θυσάνων, ἐνῷ μέλαν καὶ κίτρινον, ἐνίοτε δὲ καὶ λευκὸν μανδύλιον, τὸ λεγόμενον τσεμπέρι, προφυλάττων τὴν κεφαλήν, ἧς αἱ τρίχες συνδέονται διὰ κοκκίνου κεφαλοδέματος, ὁ δὲ χιτὼν δεικνύει ἀριστερόθεν καὶ δεξιόθεν μέχρι τοῦ γόνατος τομήν, ὡς παρὰ ταῖς ἀρχαίαις Λακαίναις, διὰ νὰ μὴ ἐμποδίζῃ ἐν τῇ ἐργασίᾳ καὶ ἐν τῇ πορείᾳ. Συνήθως αἱ γυναῖκες φοροῦσι πρὸς ταύτην τὴν ἐνδυμασίαν κίτρινα ὑποδήματα μὲ ὑψηλὰ καλάμια κατὰ τῶν πετρῶν, θάμνων καὶ ἀκανθῶν, ὅπως οἱ ποιμένες, οἱ Κρῆτες καὶ οἱ Ρωμαῖοι στρατιῶται, τινὲς δὲ αὐτῶν βαδίζουσι καὶ ἀνυπόδητοι. Αὕτη ἡ παλαιὰ ἐνδυμασία ὑπείκει ἠρέμα εἰς ἄλλην, ἧς τὸ ἰδιάζον συνίσταται ἐν τῷ ὅτι ἀντὶ τῶν καβαδίων, τοῦ ἔμπροσθεν ἀνοικτοῦ χιτῶνος, φορεῖται τὸ φουστάνι μὲ σούφρας, ἀρχομένας πολὺ ὑψηλά, ἕνεκα δὲ τούτου λείπει ἡ ζώνη καὶ αἱ τομαί. Τὰ διὰ τὴν νεωτέραν ἐνδυμασίαν ταύτην ἁρμόδια ὑποδήματα εἶνε τὰ λεγόμενα σκαφόνια μαῦρα καὶ κοντά. Ἀλεξήλια, χειρόκτια καὶ ὁ λίαν εὐμετάβλητος συρμὸς τῶν Παρισίων δὲν ἐπεξέτειναν ἔτι τὸ διὰ τὰ βαλάντια τῶν ἀνδρῶν τόσον δυσβάστακτον κράτος αὑτῶν εἰς τὰς Σπαρτιάτιδας τῆς Καλύμνου.
Ἡ ἐνδυμασία τῶν ἀνδρῶν εἶνε μᾶλλον ποικίλη, ὅπως πρέπει καὶ νὰ περιμένωμεν αὐτό, ἀφ’ οὗ ἡ νῆσος ἀναδεικνύει παρὰ τὸν συντηρητικώτατον ποιμένα τὸν τολμηρὸν θαλασσοπόρον καὶ δύτην, τὸν κομψὸν μεγαλέμπορον τῶν πρωτευουσῶν τῆς Εὐρώπης. Μεταξὺ τῶν πλοιάρχων καὶ δυτῶν δὲν εἶνε σπάνιοι ἄνδρες ὡραῖοι καὶ ἐλεύθεροι τοὺς τρόπους, ἀκούραστοι δὲ οὐ μόνον ἐν τῇ ἐργασίᾳ, ἀλλὰ καὶ εἰς τὰς διασκεδάσεις, εἰς τραγούδια, παιγνίδια καὶ χορόν. Ἡ χειμερινὴ ἐνδυμασία τῶν ποιμένων κατασκευάζεται ἐκ χονδροῦ φαιοῦ μαλλίνου ὑφάσματος, συνίσταται δὲ ἐκ βρακίων, γελεκίου, σκούφου καὶ ὑψηλῶν κιτρίνων ὑποδημάτων, μακρὰ δὲ ποιμενικὴ ράβδος μετὰ σιδηροῦ ἀγκίστρου, ὥσπερ καὶ σακκοῦλα ἐκ τοῦ δέρματος νεογνοῦ αἰγὸς διὰ τὸν καπνὸν εἶνε αἱ ἀχώριστοι σύντρο-
