τὸν ἀναγνωρίσει ἐγγράφως· τοῦτο δὲ ἦτον ἀδύνατον νὰ γένῃ διὰ τὰς προεκτεθείσας αἰτίας, καὶ τὸ πρᾶγμα ἔμεινεν εἰς τὴν ἰδίαν κατάστασιν.
Εἰς τοῦτο τὸ μεταξὺ συνέβη καὶ ἔλλειψης τροφῶν· οἱ στρατιῶται, οἱ ὁποῖοι δὲν ἤλπιζον νὰ κάμῃ καρπὸν αὐτὸ τὸ στρατόπεδον καὶ ἐπεθύμουν τὴν διάλυσίν του, ἔκαμαν ἰσχυρὰ παράπονα εἰς τοὺς ἀρχηγούς των, αὐτοὶ δὲ ἐγνωστοποίησαν ταῦτα εἰς τὸν ἀρχιστράτηγον, ὅστις εὑρίσκετο κατ’ ἐκείνας τὰς ἡμέρας εἰς Μέγαρα. Μ’ ὅλον ὅτι ἔγεινεν ἡ ἐξοικονόμησις τῶν τροφῶν καὶ τὸ πρᾶγμα ἔλαβε τὴν ἐπιθυμητὴν διόρθωσιν, τὸ κακὸν ὅμως τῆς λιποταξίας ὄχι μόνον δὲν ἐδιορθώθη, ἀλλ’ ἐξηπλώθη καὶ εἰς τοὺς ἀξιωματικούς, οἱ ὁποῖοι εἶχον ἀρχίσει νὰ φοβῶνται καὶ διὰ τὴν ἰδίαν των ὕπαρξιν καὶ ἀσφάλειαν, διότι ἔβλεπον λιποτακτοῦντας ἀδιακόπως τοὺς στρατιώτας των· μερικοὶ ἀπὸ τοὺς ἀξιωματικοὺς ἐπεχείρησαν μάλιστα νὰ λιποτακτήσωσιν, ἀλλὰ γενόμενοι γνωστοὶ ἐπέσυρον εἰς ἑαυτοὺς τὸ ὄνειδος ὅλου τοῦ στρατοπέδου· μ’ ὅλον τοῦτο ἔγειναν αἴτιοι νὰ εἰσχωρήσῃ γενικὴ ὑποψία εἰς ὅλους τοὺς συγκροτοῦντας τὰ διάφορα σώματα, ὥστε οὔτε ὁ ἀξιωματικὸς ἐνεπιστεύετο εἰς τὸν στρατιώτην, οὔτε ὁ στρατιώτης ἔβαλλε βάσιν εἰς τοὺς λόγους τοῦ ἀρχηγοῦ του· ὥστε μόνον σχεδὸν αἴτιον, τὸ ὁποῖον ἐμπόδιζεν ἔτι τὴν διάλυσιν τοῦ στρατοπέδου, ἦτον τῶν πλοίων ἡ ἔλλειψις.
Ὁ ἀρχιστράτηγος βλέπων τὴν ἐλεεινὴν ταύτην κατάστασιν καὶ ἐπιθυμῶν νὰ κάμῃ κἀμμίαν διόρθωσιν, ἐπροσκάλεσεν εἰς συμβούλιον ὅλους τοὺς ἀξιωματικοὺς καὶ τοὺς ἐρώτησε πῶς ἠδύνατο νὰ κάμῃ σταθερὸν τὸ στρατόπεδον καὶ ν’ ἀποφύγῃ τὸν κίνδυνον τῆς διαλύσεως. Ὁ Κῆτζος Τζαβέλας ὡς ἐκ μέρους καὶ τῶν λοιπῶν εἶπεν ὅτι, διὰ νὰ κατορθωθῇ τοῦτο πρέπει νὰ μὴ συμβῇ ἡ παραμικρὰ ἔλλειψις τροφῶν, νὰ προσκληθῶσι δὲ καὶ νέα στρατεύματα. Ὁ ἀρχιστράτηγος ὑπεσχέθη νὰ κατορθώσῃ ἀμφότερα· ἀλλὰ μ’ ὅσην εὐκολίαν αὐτὸς ὑπέσχετο, μὲ τόσην δυσκολίαν ἐπίστευον οἱ Ἕλληνες. Ἕως οὗ δὲ νὰ ἐκπληρώσῃ ὁ ἀρχιστράτηγος τὰς ὑποσχέσεις τον, ἀπεφασίσθη νὰ διαθέσωσιν ἐπὶ τὸ ὠφελιμώτερον τὸ ἤδη ὑπάρχον στράτευμα. Ἐπροβλήθησαν ἀπό τινας μερικαὶ μετατοπίσεις, δὲν ἐνεκρίθησαν δὲ ἀπὸ ἄλλους, καὶ τέλος διελύθησαν οἱ συνελθόντες, ἀφήσαντες τὰ πράγματα εἰς τὴν ἰδίαν κατάστασιν, εἰς τὴν ὁποίαν εὑρίσκοντο.
Τὴν ἑπομένην ἡμέραν ὁ Νικήτας εἴτε κατὰ τύχην, εἴτε ἐκ προμελέτης λαμβάνει μίαν σημαίαν καὶ συναθροίσας περὶ αὐτὸν ἕως πεντακοσίους στρατιώτας, κηρύττει τὸν Τζαβέλαν ἀρχηγὸν τοῦ στρατεύματος καὶ συγχρόνως ζητεῖ καὶ ἀπὸ τὸν ἀρχιστράτηγον τὴν ἐπικύρωσιν. Ὁ ἀρχιστράτηγος εἶχεν ἤδη γνωρίσει καλῶς τοὺς συγκροτοῦντας τὸ στρατόπεδον καὶ ἤξευρε πόσον δύσκολος ἦτον ἡ ἐπιτυχία αὐτοῦ τοῦ προβλήματος· μ’ ὅλον τοῦτο εἶπεν ὅτι