τοῦ 1885 μέχρι αὐτοῦ μηνὸς τοῦ 1887. Ἐν τῇ συνοδικῇ περιόδῳ ταύτῃ διεκρίθη ἐπὶ σπουδαίοις ζητήμασιν, ἐξ ὧν ἀναφέρω μόνον τὸ τοῦ διαζυγίου τοῦ πρίγκηπος Γορτσακώφ, υἱοῦ τοῦ γνωστοῦ ἀρχικαγκελλαρίου τῆς Ρωσίας, ἀντέταξε δὲ ἐν τούτῳ μετὰ τοῦ Μητροπολίτου Μηθύμνης κ. Νικηφόρου ἰσχυρὰν διαμαρτύρησιν κατὰ τῆς πλειονοψηφίας.
Ἀποβιώσαντος τοῦ Πατριάρχου Ἰωακεὶμ τοῦ Δʹ κατὰ τὸν Δεκέμβριον τοῦ 1886, μετὰ τεσσάρων ἄλλων συνοδικῶν ἀρχιερέων ὑπεστήριξε παντὶ σθένει τὴν ὑποψηφιότητα Ἰωακεὶμ τοῦ Γʹ. Μετατεθεὶς δὲ κατὰ τὸν Ὀκτώβριον τοῦ 1888 εἰς Ἀγχίαλον ἐπὶ τῆς πατριαρχείας Διονυσίου τοῦ Εʹ δὲν ἐδέχθη τὴν μετάθεσιν ταύτην καὶ μετὰ πολλὰς δοκιμασίας τέλος ἐπετράπη αὐτῷ νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὴν πατρίδα αὑτοῦ, τὰ Ἰωάννινα, ὅπου, ἐνσκήψας εἰς τὴν μελέτην τῆς Ἀγίας Γραφῆς καὶ τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ἡρμήνευσεν εἰς ὁμιλίας ἑκατὸν περίπου τὸ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγέλιον.
Κατὰ τὸν Ἀπρίλιον δὲ τοῦ 1893 μετέβη εἰς Κωνσταντινούπολιν πρὸς ἔγκρισιν καὶ ἐκτύπωσιν τοῦ σπουδαίου διτόμου πονήματος τούτου, διωρίσθη δὲ ἐκεῖ Μητροπολίτης Κορυτσᾶς τὴν 13 Ἰουνίου τοῦ αὐτοῦ ἔτους. Τὴν ἐπαρχίαν δὲ ταύτην ἐποίμανεν ἓν ἔτος καὶ ὀκτὼ ἡμέρας, τὴν 20 δὲ τοῦ Ἰουνίου τοῦ 1894 μετετέθη εἰς τὴν Μητρόπολιν Λέρου Καλύμνου, ἐξ ἧς μετὰ ἓξ μῆνας ἀκριβῶς ἐκλήθη εἰς τὸν Οἰκουμενικὸν θρόνον. Ἐν ἁπάσαις ταῖς ἐπαρχίαις, ὅπου ἐποίμανεν ὁ διαπρεπὴς ἱεράρχης, παρ’ ὅλα τὰ προσκόμματα ἐνίσχυε τὴν παιδείαν καὶ τὴν ἠθικὴν διὰ συνεχοῦς διδασκαλίας, ὑπεξέκαις δὲ τὸν ζῆλον πρὸς τὰ χριστιανικὰ καθήκοντα καὶ τὴν εὐσέβειαν, ἀφήσας ἀπανταχοῦ τὰς ἀρίστας ἀναμνήσεις οὐ μόνον παρὰ τοῖς χριστιανοῖς, ἀλλὰ καὶ παρὰ τοῖς ὀθωμανοῖς. Ὅσα δὲ ἡ Α. Θ. Παναγιότης Ἄνθιμος ὁ Ζʹ ἔπραξεν ὡς Πατριάρχης, ἐν τῇ βασιλευούσῃ ἀνεξιτήλοις γράμμασι ἐγκεχάρακται ἐν τοῖς δελτίοις τῆς ἱστορίας.
