τραις γενόμεναι ταραχαὶ καὶ ἡ εἴσπραξις τοῦ φόρου τῆς ἐπιτηδεύματος ἀπήντα μεγίστας δυσχερείας· διότι, κατὰ τὰς ἰδέας πλείστων ἡ ἐπελθοῦσα πολιτικὴ ἐλευθερία ἦτο συνώνυμος τῆς ἀσυδοσίας καὶ ταῦτα ὑπεκινοῦντο ὑπὸ τῶν συνταγματικῶν, διαδιδόντων, ὅτι «ἡ ἀληθὴς πολιτικὴ ἀνεξαρτησία προϋποτίθησι τὴν ἀπαλλαγὴν ἀπὸ τῶν τοιούτων φόρων καὶ ὅτι μετὰ τὴν ἐπιψήφισιν συντάγματος ἀκριβῶς τοῦτο ἐπιτευχθήσεται».
Καὶ ὁ δυστυχὴς φιλόπατρις λαὸς ρυμουλκούμενος ὑπὸ τῶν τοιούτων διαδόσεων ἠρνεῖτο τὴν πληρωμὴν φόρων. Ἐκ τούτου δὲ αἱ κυβερνήσεις τοῦ βασιλέως Ὄθωνος πολλὰς ἀπήντων δυσχερείας ἐν τῇ ἐφαρμογῇ τῶν φορολογικῶν νόμων καὶ ἰδίως τὰ τοῦ φόρου ἐπιτηδεύματος, καθ’ οὗ καὶ σφοδροτέρα ἠγέρθη ἄρνησις.
Οἱ ἔμποροι ἰδίᾳ τῶν Πατρῶν οὐδαμῶς ἐννόουν νὰ ὑπακούσωσι· τὸ δημοτικὸν συμβούλιον τῆς πόλεως αὐτῶν ἀρνηθὲν νὰ προσδιορίσῃ τὸν φόρον, ἐξηνάγκασε τὸν διοικητὴν νὰ προβῇ μετὰ τοῦ οἰκονομικοῦ ἐπιτρόπου εἰς αὐθαίρετον προσδιορισμὸν καὶ τῇ 12ῃ Μαρτίου προσεκάλεσε παρ’ ἑαυτῷ ἕνα τῶν μεγαλεμπόρων, καλούμενον Φακίρην, ἵνα πληρώσῃ φόρον ἐπιτηδεύματος ἑξακοσίας δραχμάς, ἀλλ’ ὅμως ἐκείνου ἀρνηθέντος, διατάχθησαν οἱ χωροφύλακες νὰ εἰσορμήσωσιν εἰς τὸ κατάστημα αὐτοῦ καὶ νὰ λάβωσιν ἐμπορεύματα ὡς καὶ ἔλαβον ἀνωτέρας ἀξίας.
Τοῦτο μαθόντες καὶ οἱ λοιποὶ ἔμποροι καὶ τεχνῖται ἐν οἷς καὶ οἱ ἀρτοποιοὶ ἔκλεισαν τὰ καταστήματα αὐτῶν· εἰς μάτην ὁ διοικητὴς προσεκάλεσε τοὺς ἀρτοποιοὺς εἰς σεβασμὸν πρὸς τοὺς νόμους ἀλλ’ ὅμως μὴ εἰσακουσθεὶς διέταξε τὴν φυλάκισιν αὐτῶν. Ὁ λαὸς τότε ἐξοργισθεὶς σύσσωμος ἐπιπεσών, ἠλευθέρωσε τοὺς εἰς τὰς φυλακὰς ἀπαγομένους ἀρτοποιούς, ἐκάκωσε τοὺς χωροφύλακας, ἐξύβρισε τὰς ἀρχὰς καὶ ἐστασίασεν ἕως οὗ τὰ ἐκπεμφθέντα τῇ 19ῃ Μαρτίου βασιλικὰ στρατεύματα μετὰ τοῦ γενικοῦ ἐπιτρόπου Βαλτινοῦ καταφθάσαντα ἀποκατέστησαν τὴν τάξιν. Οὐκ ὀλίγον δὲ συνέβαλεν εἰς τὰς φωνασκίας ταύτας καὶ ἡ ἐν Πόρῳ πανώλης, ἣν λίαν ἀξιναγνώστως περιέγραψεν ὁ κ. Κρέμος.
Τὴν νόσον ταύτην ἐκόμισε τῇ 19 Μαρτίου 1837 εἰς Πόρον τὸ πλοῖον τοῦ Γεωργίου Φάρσα καταπλεῦσαν ἐκ Καραγατζίου καὶ Με-
