καὶ εἰς Ναύπλιον καὶ ἀλλαχοῦ. Πανταχοῦ δὲ τὰ πρόσωπα τῶν Ἑλλήνων ἔδειχνον ὅτι ἡ αὐτὴ λύπη ἐκυρίευε τὰς καρδίας των.
Ὁ θάνατος τοῦ Καραϊσκάκη δὲν ἔμεινεν ἐπὶ πολὺ ἄγνωστος καὶ εἰς τοὺς ἐχθρούς. Αἰγύπτιός τις τακτικός, αὐτομολήσας πρὸ καιροῦ εἰς τοὺς Ἕλληνας ἀπὸ τὰ τάγματα τοῦ Ἰμπραΐμη, ἦτον ὡς ἱπποκόμος εἰς ἕνα ἀπὸ τοὺς Σουλιώτας ἀξιωματικούς. Αὐτὸς λαβὼν τὸν ἵππον τοῦ κυρίου του καὶ δραπετεύσας ἀπὸ τὸ Ἑλληνικὸν στρατόπεδον μετέβη εἰς τοὺς ἐχθροὺς καὶ ἔδωκε τὴν εἴδησιν τοῦ θανάτου τοῦ Καραϊσκάκη. Ὅσην λύπην, ἀθυμίαν καὶ δειλίαν εἶχον αἰσθανθῆ οἱ Ἕλληνες διὰ τὸν θάνατον τοῦ Καραϊσκάκη, τόσην χαρὰν καὶ θάρρος ἔλαβον οἱ ἐχθροί [1]. Ἐπροσπαθοῦσαν δὲ νὰ τὴν γνωστοποιήσωσι καὶ εἰς τοὺς Ἕλληνας μ’ ὁποῖα μέσα ἠδύναντο. Ἐφώναζον ἀπὸ τὰ ὀχυρώματά των· «Δὲν ὑπάρχει πλέον ὁ Καραϊσκάκης· πρέπει νὰ ἐνδυθῆτε τὰ μαῦρα». Οἱ Ἕλληνες ἐζήτησαν κατ’ ἀρχὰς νὰ κρύψωσι τὸν θάνατον τοῦ Καραϊσκάκη καὶ νὰ δείξωσιν ἀδιαφορίαν εἰς τὰ λεγόμενα. Ἀλλ’ ἡ λύπη, ἡ ὁποία ἐκυρίευε τὰς καρδίας των, δὲν τοὺς ἐσυγχώρει νὰ ὑποκριθῶσι προσηκόντως τὸ ὁποῖον ἀνελάμβανον προσωπεῖον.
Κατὰ τὴν ἀπόφασιν, ἡ ὁποῖα ἐπὶ τῆς συνελεύσεως τῶν ἀξιωματικῶν καὶ τοῦ ἀρχιστρατήγου ἔγεινεν, ὡς ἀνωτέρω ἀνεφέραμεν, τοῦ νὰ βάλωσιν εἰς ἐνέργειαν τὸ σχέδιον τοῦ Καραϊσκάκη, ἐπειδὴ ἤδη εἶχον γένει ἕτοιμα καὶ ὅλα τὰ ἀναγκαῖα, ὅλοι οἱ διωρισμένοι νὰ λάβωσι μέρος εἰς τοῦτο τὸ κίνημα κατέβησαν εἰς τὸ παραθαλάσσιον τὴν 24 τοῦ Ἀπριλίου καὶ μετὰ τὸ μεσονύκτιον ἐπιβάντες εἰς πλοῖα ἐκίνησαν καὶ ὕστερον ἀπό τινα ἐμπόδια ἐξ αἰτίας τῶν ἐναντίων ἀνέμων ἔφθασαν καὶ ἀπέβησαν εἰς τὴν ξηράν, ὁδηγούμενοι δὲ ἀπὸ τὸν Μακρυγιάννην ἐπροχώρησαν πρὸς τὸ φρούριον, διαιρούμενοι εἰς σώματα, ἐκ τῶν ὁποίων τὰ μὲν ἐτοποθετήθησαν κατὰ σειρὰν εἰς ὁποίας ἐνόμισαν ἁρμοδιωτέρας θέσεις, τὰ δὲ προώδευσαν πρὸς τὸ φρούριον διὰ νὰ τοποθετηθῶσιν εἰς τὰς παρὰ τοῦ Καραϊσκάκη σημειωθείσας θέσεις. Ἀλλὰ κινούμενοι ἀπὸ παράκαιρον ἅμιλλαν δὲν περιωρίσθησαν εἰς τὰς σημειωθείσας θέσεις, ἀλλ’ ἐξηπλώθησαν καὶ διεμοιράσθησαν εἰς πολλάς, διὰ τὸ ὁποῖον καὶ ἀδυνάτισαν. Ἐπροχώρησαν δὲ καὶ πρὸς τὸ φρούριον καὶ προπαρετάχθησαν τὸ σῶμα τῶν Σουλιωτῶν, τῶν Κρητῶν, τῶν Ἀθηναίων καὶ τὸ τακτικόν. Συνέβη δὲ εἴτε κατὰ λάθος, εἴτε κατὰ περιφρόνησιν ἢ ἀδιαφορίαν νὰ μὴν τοποθετηθῇ κᾀνὲν σῶμα εἰς μίαν θέσιν, τὴν ὁποίαν ὡς μὴ πατουμένην
- ↑ Τόσον φόβον εἶχον λάβει οἱ ἐχθροὶ διὰ τὸν Καραϊσκάκην, ὥστε μεταξὺ τῶν Ἀλβανῶν ἔγεινε παροιμία καὶ ὅταν ἔβλεπον τινὰ φεύγοντα μὲ βίαν ἔλεγον· «Ποῦ φεύγεις ὡς νὰ σὲ κυνηγᾷ ὁ Καραϊσκάκης;»
