σαν κατ’ αὐτῆς, ὥστε ἐπλήγωσαν ἕνα Ἄγγλον Φιλέλληνα. Οἱ ἀπεσταλμένοι ἠναγκάσθησαν νὰ ὀπισθοδρομήσωσι καὶ ἡ ἀποστολή των δὲν ἔλαβεν ἔκβασιν. Ὁ Κόχραν ἀγανακτήσας καθ’ ὑπερβολὴν διὰ τὸ παράλογον φέρσιμον τῶν Τούρκων, διέταξεν ἀμέσως τὸ δίκροτον καὶ τὰ λοιπὰ πλοῖα τὰ συγκροτοῦντα τὸν στόλον του νὰ κανονοβολήσωσι τὸ μοναστήριον. Τὰ πλοῖα ἐξακολουθήσαντα ἕως τὸ ἑσπέρας κατὰ συνέχειαν τὸν κανονοβολισμόν, κατεκρήμνισαν τὰ τείχη τοῦ μοναστηρίου· μ’ ὅλον τοῦτο οἱ Τοῦρκοι ὑπέμεινον, διότι (καθὼς ἔπειτα παραδοθέντες ὡμολόγησαν) δὲν ὑπέφερον σημαντικὸν φόνον ἀπὸ τὸν κανονοβολισμὸν τῶν Ἑλλήνων.
Ὁ Καραϊσκάκης ἐφρόντισε ν’ αὐξήσῃ τὰς πολιορκούσας τὸ μοναστήριον φρουράς, διὰ νὰ μὴν ἀφήσῃ νὰ σταλῶσιν εἰς τοὺς ἀποκλεισμένους βοήθεια καὶ τροφαὶ ἀπὸ τὸν Κιουταχῆν, τὸ ὁποῖον ὑπώπτευεν· ὁ Κιουταχῆς ὅμως, μ’ ὅλον ὅτι οἱ ἀποκλεισμένοι κατώρθωσαν νὰ τοῦ γνωστοποιήσωσι διά τινος ἐπίτηδες ἀπεσταλμένου τὴν δεινότητα τῆς θέσεώς των καὶ τὰς ἀνάγκας των, δὲν ἔπραξέ τι πρὸς βοήθειάν των οὔτε ἐκείνην τὴν νύκτα, οὔτε τὴν ἑπομένην ἡμέραν ἢ διότι δὲν ἠδύνατο, ἢ διότι ἐνόμισεν ὅτι δὲν ἦσαν εἰς τὴν ἐσχάτην ἀνάγκην, ἀλλ’ ἠδύναντο ἀκόμη ν’ ἀνθέξωσι.
Τὴν ἑπομένην ἡμέραν τὰ πλοῖα ἐπανέλαβον τὸν κανονοβολισμόν, ἅμα ἀνέτειλεν ὁ ἥλιος, καὶ δὲν ἔπαυσαν εἰμὴ τὸ ἑσπέρας. Οἱ Τοῦρκοι βλέποντες ὅτι κατεδαφίσθη ὁλοτελῶς τὸ μοναστήριον, ὅτι τοὺς ἐξέλιπον αἱ τροφαὶ καὶ τὰ πολεμοφόδια, πρὸ πάντων δὲ τὸ νερόν, τελευταῖον μὴ βλέποντες οὐδὲ βοήθειαν κᾀμμίαν, οὐδὲ κἂν προσπάθειαν συνδρομῆς ἀπὸ τὸ μέρος τῶν οἰκείων των, ἐνῷ μόλις ἀπεῖχον πεντακόσια βήματα, ἀπεφάσισαν νὰ ζητήσωσι συνθήκας καὶ διεύθυνον ταὐτοχρόνως τὸ πρόβλημά των εἰς τὸν Καραϊσκάκην, τὸν Ναύαρχον καὶ τὸν Ἀρχιστράτηγον.
Τὸ πρόβλημα τῶν Τούρκων ἦτον νὰ ἐξέλθωσι μὲ τὰ ὅπλα καὶ τὰς ἀποσκευάς των καὶ νὰ μεταβῶσιν ἀνενόχλητοι εἰς τὸ Τουρκικὸν στρατόπεδον. Ὁ δὲ Καραϊσκάκης ἐπιθυμῶν νὰ δεχθῇ αὐτὸ μὲ τὴν γνώμην τρόπον τινὰ καὶ τὴν συγκατάθεσιν ὅλου τοῦ στρατοπέδου, περιῆλθε μόνος του τὰς διαφόρους θέσεις καὶ τὸ ἐκοινοποίησε. Ἀπαντῶν δὲ δυσκολίας τινὰς εἰς μερικούς, ἐπροσπάθησε καὶ τοὺς ἔπεισε βάλλων πρὸ ὀφθαλμῶν των τὴν ἀνάγκην τῆς ταχίστης συνδρομῆς, τὴν ὁποίαν εἶχον οἱ ἐν τῇ Ἀκροπόλει Ἕλληνες, τὸ ἄδηλον τοῦ μέλλοντος, τὸ ἄστατον τῆς τύχης τοῦ πολέμου καὶ τέλος τὰ ᾀδόμενα περὶ ἐκστρατείας τοῦ Ἰμπραΐμη εἰς Ἀττικήν. Τὸ δὲ ἔγγραφον, διὰ τοῦ ὁποίου ἀπεδέχετο τὴν παρὰ τῶν ἐχθρῶν προβαλλομένην συνθήκην, ἔβαλε καὶ τὸ ὑπέγραψαν καὶ οἱ Σουλιῶται, ἀφ’ ἑνὸς μὲν μέρους διὰ νὰ τοὺς ἀφαιρέσῃ τὸ ν’ ἀντιπράξωσιν, ἀφ’ ἑτέρου δὲ διότι ἔδιδον πολλὴν πίστιν οἱ Ἀλ-