πρὸς σπουδὴν καὶ μελέτην τῆς ἐκεῖ περισῳζομένης ἔτι ἀρχαίας ἐκκλησιαστικῆς μουσικῆς καὶ τῶν πάλαι μουσικῶν συστημάτων τῆς Δυτικῆς Ἐκκλησίας, τοῦ Ἀμβροσιανοῦ καὶ Γρηγοριανοῦ, ἅτινα δὲν ἀφίστανται πολὺ τοῦ τότε μουσικοῦ ἡμῶν συστήματος. Ἰδιαίτερον ἐνδιαφέρον ὑπὸ τὴν ἔποψιν ταύτην διεγείρουσιν ἡ περιώνυμος Λαύρα τοῦ Κιέβου καὶ ἡ Grotta-Ferrata, τὸ γνωστὸν Ἑλληνικὸν μοναστήριον παρὰ τὴν Φρασκάτην, οὐ μακρὰν τῆς Ρώμης.
Ὁ Σύλλογος ἡμῶν θὰ μεριμνήσῃ ἰδιαιτέρως περὶ τῆς ἐξηγήσεως καὶ ἑρμηνείας τῶν ἀρχαίων μουσικῶν χειρογράφων, τῶν κατακειμένων καὶ ἐν ἄλλαις βιβλιοθῆκαις τῆς Ἀνατολῆς καὶ Ἑσπερίας καὶ ἐν αὐτῇ τῇ Ἐθνικῇ ἡμῶν Βιβλιοθήκῃ. Τὰ χειρόγραφα ταῦτα εἶνε σπουδαιότατα κατὰ πρῶτον καὶ κύριον λόγον διὰ τὴν ἐκκλησιαστικήν, εἶτα δὲ καὶ διὰ τὴν καθόλου ἐθνικὴν ἡμῶν μουσικήν. Ἐξ αὐτῶν δικαίουμεθα νὰ προσδοκῶμεν τὴν ἐπίλυσιν πλείστων ὅσων μουσικῶν ζητημάτων. Μέχρι τοῦδε ἐγένοντο διάφοροι μεμονωμέναι ἀπόπειραι πρὸς ἐξήγησιν αὐτῶν, ἀλλὰ πᾶσαι σχεδὸν αὗται ἠστόχησαν τοῦ σκοποῦ των. Ἡμεῖς ὅμως καὶ οὕτω δὲν ἀπελπίζομεν περὶ τοῦ πράγματος, νομίζομεν δέ, ὅτι συστηματικωτέρα τις ἐνέργεια ἠδύνατο νὰ ἔχῃ αἰσιώτερα ἀποτελέσματα.
Ἡ μουσικὴ γραφὴ τῶν περὶ ὧν ὁ λόγος χειρογράφων δὲν εἶνε βεβαίως δυσκολωτέρα τῆς πάλαι γραφῆς τῶν Αἰγυπτίων, τῆς τε ἱερᾶς καὶ τῆς δημοτικῆς, ἤτις ὡσαύτως ἐπὶ αἰῶνας πολλοὺς διετέλει αἰνιγματώδης. Ἀλλ’ ἤρκεσεν ἡ ἀνακάλυψις τοῦ γνωστοῦ ἐνεπιγράφου λίθου τῆς Ρωσέττης, ἵνα διαλύσῃ τὸ σκότος τὴς ἀγνοίας. Ἐπὶ τοῦ λίθου αὐτοῦ εἶχε χαραχθῆ ὑπὸ Πτολεμαῖον τὸν Ἐπιφανῆ ψήφισμα τοῦ τότε Αἰγυπτίου ἱερατείου καὶ δὴ εἰς τρεῖς γραφάς, ἐξ ὧν ἡ πρώτη, ἡ τοῦ ἄνω τμήματος, ἦτο ἱερογλυφική, ἡ δευτέρα, ἡ τοῦ μέσου τμήματος, ἡ δημοτική, ἐγχωρία ἢ ἐπιστολογραφικὴ λεγο-
