φοι αὐτοῦ. Τὸ θέρος φοροῦσι τὰ αὐτὰ φορέματα μόνον ἐκ βαμβακερῶν ὑφασμάτων καὶ ψάθινον πῖλον. Ἡ ἐνδυμασία τῶν δυτῶν εἶνε, πρὸ πάντων κατὰ τὰς ἑορτάς, ζωγραφικὴ καὶ κομψή, συνισταμένη ἐκ κεντητοῦ καὶ ἐπὶ τῶν νώτων περιπλοκάδην δεδεμένου γελεκίου ἐπὶ λευκοῦ ὑποκαμίσου, μαύρων σκαφονίων καὶ κατὰ τὴν ὥραν τοῦ ἔτους ψαθίνου πίλου ἢ κούκου ἐκ γούνων. Τὸ πρὶν τόσον συχνὰ φορούμενον κόκκινον φέσιον μετὰ μαύρου ἢ κυανοῦ θυσάνου ἔγεινεν ἤδη σπάνιον. Συχνὰ βλέπομεν τοὺς ψαθίνους πίλους τῆς Φλωρεντίας, ἐνίοτε δὲ καὶ τὴν ρωσικὴν κασκέταν, φερομένην ὑπὸ τῶν εἰς Ρωσίαν μεταβαινόντων, τῶν κοινῶς ρώσων λεγομένων.
Ὡς εἰς τὰ πλεῖστα ἄλλα μέρη, τὰ κατοικούμενα ὑπὸ τῶν ὀρθοδόξων, καὶ ἐν τῇ Καλύμνῳ ὑπάρχει ἀρχαιόθεν τὸ ἔθιμον, ὅτι οἱ γονεῖς, ἀδελφοὶ καὶ στενώτεροι συγγενεῖς φροντίζουσι περὶ τῆς ὑπανδρείας τῶν κορασίδων, προικίζοντες αὐτὰς ἐν καλῇ ὥρᾳ καὶ πρὸ πάντων κατασκευάζοντες διὰ τὸ μέλλον ζεῦγος οἰκίαν. Καὶ ἡ πενεστέρα οἰκογένεια καταβάλλει τὴν δέουσαν φροντίδα, ὅπως αἱ θυγατέρες αὐτῆς μὴ ὑπηρετῶσιν ἐν ξέναις οἰκίαις ὡς ὑπηρέτριαι, ἀλλ’ ἐργάζωνται ἐν τῇ ἰδίᾳ μέχρι τῆς ὑπανδρείας. Μόνον τελευταίως ἡ διαφορὰ τῶν περιουσιῶν ἐπήνεγκεν εἰς τὸν κανόνα τοῦτον ὀλίγας ἐξαιρέσεις. Οἱ γάμοι, παρατεινόμενοι ἐπί τινας ἡμέρας, ἑορτάζονται πλουσιοπαρόχως ὑπὸ πυκνὴν συρροὴν συγγενῶν καὶ φίλων, ἐλευθέρως ζητούντων καὶ διατασσόντων, ὅσα ἐπιθυμοῦσι. Τότε ψάλλονται ᾄσματα, χορεύονται δὲ μετὰ χάριτος καὶ ἀκουρασίας οἱ ἐγχώριοι χοροί, ἐν οἷς πρωταγωνιστεῖ ὁ ἐπὶ κεφαλῆς τοῦ χοροῦ χορεύων.
Ἀπὸ τῶν Χριστουγέννων μέχρι τῆς ἑορτῆς τῶν Ἐπιφανίων καὶ εἰς τὸν καιρὸν τῶν Ἀπόκρεω, εἰς τὸ Πάσχα καὶ ἄλλας θρησκευτικὰς ἑορτὰς ἐπίσης ψάλλουσι καὶ χορεύουσιν ἢ ἀληθέστερον ἔψαλλον καὶ ἐχόρευον, διότι ἡ κακουχία τῶν τελευταίων ἐτῶν πνίγει τὴν ὄρεξιν τῶν διασκεδάσεων.
