δυσχερείαις καὶ ἐξωτερικαῖς περιπλοκαῖς, πρὸ πάντων πρὸς τὴν Τουρκίαν καὶ Ἀγγλίαν· καὶ τοῦτο διότι ἠπατήθησαν ἔκ τε τῶν ἄλλων ὑποσχέσεων καὶ ὑπὸ τῶν ἐν Ἀθήναις προσφύγων ὁπλιταρχῶν Κρητῶν, ἀπατηθέντων καὶ αὐτῶν ἐκ τῆς διφορουμένης ἀπαντήσεως τοῦ Πάλμερστον πρὸς τὸ ὑπόμνημα, ὅπερ ἔπεμψαν πρὸς αὐτὸν ἐξαιτούμενοι τὴν προστασίαν τῆς Ἀγγλίας πρὸς ἵδρυσιν ἡγεμονίας ἐν Κρήτῃ: «Ἡ Κρήτη εἰς τὸ ἑξῆς δὲν θὰ εἶναι ἐκτεθειμένη εἰς τὰς προτέρας καταδυναστεύσεις.» Ἡ ἀπάντησις αὕτη τοῦ Πάλμερστον, ἡ διαδοθεῖσα φήμη, ὅτι ἀγγλικὸς στόλος, ἐν τάχει θέλει καταπλεύσει εἰς Κρήτην, ἡ ἐλπιζομένῃ ἐξ Εὐρώπης διπλωματικὴ ἀρωγὴ καὶ ἡ ἐκ τῆς ἐλευθέρας Ἑλλάδος βοήθεια, πάντα ταῦτα ἐξήγειραν πάλιν τὸν ἀνεξάντλητον ἐνθουσιασμὸν τῶν τέκνων τῆς ἡρωΐδος τῆς Μεσογείου.
Ἡ ἐπανάστασις ἀπεφασίσθη· ἐξ Ἑλλάδος μετέβαινον οἱ ὁπλιτάρχαι, ἐν οἷς ὁ Στυλιανὸς Δεληγιάννης, ὁ Β. Χάλης, ὁ Κουμῆς, ὁ Δεικτάκης καὶ Α. Χαιρέτης, ὅστις ἀπεβιβάσθη τῇ 19ῃ Νοεμβρίου 1840 μετὰ καὶ ἄλλων περὶ τοὺς 65 εἰς Λουτρὸν φέρων καὶ ὀλίγα πολεμοφόδια. Ἡ ἐπανάστασις παρεσκευάζετο ἀπὸ Ὀκτωβρίου 1840 — 22 Φεβρουαρίου 1841 ἐν Κρήτῃ.
Οἱ Σφακιανοὶ φρονιμώτεροι ἐνδειχθέντες καὶ βλέποντες τὸ ἀπροπαράσκευον ἐνεδοίαζον πρὸς τοῦτο ἄλλα καταπεισθέντες ὑπὸ τῶν ἐξ Ἑλλάδος ἐλθόντων ὁπλιταρχῶν Κρητῶν, προσεκάλεσαν τοὺς ὁπλιτάρχας καὶ προκρίτους τῆς Κρήτης εἰς συνέλευσιν γενομένην τῇ 22 Φεβρουαρίου 1841 ἐν Ἀσκύφῳ γράψαντες σὺν ἄλλοις: «Ὑψώσαμεν ἤδη πρῶτοι τὴν σημαίαν μας καθὼς καὶ εἰς ἄλλας ἐπαναστάσεις καὶ χαιρετίζομεν αὐτήν».
Οὕτως ἀπεφάσισαν τὴν ἐπανάστασιν· συνωμολόγησαν δὲ τῇ 23ῃ Φεβρουαρίου πρὸς τοὺς Σφακιανοὺς καὶ οἱ παρόντες ἐν τῇ συνελεύσει ἐκ τῶν ἄλλων ἐπαρχιῶν καὶ ὑπέγραψαν τὸ ἐπαναστατικὸν προσκλητήριον ἔγγραφον: «Οἱ καπεταναῖοι καὶ λοιποὶ πρόκριτοι Κρήτης ἐπιβεβαιοῦμεν τὰ ἄνω εἰρημένα καὶ συνάμα ὑποσχόμεθα νὰ ἀκολουθήσωμεν τοὺς Σφακιανοὺς εἰς τὸν ἀγῶνα μέχρι θανάτου».
Οὕτως ὑψώθη πρώτη ἡ τῶν Σφακιανῶν σημαία τῆς ἐπαναστάσεως χαιρετισθεῖσα δι’ ἀθρόων πυροβολισμῶν, ὡς εἶναι συνήθεια αὐ-
