Μετάβαση στο περιεχόμενο

Σελίδα:Η βιογραφία του στρατηγού Γεωργίου Καραϊσκάκη.djvu/58

Από Βικιθήκη
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
56
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

(μετὰ τῶν ὁποίων, φαίνεται, συνεννοοῦντο) ὅτι ἐξ ἀνάγκης ἐδέχθησαν τοὺς Ἕλληνας, καὶ ν’ ἀποκτήσωσι μὲ τοῦτο καταφύγιον εἰς ἐναντίαν περίστασιν, εἰδοποίησαν τὸν Μουσταφάμπεην ἀρχηγὸν τῶν κατὰ τὰς ἐπαρχίας ταύτας τουρκικῶν στρατευμάτων, εὑρισκόμενον τότε εἰς Λεβαδείαν· αὐτὸς δὲ ἑτοιμασθεὶς ἐκίνησεν ἀμέσως πρὸς τὰ χωρία ταῦτα. Οἱ Ἕλληνες μὴ ἐλπίζοντες νὰ ἦναι τόσον μεγάλη ἡ ἐχθρικὴ δύναμις, ἐξαπλωθέντες εἰς τόπον περισσότερον ἀπ’ ὅσον ἦσαν ἱκανοὶ νὰ φυλάξωσι καὶ μὴ ὀχυρωθέντες καλῶς οὐδ’ εἰς αὐτόν, ἠναγκάσθησαν εἰς πρώτην ἔφοδον τῶν ἐχθρῶν νὰ τραπῶσιν εἰς φυγήν, ἥτις ἀπέβη εἰς αὐτοὺς πολλὰ ἐπιζήμιος· διότι ἐφονεύθησαν ὑπὲρ τοὺς τριάκοντα πέντε καὶ ἐσυλλήφθησαν ζῶντες μερικοί, ἐν οἷς καὶ ὁ Γιαννάκης ἀδελφὸς τοῦ Ὀδυσσέως, τὸν ὁποῖον ὅμως ἐφόνευσαν μετ’ ὀλίγον.

Οἱ εἰς Ζαγαρᾶ πολεμήσαντες Τοῦρκοι, ὄντες ἕως ὀκτακόσιοι καὶ ἔχοντες ἐπὶ κεφαλῆς τὸν Μουσταφάμπεην, ἦλθον τὴν ἐρχομένην ἡμέραν εἰς βοήθειαν τῶν εἰς Δομπραίναν ἀποκλεισμένων. Ὁ Καραϊσκάκης μὴ γνωρίζων πόση ἦτον ἡ δύναμις αὕτη τῶν ἐχθρῶν καὶ ἐπειδὴ δὲν ἦτον θέσις ἁρμοδία εἰς τὸν δρόμον του διὰ νὰ προσπαθήσῃ νὰ ἐμποδίσῃ τὴν διάβασίν των, διέταξε τοὺς Ἕλληνας νὰ φυλάττωσι καλῶς τὰς μεταξὺ Δομπραίνας καὶ Κακοσίου θέσεις των. Οἱ Τοῦρκοι, ἅμα ἐπλησίασαν εἰς τὸ χωρίον, χωρὶς νὰ στρατοπεδεύσωσι καὶ νὰ ἡσυχάσωσιν ὁπωσοῦν, ὥρμησαν ἀμέσως ἐναντίον σώματός τινος Ἑλλήνων ὀχυρωμένου εἰς μίαν ἐκκλησίαν, ἀπέχουσαν ὡς βολὴν τουφεκίου ἀπὸ τὰς ἀκρινὰς οἰκίας τῆς Δομπραίνας. Οἱ Ἕλληνες ὑπέμειναν τὴν ὁρμήν των, οἱ δὲ Τοῦρκοι τοποθετηθέντες ὄπισθεν τῶν πέριξ πετρῶν ἀντεπολέμουν, ἀλλὰ μετ’ ὀλίγας στιγμὰς οἱ Ἕλληνες ἐξελθόντες ἀπὸ τοὺς προμαχῶνας των καὶ ἐφορμήσαντες κατ’ αὐτῶν τοὺς ἐδίωξαν ἕως εἰς τὰς οἰκίας καὶ ἐτοποθετήθησαν αὐτοὶ ὅπου ἦσαν οἱ Τοῦρκοι. Μετά τινα ἀντιτουφεκισμόν, ἐπειδὴ ὁ στρατηγὸς Νικήτας ἐσηκώθη διὰ νὰ ἐφορμήσῃ πλησιέστερον κατὰ τῶν ἐχθρῶν, οἱ Ἕλληνες νομίσαντες τοῦτο σημεῖον ὀπισθοδρομήσεως, ἀμέσως ἐπέστρεψαν ὅλοι εἰς τὴν ἐκκλησίαν, οἱ δὲ Τοῦρκοι κατέλαβον πάλιν τὴν προτέραν των θέσιν.

Ἠκολούθει ἀκόμη μὲ ζωηρότητα ἡ μάχη, ὅταν ἐφάνη ἓν σῶμα ἐχθρῶν πεζῶν καὶ ἱππέων συνιστάμενον ἀπὸ χιλίους περίπου πολεμιστὰς καὶ ἐρχόμενον ἀπὸ Ἀττικὴν εἰς βοήθειαν τῶν εἰς Δομπραίναν πολιορκουμένων. Οἱ Ἕλληνες, χωρὶς νὰ ταραχθῶσι διόλου διὰ τὴν παρουσίαν αὐτῆς τῆς σημαντικῆς ἐχθρικῆς δυνάμεως, ἐπέμειναν ἀντιμαχόμενοι εἰς τοὺς ἐχθροὺς ἕως τὴν νύκτα, ὅτε οὗτοι ἀνεχώρησαν εἰς Δομπραίναν. Τὸ ἀπὸ τὴν Ἀττικὴν ἐλθὸν στράτευμα δὲν ἔλαβε διόλου μέρος εἰς τὴν μάχην ταύτην, τὸ ὁποῖον ἔδωκεν ἀφορμὴν εἰς τοὺς Ἕλληνας νὰ συμπεράνωσιν ὅτι τὴν ἐρχομένην ἡμέραν ἔμελλε νὰ γένῃ σημαντικὴ συμπλοκή. Κἀνὲν σῶμα δὲν ἠθέλησε νὰ μείνῃ εἰς τὴν ἐκ-