ραι τινές, πρὶν νὰ χωρισθῶμεν. Ἀλλ’ οἴμοι, τῶν ἀνθρωπίνων ἐλπίδων! Ἐματαιώθη αὕτη. Τὴν τελευταίαν λειτουργίαν ἐτέλεσεν ἡ Α. Θ. Παναγιότης κατὰ τὴν ἑορτὴν τῆς Ὑπαπαντῆς τὴν 2 Φεβρουαρίου ἐν τῷ ναῷ τῆς Παναγίας τῆς Κουβούσης, πανηγυριζούσης τῆς πολυπληθοῦς συντεχνείας τῶν σπογγαλιέων, τὸ δὲ γεῦμα πρὸς τιμὴν τῆς Α. Θ. Παναγιότητος παρέθετο ὁ μεγαλέμπορος κ. Νικόλαος Βουβάλης ἐν τῷ οἴκῳ αὑτοῦ.
Αἴφνης τὴν 3 Φεβρουαρίου περὶ τὴν 1 μ. μ. ἀναφαίνεται μετὰ τρικυμιώδη πλοῦν ἡ «Χίος» τῆς Ἀτμοπλοΐας Αἰγαίου τῶν κ. κ. Π. Μ. Κουρτζῆ καὶ Σίας μετὰ τῆς ἀναμενούσης ἐπιτροπῆς, συνισταμένης ἐκ τῶν Συνοδικῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Αἴνου κ. Λουκᾶ καὶ Δυρραχίου κ. Βησσαρίωνος, παρακολουθούντων δὲ καί τινων ἀνωτέρων πατριαρχικῶν ὑπαλλήλων καὶ τοῦ διευθυντοῦ τῆς «Νέας Ἐπιθεωρήσεως» κ. Σπυρίδωνος Καραγιαννίδου, δυστυχῶς δὲ ἡ ἀπό τινων ἡμερῶν εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν ἐνσκήψασα χολέρα ἠμπόδιζε τὰ μέλη τῆς ἐπιτροπῆς, μὴ ὑποστάντα τὴν ὑπὸ τοῦ νόμου ἀπαιτουμένην κάθαρσιν, νὰ ἐλευθεροκοινωνήσωσι καὶ οὕτως ἡ ἀναχώρησις τῆς Α. Θ. Παναγιότητος ἐγένετο ἐσπευσμένη, οὐχ ἧττον δὲ τὰ μάλιστα ἐπιβάλλουσα καὶ ἴσως ἔτι μᾶλλον συγκινητική, ὡρίσθη δὲ δια τὴν πρωΐαν τῆς ἐπιούσης, Σαββάτου 4 Φεβρουαρίου.
Τὴν παραμονὴν καὶ αὐτὴν ἔτι τὴν ἡμέραν τῆς ἀναχωρήσεως ἀπὸ τὰς 5 π. μ. δεχθεῖσα τὰς ἀποχαιρετηρίους ἐπισκέψεις, ἡ Α. Θ. Παναγιότης περὶ τὰς 7 π. μ. μετέβη, συνοδευομένη ὑπὸ τοῦ ἱεροῦ κλήρου, τῶν συγγενῶν Αὐτῆς, τῶν ἄλλων ξένων ἐπισκεπτῶν καὶ συσσώμου τοῦ λαοῦ τῆς Καλύμνου εἰς τὸν ἐν τῇ προκυμαίᾳ ναὸν τὴς Μεταμορφώσεως, ἔνθα ἐτελέσθη δοξολογία. Εἶτα ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Ἄνθιμος ὁ Ζʹ ἐξεφώνησε λόγον συγκινητικώτατον ἐκ τῆς Ὡραίας Πύλης, ἀποχαιρετῶν τὸ λογικὸν ποίμνιον Αὑτοῦ, συνιστῶν αὐτῷ
