Σελίδα:Η βιογραφία του στρατηγού Γεωργίου Καραϊσκάκη.djvu/67

Από Βικιθήκη
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
65
ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ

τινὰ ὅπου ἦτον δυνατὸν νὰ τοὺς ἰδῶσιν οἱ πολιορκούμενοι, ἐπυροβόλησαν μόνον χωρὶς νὰ προχωρήσωσιν. Ὅταν οἱ πολιορκούμενοι εἶδον τὸν πυροβολισμόν, εἴτε διότι ἦτον τοῦτο σύνθημα ἐξόδου, εἴτε διότι ἐμψυχώθησαν, ἐδοκίμασαν νὰ ἐξέλθωσιν ἀπὸ τὸ περίφραγμά των πρὸς τὸ μέρος τῆς Ἱερουσαλήμ. Ἀπὸ τὸ κίνημα τοῦτο τῶν ἐχθρῶν ἐταράχθησαν τινὲς τῶν Ἑλλήνων, οἱ ὁποῖοι ἐφύλαττον τὸ πρὸς τὸν Παρνασσὸν μέρος, καὶ ἀνακατώθησαν ὡς διὰ φυγήν. Ἀλλ’ ὁ Καραϊσκάκης δραμὼν αὐτοπροσώπως πρὸς τοῦτο τὸ μέρος, τοὺς μὲν Ἕλληνας ἐμψύχωσε, τοὺς δὲ πολιορκουμένους ἀντέκρουσε καὶ δὲν ἄφησε νὰ ἐξέλθωσιν. Μετὰ τοῦτο διευθύνθη, ἀμέσως μέ τινας στρατιώτας πρὸς τὸ μέρος ὅπου ἐπυροβόλησαν οἱ ἐχθροί, διὰ νὰ ἀπαντήσῃ καὶ τούτων τὴν ὁρμήν· ἀλλ’ αὐτοὶ δὲν ἐτόλμησαν νὰ προχωρήσωσι.

Οἱ Τοῦρκοι στενοχωρούμενοι μεγάλως ἀπὸ τὴν ἔλλειψιν νεροῦ καὶ τροφῶν, ἀπελπισθέντες τοῦ νὰ λάβωσι βοήθειαν ἀπὸ τὰ πλησίον στρατόπεδα, ἐπρόβαλον εἰς τὸν Καραϊσκάκην νὰ τοὺς συγχωρήσῃ τὴν ἔξοδον. Αὐτὸς ἐδέχθη μὲν τὸ πρόβλημα τοῦτο, ἀλλ’ ἐζήτησε νὰ παραδοθῶσιν εἰς αὐτὸν αἱ πόλεις Λεβαδείας καὶ Σαλώνων καὶ διὰ τὴν ἀσφάλειαν τῆς ἐκτελέσεως νὰ μείνωσιν ἐνέχυρα εἰς αὐτὸν οἱ δύο ἀρχηγοὶ τοῦ ἐχθρικοῦ στρατεύματος, ὁ Μουσταφάμπεης καὶ ὁ Κεχαγιάμπεης. Οἱ ἀρχηγοὶ τῶν Τούρκων ἐλπίζοντες ἀκόμη εἰς τὴν βοήθειαν τοῦ Κιουταχῆ δὲν ἐδέχθησαν τοῦτο τὸ πρόβλημα, τὸ ὁποῖον καὶ ἄλλως δὲν ἐσυμβιβάζετο μὲ τὴν φιλοτιμίαν των καὶ μὲ τὴν πολιτικὴν τῆς αὐλῆς των.

Ἀλλ’ ἡ προσδοκωμένη βοήθεια τοῦ Κιουταχῆ δὲν ἐφαίνετο καὶ ὁ καιρὸς προχωρῶν κατέσταινεν ἀφορήτους τὰς ἐλλείψεις των· τὸ δὲ χειρότερον, αἱ συμβᾶσαι βροχαὶ τὴν 22, 23 καὶ 24 τοῦ Νοεμβρίου καὶ ἡ παρακολουθήσασα χιὼν τοὺς ἔφεραν εἰς τὸν ἔσχατον βαθμὸν τῆς ἀπελπισίας. Καὶ ἄλλο ὄχι μικρὸν δυστύχημα τοὺς κατετάραξε καθ’ ὑπερβολήν. Ὁ Μουσταφάμπεης περιερχόμενος καὶ ἐμψυχώνων τοὺς Τούρκους, ἐπῆγεν εἰς ἓν μέρος, τὸ ὁποῖον ἐκτυπᾶτο συνεχέστερον ἀπὸ τοὺς Ἕλληνας, καὶ διὰ νὰ ἐνθαρρύνῃ τοὺς ἐν αὐτῷ ἐκάθισε καὶ ἐτουφέκιζεν ὁ ἴδιος, ἀλλὰ μὴ προφυλαττόμενος ὅσον ἔπρεπε πληγώνεται εἰς τὴν κεφαλὴν ἀπὸ βόλι Ἑλληνικόν, τὸ ὁποῖον, ὡς ἐρχόμενον ἀπὸ μακρινὸν μέρος, δὲν ἐφάνη κατ’ ἀρχὰς θανατηφόρον, τὸ κρύος ὅμως καὶ ἡ ἔλλειψις τῶν ἀναγκαίων καὶ τῆς ἀνηκούσης περιποιήσεως τὸ κατέστησαν τοιοῦτον, ὥστε οἱ Τοῦρκοι, ἄν καὶ ὁ Κεχαγιάμπεης τοὺς ἐνεθάρρυνεν, ὅτι εἶν’ ἀδύνατον νὰ μὴν φθάσῃ βοήθεια παρὰ τοῦ Κιουταχῆ, καὶ τοὺς παρεκάλει νὰ ἐπιμείνωσιν ὀλίγον ἀκόμη εἰς τὰ δεινά, δὲν εἶχον πλέον προθυμίαν νὰ ὑπακούσωσιν· ἦτον δὲ τῷ ὄντι τρομερὰ ἡ κατάστασίς των. Περιωρισμένοι εἰς στενώτατον τόπον, τοῦ ὁποῖου