ματικοὶ τῆς ναυαρχίδος περιθάλποντες τοὺς Ὑδραίους, ἐπανελάμβανον συνεχῶς, ὅτι τὰ μέγιστα θλίβεται ἡ Ἀγγλία διὰ τὴν ἐν Ἑλλάδι ἐπικράτησιν τῶν Βαυαρῶν, διὰ τὴν ὑφισταμένην ξενοκρατίαν, διὰ τὴν μὴ παροχὴν συντάγματος, καὶ οὕτως ἐντέχνως κατετίθεντο τὰ πρῶτα σπέρματα τῆς μετὰ ἓν ἔτος, κατὰ τὸ 1838, ἐκραγείσης ἀνταρσίας.
Ἐν τούτοις ὁ Ρούδαρτ, καίπερ φίλος τῆς Αὐστρίας ὢν πολὺ τοῦ φιλάγγλου Ἄρμανσβεργ ἑλληνικώτερος ὑπῆρξε καὶ πολλῷ ἐντιμότερος διαχειριστὴς τῶν ἑλληνικῶν πραγμάτων ἀπεδείχθη, κατὰ τὴν δεκάμηνον αὐτοῦ διοίκησιν. Διότι καὶ τὴν ἐπέκτασιν τῆς ἁρμοδιότητος τῶν γραμματέων ἢ ὑπουργῶν ἐπεζήτησε, τὴν ἀπομάκρυνσιν τῶν ξένων, οἵτινες καίτοι ἠλαττώθησαν, παρεῖχον ὅμως πάντοτε ἀφορμὰς παραπόνων, τὴν συγκρότησιν τακτικοῦ στρατοῦ ἐξ Ἑλλήνων μόνον καὶ τὴν ἐλάττωσιν τῶν δαπανῶν πρὸς διαρρύθμισιν τῶν κακῶς ἐχόντων οἰκονομικῶν τοῦ Κράτους.
Τὸ πρόγραμμα τοῦτο καίπερ κάλλιον καὶ ἑλληνικώτερον τῶν ἀπὸ τῆς ἀφίξεως τοῦ Ὄθωνος προγεγενημένων, οὐδόλως ὅμως ἐξετιμήθη· διότι αἱ ρᾳδιουργίαι καὶ δολοπλακίαι τοῦ Ἄγγλου πρεσβευτοῦ, ἐνορῶντος ἐν τῷ νέῳ πρωθυπουργῷ οὐ μόνον φίλον τῆς Αὐστρίας ἀλλὰ καὶ τῆς Ρωσίας, ἐνεψύχουν τὴν πολυάριθμον κατὰ τοῦ Ρούδαρτ ἀντιπολίτευσιν. Ὁ Ρούδαρτ ὅμως κατὰ τῆς ἀντιπολιτεύσεως ταύτης ἐξωργισμένης διὰ τὴν ἐν Βιέννῃ μετὰ τοῦ Μέττερνιχ συνέντευξιν αὐτοῦ, ἀπολογεῖται λέγων ἔν τινι ἐπιστολῇ: «Διαδίδει, γράφει, ὁ πρέσβυς τῆς Ἀγγλίας ὅτι διατελῶ πολιτευόμενος ὑπὸ τὴν ἐπιρροὴν τῆς Αὐστρίας καὶ τῆς Ρωσίας καὶ ὅτι πρὸ τῆς ἀφίξεώς μου, ἔλαβον αὐτοπροσώπως ὁδηγίας παρὰ τοῦ Μέττερνιχ· ἀλλ’ ἐγὼ δύο μόνον ἡμέρας διέτριψα ἐν Βιέννῃ ὅπου μετέβην ἐπίτηδες, ἵνα συνδιαλεχθῶ πρὸς τὸν τραπεζίτην Σίναν καὶ προτρέψω αὐτὸν νὰ συστήσῃ τράπεζαν χρηματιστικήν.»
Ἀλλ’ αἱ ἐξηγήσεις αὗται τοῦ Ρούδαρτ οὐδαμῶς ἐλαμβάνοντο ὑπ’ ὄψει, τοῦ Πάλμερστον διαβεβαιοῦντος τὸν Τρικούπην μετὰ θετικότητος, ὅτι αὐτὸς ἔσχε διεξοδικὴν μετὰ τοῦ Μέττερνιχ συνέντευξιν· Οὐχ’ ἧττον ὅμως κατὰ τοῦ ἀδίκως κατακριθέντος πρωθυπουργοῦ ἐκείνου συνέτειναν καὶ αἱ κατὰ Μάρτιον τοῦ 1839 ἐν Πά-
