Γράφε κἂν (ἐπανέλαβεν ὁ Καραϊσκάκης) γράφε ὅ,τι βλέπεις καὶ τοῦτο θέλει εἶναι ἀρκετὴ ἀνταμοιβὴ δι’ ἡμᾶς.[»]
Τὸ φθάσιμον τῶν Ἑλληνικῶν στρατευμάτων εἰς Δομπραίναν ἔγεινεν ἀμέσως γνωστὸν εἰς ὅλας τὰς πέριξ ἐπαρχίας, ἀλλ’ οἱ κάτοικοι δὲν ἐτόλμησαν νὰ λάβωσι τὰ ὅπλα, ὑποπτεύοντες μήπως ἡ ἐκστρατεία εἶναι προσωρινὴ καὶ μόνον διὰ λαφυραγωγίαν. Ταύτην τὴν ἀτολμίαν βλέπων καὶ ὁ Ρούκης ἐζήτησεν ἀπὸ τὸν Καραϊσκάκην νὰ στείλῃ εἰς αὐτὸν στρατιωτικήν τινα δύναμιν, διὰ νὰ ἐμψυχώσῃ τοὺς κατοίκους καὶ νὰ τοὺς κινήσῃ πάλιν εἰς πόλεμον κατὰ τοῦ ἐχθροῦ. Ὁ Καραϊσκάκης πεπεισμένος καὶ ὁ ἴδιος διὰ τὴν ἀνάγκην ταύτην, ἀπέστειλε τὸν Γαρδικιώτην Γρίβαν καὶ Νάκον Πανουργιᾶ μὲ περίπου τετρακοσίους στρατιώτας, γράψας καὶ πρὸς τὸν Δυοβουνιώτην καὶ πρὸς τοὺς λοιποὺς ἀρχηγοὺς τῶν ὅπλων νὰ λάβωσι προθύμως μετοχὴν εἰς τὸν παρόντα κρίσιμον ἀγῶνα.
Διεδόθη καὶ εἰς τὴν Πελοπόννησον ἡ εἴδησις τῆς εἰς Δομπραίναν ἀφίξεως καὶ στρατοπεδεύσεως τοῦ Καραϊσκάκη καὶ πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἐκεῖ εὑρισκομένους Στερεοελλαδίτας συσσωματούμενοι ἤρχοντο εἰς βοήθειάν του. Ἡ προθυμία τῆς εἰς Ρούμελην ἐκστρατείας ἀνεφάνη καὶ εἰς τοὺς ὑπὸ τὴν ὁδηγίαν τῶν Σουλιωτῶν ἀρχηγῶν στρατιώτας, οἱ ὁποῖοι ἤρχισαν ἤδη καὶ ν’ ἀποσπῶνται, ὅταν καὶ οἱ ἴδιοι ἀρχηγοί των ἀπεφάσισαν νὰ μεταβῶσι καὶ αὐτοὶ εἰς Δομπραίναν καὶ νὰ συμμεθέξωσιν εἰς τὸν ἱερὸν τοῦτον ἀγῶνα. Μόνον ἀπὸ τοὺς ἀρχηγοὺς τούτους ὁ Κώστας Μπότζαρης καὶ Κῆτζος Τσαβέλας δὲν ὡδήγησαν αὐτοπροσώπως τὰ ὑπὸ τὴν ὁδηγίαν των σώματα εἰς ταύτην τὴν ἐκστρατείαν εἴτε διὰ νὰ μὴν ἀναγνωρίσωσι μὲ τὴν πρᾶξιν ἀρχηγὸν τὸν Καραϊσκάκην, εἴτε διότι εἶχον σκοπὸν νὰ λάβωσι μέρος εἰς τὴν τότε συγκροτουμένην Ἐθνικὴν Συνέλευσιν.
Οἱ κάτοικοι τῶν πέριξ ἐπαρχιῶν ἂν καὶ ἔβλεπον ὅτι τὸ Ἑλληνικὸν στρατόπεδον ηὔξανεν ὁλοὲν καὶ ἡ ἐκστρατεία αὕτη ἀποκατεστήνετο σημαντικοτάτη διὰ τὴν εἰς Βιτιρνίτζαν διάβασιν τοῦ Δ. Μακρῆ καὶ Γ. Δράκου καὶ διὰ τὴν εἰς Ταλάντι ἀπόβασιν τῶν Ὀλυμπιακῶν στρατευμάτων, μ’ ὅλα ταῦτα δὲν ἐτόλμων νὰ λάβωσι τὰ ὅπλα κατὰ τῶν ἐχθρῶν καὶ νὰ συμπράξωσι μὲ τὸν Καραϊσκάκην. Ὡς καὶ αὐτὰ τὰ περὶ τὸ στρατόπεδον χωρία, μ’ ὅλον ὅτι δὲν ἦσαν πλησίον Τοῦρκοι, δὲν ἐτόλμησαν νὰ κινηθῶσιν, ἀλλ’ ἐζήτησαν ἀπὸ τὸν Καραϊσκάκην δύναμιν. Ὁ Καραϊσκάκης ἀφ’ οὗ ἐνεθάρρυνε τοὺς ἀπεσταλμένους των, ἔστειλεν εἰς βοήθειάν των τὸν Ἀντώνιον Κοντοσόπουλον καὶ Γιαννάκην ἀδελφὸν τοῦ Ὀδυσσέως μὲ διακοσίους περίπου στρατιώτας, οἱ ὁποῖοι μετέβησαν ἀμέσως κ’ ἐτοποθετήθησαν εἰς τὰ χωρία Ζαγαρᾶ καὶ Κουτουμουλᾶ. Οἱ κάτοικοι τῶν χωρίων τούτων θέλοντες νὰ δείξωσιν εἰς τοὺς ἐχθρούς,