλέττη.
Τοιαῦται δ’ ἦσαν αἱ σχέσεις τοῦ ὑπουργείου ἐκείνου καὶ τῆς γαλλικῆς πρεσβείας, ὥστε ὁ γραμματεὺς αὐτῆς Θουβενὲλ συνέταττε τὰ κύρια ἄρθρα τοῦ «Ἑλληνικοῦ Μηνύτορος» καὶ πολλὰς διακοινώσεις τῆς ἑλληνικῆς κυβερνήσεως[1]. Ἡ ἀγγλικὴ κυβέρνησις τοῦτο μὲν διὰ τὴν μικρὰν τοῦ φίλου αὐτῆς Μαυροκορδάτου πρωθυπουργίαν, τοῦτο δὲ διὰ τὴν ἐν τῇ ἐξουσίᾳ ἄνοδον τοῦ ὀπαδοῦ τοῦ Γαλλικοῦ κόμματος, ἐξ ἧς ἔβλεπε τὴν ἐπιρροὴν αὐτῆς μειουμένην ἤρξατο σφοδρότατα ἀντιπολιτευομένη τὴν νέαν ἑλληνικὴν κυβέρνησιν διὰ τοῦ ἐν Ἀθήναις πρεσβευτοῦ αὐτῆς.
Εὐθὺς λοιπὸν ἅμα τῇ ἀνόδῳ αὐτοῦ τὸ ὑπουργεῖον τῆς 6 Αὐγούστου εὑρέθη, αἴφνης, ἐν μέσῳ ἐξωτερικῶν δυσχερειῶν. Τὴν πρώτην δ’ ἀφορμὴν πρὸς τοῦτο παρέσχεν ὑπόμνημά τι περὶ ἑλληνικῶν πραγμάτων τοῦ τῆς Αὐστρίας ἐν Ἀθήναις πρεσβευτοῦ Πρόκες-Ὄστεν, ὅστις εἰς Βιέννην μεταβὰς καθυπέβαλεν αὐτό τῇ αὐστριακῇ κυβερνήσει, ἐξ οὗ λαβοῦσα ἀφορμὴν ἡ γερμανικὴ «Ἐφημερὶς τῆς Αὐγούστης» ὑπέδειξεν, «ὅτι ἡ Αὐστρία προθύμως ἤθελεν ἀποστείλει στρατιωτικὸν ἀπόσπασμα εἰς τὰ τουρκοελληνικὰ μεθόρια, τοῦτο μὲν πρὸς διατήρησιν τῆς εἰρήνης, τοῦτο δὲ καὶ πρὸς ἐξασφάλισιν τοῦ θρόνου τοῦ Ὄθωνος».
Αἱ ἐν Ἀθήναις ἀντιπολιτευόμεναι ἐφημερίδες λαβοῦσαι ἀφορμὴν ἐκ τοῦ ἄρθρου τούτου καὶ τοῦ ὑπομνήματος, ἐπετίθεντο διηνε-
- ↑ Ὁ Ε. Δ. Θουβενὲλ ὑπῆρξε γραμματεὺς τῆς ἐν Ἀθήναις πρεσβείας ἀπὸ τοῦ τέλους τοῦ 1845, τῷ 1848 ἐπιτετραμμένος καὶ τῷ 1849 πρεσβευτὴς τῆς Γαλλίας παρὰ τῷ βασιλεῖ Ὄθωνι· διότι ὁ Πισκατόρυ γενόμενος τῷ 1847 (10 Δεκεμβρίου) πρεσβευτὴς παρὰ τῇ αὐλῇ τῆς Μαδρίτης, ἀνεχώρησεν εἰς τὴν νέαν αὐτοῦ θέσιν. Ὁ Θουβενὲλ ὡς γραμματεύς, ὡς διευθυντὴς τῶν τῆς πρεσβείας, ὡς ἐπιτετραμμένος τῶν κατ’ αὐτὴν καὶ ὡς πρεσβευτὴς ὑπῆρξε λίαν ὠφέλιμος τῇ Ἑλλάδι· διότι ἐκμαθὼν τὴν νεοελληνικὴν καὶ καλῶς μελετήσας τὰ πράγματα παρίστα αὐτὰ ὑπὸ τήν, γαλλικῷ ὕφει ἐπανθοῦσαν, ἀληθῆ αὐτῶν μορφήν. Τὰς ὑπὲρ τῆς Ἑλλάδος δ’ αὐτοῦ ἐργασίας δύναταί τις νὰ ἴδῃ ἐν τῷ πρὸ τριετίας ἐκδοθέντι ἔργῳ αὐτοῦ: La Grèce du Roi Othon, Paris 1890 εἰς 8ον μέγα σελ. V–465, ὅπερ μεγάλως ὠφέλησεν ἡμᾶς.
