χερσόνησον καὶ ἐν τοῖς νησιδίοις Τελένδῳ καὶ Ψερήμῳ. Ἀποδημοῦσι δὲ πλεῖστοι Καλύμνιοι ἐν τῷ ἐξωτερικῷ, ἐμπορευόμενοι τοὺς σπόγγους, ἰδίως ἐν Ρωσίᾳ, ἐν ᾗ καὶ μόνῃ εὑρίσκονται ὡς ἔγγιστα 400.
Ἡ Χώρα μετὰ περίπου 5500 κατοίκων κεῖται εἰς τοὺς πρόποδας τοῦ Κάστρου, μεσαιωνικοῦ φρουρίου ἔχοντος τὸ μέγεθος τῆς Ἀκροπόλεως τῶν Ἀθηνῶν. Ὁ βράχος ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἐκτίσθη τὸ φρούριον τοῦτο, προσκολλᾶται πρὸς τὴν μέσην ὀροσειρὰν διὰ στενοῦ αὐχένος, εἰς πολλὰ δὲ μέρη σώζονται ἔτι τὰ τείχη μετὰ τετραγωνικῶν πύργων, πολεμιστρῶν καὶ ἐπάλξεων. Τὸ Κάστρον ἐμπεριεῖχεν τὴν πόλιν τῆς Καλύμνου μέχρι τῶν ἀρχῶν τοῦ αἰῶνος τούτου, ἐξ ὅτου ἤρχισαν οἱ τολμηρότεροι νὰ κτίζωσι τὰς οἰκίας αὑτῶν εἰς τὰς ὑπωρείας τῆς ἀκροπόλεως παρ’ αὐτὴν τὴν ἄνοδον καὶ οὕτω κατ’ ὀλίγον ἐκτίσθη ἡ λεγομένη Χώρα μετὰ τριῶν μεγάλων ἐκκλησιῶν τῆς Παναγίας, τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου καὶ τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους.
Μεταξὺ τῆς Χώρας καὶ τῆς παρὰ τὸν ὁμώνυμον κόλπον κειμένης πόλεως Ποθαίας μετὰ περίπου 9500 κατοίκων ὑψοῦται ἐπὶ κρημνώδους βράχου, προσκεκολλημένου τῇ νοτίῳ ὀροσειρὰ, τὸ Πέραν Κάστρον, οὗ τὰ τείχη μετὰ ἓξ οἰκοσήμων φράγκων ἱπποτῶν σώζονται καλῶς. Ὀλίγον δὲ κατωτέρω τοῦ Πέραν Κάστρου ἄρχονται αἱ πρῶται οἰκίαι τῆς Ποθαίας ἀναμέσον κήπων. Βαθμηδὸν αἱ οἰκίαι συμπυκνοῦνται μέχρι τῆς προκυμαίας, πλατυτάτης ἐν τῷ νοτίῳ αὐτῆς μέρει, ἐκλιπούσης δὲ ὁλοτελῶς ἀπὸ τῆς ἐν τῷ κέντρῳ τῆς παραλίας ἐγειρομένης ἐκκλησίας τῆς Μεταμορφώσεως. Ἡ σύγχρονος Πόθαια ὀφείλει τὴν ὕπαρξιν αὐτῆς εἰς τὴν ἀνάπτυξιν τῆς σπογγαλιείας καὶ τοῦ σπογγεμπορίου. Κατ’ ἀρχὰς οἱ ἐνδιαφερόμενοι ἀνήγειραν μόνον ἀποθήκας ἢ μαγαζιὰ παρὰ τὸν αἰγιαλόν, ταχέως δὲ εὕρισκον καταλληλότερον καὶ ἀνετώτερον νὰ κατοικῶσι διαρκῶς ἐκεῖ. Αὐτοῖς ἠκολούθουν οἱ ἱερεῖς, αἱ ἀρχαί, τὰ σχολεῖα καὶ
