μουσική, μετ’ αὐτῆς δὲ καὶ ἡ ἀδιαφορία καὶ περιφρόνησις πρὸς τὴν πάτριον ἡμῶν μουσικήν. Ἀνάγκη δὲ πᾶσα νὰ σπεύσωμεν, ἐνόσῳ εἶνε ἔτι καιρὸς, εἰς τὴν περισυλλογὴν καὶ διάσωσιν τῆς δημώδους ἡμῶν μουσικῆς, καὶ δὴ κατὰ τρόπον μεθοδικώτερον καὶ συστηματικώτερον ἦ μέχρι τοῦδε.
Ἔπαινος πολὺς ὀφείλεται βεβαίως πρὸς τοὺς ἐπιχειρήσαντας ἤδη τῷ τοιούτῳ ἔργῳ ἀφ’ ἑαυτῶν καὶ ἄνευ οἱαςδήποτε ἐπικουρίας ἄλλων. Δυστυχῶς ὅμως οὐκ ὀλίγοι αὐτῶν, μὴ ὄντες ἀρχῆθεν ἐξῳκειωμένοι πρὸς τὰ δημώδη ἡμῶν ᾄσματα, δὲν ἠδύναντο νὰ διακρίνωσι πάντοτε τὰς γνησίας των μελῳδίας ἀπὸ τῶν μὴ τοιούτων, οὐδὲ ν’ ἀντιληφθῶσιν αὐτῶν ἀκριβῶς ἐξ ἁπλῆς ἀκοῆς. Πλὴν τούτου, ὡς εἴδομεν ἤδη, ἡ παρασημαντικὴ τῆς Εὐρωπαϊκῆς μουσικῆς, δι’ ἧς πολλοὶ ἀπέδωκαν τὰς περὶ ὧν ὁ λόγος μελῳδίας, εἶνε ἥκιστα ἐπιτηδεία εἰς τοῦτο, καὶ ἡ παραλλαγὴ δὲ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἡμῶν μουσικῆς, μεθ’ ἧς ἄλλοι ἐδημοσίευσαν αὐτάς, ἀστοχεῖ ἔν τισι τοῦ σκοποῦ· διὸ οἱ ἔχοντες οἰκείως πως πρὸς τὰ ἐθνικὰ ἡμῶν ᾄσματα καὶ ἀκούοντες αὐτὰ ἀπαγγελλόμενα, ἐπὶ τῇ βάσει τῆς τοιαύτης μουσικῆς γραφῆς, δυσκολεύονται ἐνίοτε νἀναγνωρίσωσι τὰς γνωστὰς εἰς αὐτοὺς μελῳδίας
Καθ’ ἣν ἡμεῖς ἔχομεν γνώμην, πρέπει ἡ περισυλλογὴ τῶν ἐθνικῶν ἡμῶν ᾀσμάτων ν’ ἀνατεθῇ εἰς ἄνδρας οὐ μόνον εἰδικοὺς μουσικούς, ἀλλὰ καὶ ἐξῳκειωμένους, εἰ δυνατόν, ἐκ παιδικῆς ἡλικίας πρὸς αὐτὰ καὶ δυναμένους νὰ διακρίνωσι τὰς γνησίας μελῳδίας των. Πρέπει δὲ αὐτοὶ νὰ περιοδεύσωσι, τὰς διαφόρους Ἑλληνικὰς χώρας καὶ ἐκεῖ ἐπιτοπίως, δραττόμενοι πάσης εὐκαιρίας ν’ ἀκούσωσι τὰ ᾄσματα ἀπὸ στόματος τοῦ ᾄδοντος αὐτὰ λαοῦ. Καὶ οὕτω δὲ ὀφείλομεν νὰ μὴ ἀρκεσθῶμεν εἰς μόνην τὴν ἐξ ἀκοῆς ἀναγραφὴν αὐτῶν διὰ μουσικῶν σημείων, ἀλλὰ νὰ χρησιμοποιήσωμεν καὶ τὴν θαυμασίαν ἐφεύρεσιν τοῦ Edison τὸν φωνογράφον ὅστις μόνος δύναται ν’ ἀποδώσῃ πιστῶς καὶ ἐκ τοῦ
