εἰρήνην, ὁμόνοιαν, ἀγάπην καὶ εὐλογῶν αὐτό, ὁμολογῶν τὸ δυσβάστακτον τοῦ νέου φορτίου Αὑτοῦ, ἀλλὰ καὶ τὴν πεποίθησιν, ὅτι ὁ Ὕψιστος θὰ δυναμώσῃ Αὐτὸν ἐν τῇ ἐκπληρώσει τῶν δυσκόλων καθηκόντων Αὐτοῦ, ἔτι δέ, ὅτι δὲν θὰ λησμονήσῃ ἐν τῇ βασιλίδι τῶν πόλεων τὸ μικρὸν ἐν τῷ Ικαρίῳ Πελάγει λογικὸν ποίμνιον Αὑτοῦ, ἐξ οὗ ἑκλήθη νὰ διευθύνῃ τὴν ὁλκάδα τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας.
Ταῦτα εἰπόντος τοῦ γεραροῦ Πατριάρχου ἐν συγκινήσει καὶ συγκινοῦντος πάντας τοὺς παρισταμένους, ὁ πρῶτος δημογέρων κ. Θέμελις Ὀλυμπίτης προσεφώνησεν ἐκ τοῦ σύνεγγυς τὸν ἀναχωροῦντα γεραρὸν Πατριάρχην διὰ βραχέων, ἐκ τοῦ ἄμβωνος δὲ ἐκτενέστερον ὁ ἑλληνοδιδάσκαλος κ. Γεώργιος Μανιᾶς, συγκινῶν μέχρι δακρύων Ἄνθιμον τὸν Ζʹ. Ἤδη ὁ λαός, ἄνδρες καὶ γυναῖκες πάσης τάξεως καὶ ἡλικίας ἐπὶ πλέον ἢ μίαν ὥραν παρήλαυνον ἐνώπιον τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, ἀσπαζόμενοι τὸν τίμιον σταυρὸν καὶ τὴν κρατοῦσαν αὐτὸν δεξιὰν Αὐτῆς, μεθ’ ὃ ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης μετὰ τῆς ἐπιβλητικῆς ἀκολουθίας Αὑτοῦ ἐπορεύθη διὰ τῆς καταμέστου λαοῦ προκυμαίας εἰς τὴν ἐξέχουσαν μακρὰν εἰς τὸν λιμένα ἀποβάθραν, τῶν μαθητῶν ψαλλόντων ποίημα, διὰ τὴν περίστασιν ταύτην ποιηθὲν ὑπὸ τοῦ ἑλληνοδιδασκάλου κ. Νικολάου Γαλανοῦ καὶ ἐκφράζον ἰδίως τὴν γενικὴν λύπην διὰ τὸν ἀποχωρισμόν.
Ὁ συνωστισμὸς ἦν δεινός, ἀλλ’ ὁ ρέκτης ἀρχηγὸς τῆς χωροφυλακῆς Καλύμνου Ἰσμαὴλ Ἀγᾶς καί τινες ραβδοῦχοι κλητῆρες τῆς Δημογεροντίας ἐπέτυχον νὰ ἀποτρέψωσι πᾶν ἀπευκτέον. Ἡ Α. Θ. Παναγιότης ἐπιβαίνει μετὰ τῶν λοιπῶν ἀναχωρούντων, δηλαδὴ τῶν συγγενῶν Αὐτῆς καὶ τῶν ἐκ Κωνσταντινουπόλεως ἐπισκεπτῶν, τῆς λέμβου ἥτις μετὰ ταχύτητος προσεγγίζει τὴν «Χίον», ἀναβαίνουσι τὴν κλίμακα, εἰσέρχονται εἰς τὸ ἀτμόπλοιον καὶ ἀποσύρονται εἰς τὴν αἴθουσαν, ὅπου ἄρχονται οἱ χαιρετισμοὶ καὶ παρουσιάσεις. Ὁ δὲ πληθυσμὸς σύσσωμος παραμένει ἐν τῇ προκυμαίᾳ καὶ λοιπῇ παρα-
