θῶσιν εἰς τὸ μοναστήριον, εἰς ἓν ὀχύρωμα πλησίον τοῦ μοναστηρίου καὶ εἰς τὸν Φαληρέα.
Ἀλλ’ ἐνῷ κατεγίνοντο εἰς τοῦτο οἱ ἀξιωματικοί, οἱ στρατιῶται ἐσκέπτοντο περὶ τρόπου ἀναχωρήσεως ἀπὸ τὸ στρατόπεδον καὶ εἰς ὀλίγον διάστημα ὅλοι ἐν γένει οἱ νησιῶται, ἔχοντες πλοῖα ἐδικά των, ἢ γνωρίζοντες τοὺς πλοιάρχους ἀνεχώρησαν, ἐκτός τινων ἀξιωματικῶν μόνον, οἱ ὁποῖοι διέμειναν εἰς τὸ στρατόπεδον ἀπὸ φιλοτιμίαν. Ἀνεχώρησαν ὁμοίως καὶ πολλοὶ ἄλλοι στρατιῶται, ὅσοι ἠδυνήθησαν νὰ εὕρωσι πλοῖα, ὥστε μόλις τὸ ἥμισυ τοῦ στρατεύματος διέμενεν ἀκόμη εἰς τὸ στρατόπεδον. Μ’ ὅλα ταῦτα ὅμως ἐτοποθετήθησαν εἰς τὰς προσδιορισθείσας θέσεις τὰ διαμένοντα στρατεύματα· καὶ ὅταν περὶ τὸ δειλινὸν εἶδον τὸν Κιουταχῆν ἐρχόμενον ἀπὸ τὰς Ἀθήνας μὲ τρεῖς χιλιάδας περίπου πεζοὺς καὶ ἱππεῖς, ἑτοιμάσθησαν διὰ νὰ τὸν ἀντικρούσωσιν. Ἀλλ’ αὐτὸς περιελθὼν καὶ ἐπισκεφθεὶς ὅλους τοὺς προμαχῶνας καὶ τὰ ὀχυρώματα, τὰ ὁποῖα εἶχον ἀφήσει οἱ Ἕλληνες, ἐπέστρεψεν εἰς τὸ στρατόπεδόν του. Ὅταν οἱ Ἕλληνες εἶδον ὅτι δὲν εἶχε σκοπὸν διὰ πόλεμον, ἐξῆλθον ἀπὸ τὸ μοναστήριον καὶ ἀκολούθησαν ὀλίγον κατόπιν του, προκαλούμενοι αὐτὸν τρόπον τινὰ ὡς εἰς μάχην.
Αἱ νέαι δυνάμεις, αἱ ὁποῖαι ἔφθασαν κατ’ ἐκείνας τὰς ἡμέρας εἰς τὸ στρατόπεδον ὑπὸ τήν ὁδηγίαν τοῦ Κώστα Δροσίνη, Γιαννάκη Στράτου καὶ ἄλλων τινῶν, ἔδωκαν ἐλπίδα εἰς τοὺς ἀξιωματικούς, ὅτι ἦτον ἀκόμη δυνατὸν νὰ μὴ διαλυθῇ τὸ στρατόπεδον. Ἔλαβον λοιπὸν μέτρον νὰ τοποθετηθῶσιν ἁρμοδίως τὰ διάφορα σώματα εἰς τὰς θέσεις, ὅσας ἐνόμιζον ἀναγκαίας διὰ νὰ μὴν καταδιωχθῶσιν ἢ ἀποκλεισθῶσιν ἐπὶ ὑποθέσει ἐφόδου ἐχθρικῆς. Ἀλλ’ ἡ ἔλλειψις ἀρχηγοῦ ἐματαίωνεν ὅλα τὰ σχέδια. Τὸ στρατόπεδον ἐσύγκειτο ἀπὸ διάφορα σώματα, τῶν ὁποίων οἱ ἀρχηγοὶ δὲν κατεδέχοντο νὰ ὁδηγηθῶσιν ἀπὸ ἄλλον ὅμοιόν των. Ἀφίνω κατὰ μέρος τὰς ματαίας ἐλπίδας, τὰς ὁποίας ἠμποροῦσαν νὰ ἔτρεφον μερικοί· ὁ Κῆτσος Τζαβέλας καὶ ὁ Κώστας Μπότσαρης ἐνομίζοντο ἱκανότεροι νὰ διαδεχθῶσι τὸν Καραϊσκάκην. Ἀποτυχίαι σημαντικαί, αἱ ὁποῖαι εἰς διαφόρους μάχας συνέβησαν εἰς τὸν Μπότσαρην, ἔδιδαν τὴν ὑπεροχὴν εἰς τὸν Τζαβέλαν καὶ ἴσως ὁ τελευταῖος οὗτος ἤθελεν ἐπιτύχει τῆς ἀρχηγίας, ἐὰν τὸ σῶμα τοῦ Καραϊσκάκη ἤθελε συγκατατεθῆ νὰ τὸν δεχθῇ· ἡ ἀντιζηλία ὅμως ἡ μεταξὺ Σουλιωτῶν καὶ Στερεοελλαδιτῶν, ἡ ὁποία ἀπέβη τόσον σημαντικὴ ἐπὶ τῆς ἐκστρατείας ταύτης τοῦ Καραϊσκάκη, δὲν ἄφινε τοὺς ἀξιωματικοὺς τούτου τοῦ σώματος νὰ δεχθῶσι δι’ ἀρχηγὸν τὸν Τζαβέλαν.
Μετὰ πολλὰς καὶ ἐπιμόνους διαφιλονεικήσεις περὶ τῆς ἀρχηγίας, ἐπροβλήθη τελευταῖον νὰ διορισθῇ κἂν προσωρινὸς ἀρχηγὸς ὁ Τζαβέλας, διὰ νὰ