μὴ μένῃ τὸ στράτευμα χωρὶς κεφαλήν· ἀλλ’ οὐδὲ τοῦτο δὲν ἔγεινε δεκτόν· ἀπεφασίσθη δὲ μόνον νὰ διοικῇ ὁ Τζαβέλας ἐν ὅσῳ τὸ στρατόπεδον εὑρίσκεται εἰς Φαληρέα. Ἐν τούτοις παρουσιάζεται εἰς τὴν συνέλευσιν τῶν ἀξιωματικῶν ὁ Ἰ. Θ. Κολοκοτρώνης καὶ ζητεῖ τὴν ἄδειαν ν’ ἀπέλθῃ εἰς Πελοπόννησον, προβάλλων ὅτι ἡ πατρίς του ἔχει ἀνάγκην τῆς παρουσίας αὐτοῦ καὶ τῶν στρατευμάτων του διὰ τὸν παρὰ τοῦ Ἰμπραήμη κίνδυνον· τὰ αὐτὰ συγχρόνως ἐπρόβαλε καὶ ὁ Σισίνης. Ἀλλ’ οἱ ἀξιωματικοί, οἱ ὁποῖοι ἐπροσπαθοῦσαν νὰ διατηρήσωσιν ἀκόμη τὸ στρατόπεδον, ἀπεκρίθησαν ὅτι τὸ ζήτημά των δὲν εἶναι ἁρμόδιον εἰς τὴν περίστασιν, δὲν εἶναι δὲ οὔτε εὔλογον, οὔτε ἔντιμον εἰς αὐτοὺς ν’ ἀναχωρήσωσι καθ’ ἣν ἐποχὴν τὸ στρατόπεδον ἔχει ἀνάγκην ἐνδυναμώσεως καὶ ὑποστηρίξεως. Ὁ Ι. Θ. Κολοκοτρώνης ἔχων, καθὼς ἐφαίνετο, σταθερὰν ἀπόφασιν διὰ νὰ ἀναχωρήσῃ, ἐπέμεινε δικαιολογῶν τὸ ζήτημά του· ἐπειδὴ δὲ οἱ ἀξιωματικοὶ ἀντέτεινον, ἡ φιλονεικία ἀπέβη ζωηροτάτη, καὶ ὁ Ι. Θ. Κολοκοτρώνης ἠναγκάσθη νὰ μείνῃ καὶ ἐναντίον τῆς ἐπιθυμίας του εἰς τὸ στρατόπεδον.
Ἡ δυσκολία, τὴν ὁποίαν ἐπέφερον εἰς τὸν Ι. Θ. Κολοκοτρώνην, ἔδωκεν αἰτίαν εἰς τοὺς ἄλλους Πελοποννησίους ἀρχηγοὺς νὰ μεταχειρισθῶσι πλαγίους τρόπους πρὸς ἀναχώρησιν. Ὁ μὲν Σισίνης λοιπὸν ἔφυγε κρυφίως, μεταβὰς εἰς τὸ ἄντικρυ τοῦ Κερατζινίου νησίδιον, ἀπὸ τὸ ὁποῖον ἀνεχώρησε μισθώσας μὲ ἱκανὴν χρηματικὴν ποσότητα ἓν πλοιάριον. Ὁ δὲ Π. Νοταρᾶς, λαβὼν τὴν ἄδειαν ν’ ἀπέλθῃ εἰς Σαλαμῖνα δι’ ὀλίγας ἡμέρας, διευθύνθη εἰς Κόρινθον μὲ τὴν ἐπιθυμίαν τοῦ νὰ λάβῃ ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν του τὸ φρούριον. Τοιούτους τρόπους μεταχειριζόμενοι καὶ ἄλλοι κατώτεροι ἀξιωματικοὶ ἀνεχώρουν ἀδιακόπως ἀπὸ τὸ στρατόπεδον.
Ὁ ἀρχιστράτηγος ἀνήγγειλεν εἰς τοὺς πολιορκουμένους τὴν ἀποτυχίαν εἰς τὸ τελευταῖον ὑπὲρ αὐτῶν κίνημα καὶ τοὺς ἐσυγχώρησε τρόπον τινὰ νὰ διαπραγματευθῶσι μὲ τὸν ἐχθρόν, ἂν δὲν δύνανται ν’ ἀνθέξωσιν. Οἱ πολιορκούμενοι ἔπεμψαν ἐπίτηδες ἕνα ἐκ τῶν σημαντικωτέρων ἀξιωματικῶν, ὀνομαζόμενον Τριαντάφυλλον Λήμνιον [1], διὰ νὰ γνωστοποιήσωσιν εἰς τὸν ἀρχιστράτηγον ὅτι μὲ στενοχωρίαν μέν, πλὴν δύνανται νὰ ἀνθέξωσιν ἀκόμη τρεῖς μῆνας, ἐὰν καὶ τὸ ἕξω στρατόπεδον διαμείνῃ εἰς Φαληρέα. Ὅταν οἱ ἀξιωματικοὶ τοῦ σώματος τοῦ Καραϊσκάκη ἤκουσαν τὴν εἴδησιν ταύτην, δὲν ἠμπόρεσαν νὰ κρύψωσι τὴν ἀγανάκτησιν, τὴν ὁποίαν ἠσθάνθησαν, ἀλλ’ ἐφώναξαν· «Ἡ ἀνοησία τοῦ νὰ μᾶς κρύψωσι τὴν ἀληθῆ κατάστασιν τοῦ φρουρίου ἔγεινεν αἰτία νὰ χάσωμεν τὸν ἀρχηγὸν μας, διότι ἂν αὐτὸς τὴν ἐγνώριζεν,
- ↑ Τὸν Τριαντάφυλλον Τζουρᾶν ἐκ Λήμνου (σημ. ἐκδ.).
