μένη γραφὴ τῶν Αἰγυπτίων, καὶ ἡ τρίτη, ἡ τοῦ κάτω τμήματος, ἡ Ἑλληνική. Ἑσκέφθησαν τότε ὅτι ἐξ ἀντιβολῆς τῆς τελευταίας ταύτης πρὸς τὰς δύο πρώτας γραφὰς ἠδύνατο νὰ ἐξευρεθῇ ἡ κλεὶς τῆς ἐξηγήσεως καὶ ἑρμηνείας αὐτῶν. Τοῦτο δὲ καὶ κατωρθώθη ἐπὶ τέλους μετ’ ἐπανειλημμένας προσπαθείας τῶν Silv. de Sacy, Akerblad, Young καὶ ἰδίᾳ τοῦ Champoillon, τοῦ θεωρουμένου θεμελιωτοῦ τῆς νῦν Αἰγυπτιολογίας, δι’ ἧς ἐπεχύθη νέον φῶς εἰς τὴν ἱστορίαν καὶ τὸν πολιτισμὸν τῶν πάλαι. Αἰγυπτίων.
Ἆρά γε δὲν θὰ ἦτο δυνατὸν κατὰ παραπλήσιόν τινα τρόπον νὰ ἐξηγηθῶσι καὶ ἑρμηνευθῶσι καὶ τ’ ἀρχαῖα μουσικὰ ἡμῶν χειρόγραφα; Ὡς γνωστόν, καὶ ἐπὶ τῶν στιχηραρικῶν, μάλιστα δ’ ἐπὶ τῶν συντόμων εἱρμολογικῶν μελῶν καὶ κατ’ ἐξοχὴν ἐπὶ τῶν ἰδιομέλων δὲν ἐπῆλθε σπουδαία τις μεταβολή. Ἐκ τῆς μελέτης λοιπὸν καὶ σπουδῆς ἀρχαίων μουσικῶν χειρογράφων, περιεχόντων τοιαῦτα μέλη, ὑπάρχει ἐλπὶς νὰ ὁδηγηθῶμεν εἰς ἀνεύρεσιν τῆς κλειδὸς τῶν διαφόρων μουσικῶν των σημείων. Τὸ κέρδος, ὅπερ ἔχομεν νὰ προσδοκῶμεν ἐντεῦθεν, θὰ ἦτο μέγα, διὸ οὐδενὸς κόπου καὶ οὐδεμιᾶς δαπάνης πρέπει νὰ φεισθῶμεν πρὸς τοῦτο.
Ὡς πρὸς δὲ τὴν δημώδη ἡμῶν μουσικήν, ὁ ἡμέτερος Σύλλογος ὑπολαμβάνει, πρώτιστον καθῆκον αὑτοῦ τὴν περισυλλογὴν καὶ δημοσίευσιν τῶν ἑκασταχοῦ τῶν Ἑλληνικῶν χωρῶν σῳζομένων ἐθνικῶν ἡμῶν ᾀσμάτων μετὰ τῶν μελῳδιῶν των. Ὁ γνωστὸς Γαλάτης μουσικολόγος Bourgault-Ducourdray, περιοδεύσας τὴν Ἀνατολὴν καὶ ἐξοικειωθεὶς πρὸς τὰς δημώδεις ἡμῶν μελῳδίας, συνῃσθάνθη ἀληθῆ ἐνθουσιασμὸν ὑπὲρ αὐτῶν, διεκήρυξε δὲ ὅτι ἡ χώρα αὕτη εἶνε ὑπὸ ἔποψιν μουσικὴν πλουσία καὶ ἀνεκμετάλλευτος. Καὶ τὸν μουσικὸν αὐτὸν πλοῦτον, ὅστις εἶνε ἐθνικὸν ἡμῶν κτῆμα, κινδυνεύομεν νὰ ἐπίδωμεν νῦν ἐκλείποντα ὁσημέραι, ἀφ’ ἧς ἤρξατο παρ’ ἡμῖν διαδιδομένη ἡ τῆς Ἑσπερίας
