μὲ οὔριον τὸν Ἀπηλιώτην εἰς τὸν κόλπον καὶ λιμένα τῆς Ποθαίας. Ἦν ἡ δευτέρα 23 Ἰανουαρίου περὶ τὴν 10 π. μ. ὅτε ἐξῆλθον τοῦ πλοίου, διὰ νὰ συμμερισθῶ τὴν γενικὴν χαρὰν τῶν κατοίκων τῆς νήσου Καλύμνου. Πρὶν δὲ νὰ μετάσχωμεν αὐτῆς λεπτομερῶς, πρὶν νὰ παραστῶμεν εἰς τὰς πατριαρχικὰς ἱεροτελεστίας καὶ ἑορτάς, ἁρμόζει νὰ ρίψωμεν ἕν βλέμμα ἐπὶ τῆς Καλύμνου, ὡς σκηνῆς, ἐπὶ τῆς ὁποίας διεδραματίσθη ἡ σειρὰ τῶν ἱεροτελεστιῶν καὶ ἑορτῶν ἐκείνων, ἀλησμονήτων δι’ ὅλους τοὺς εὐτυχήσαντας νὰ μετάσχωσιν αὐτῶν.
Ἡ Κάλυμνος σχηματίζει μετὰ τῆς γείτονος Λέρου σύμπλεγμα νήσων διακοπὲν διὰ στενοῦ πορθμοῦ, γνωστὸν δὲ ἤδη τῷ Ὁμήρῳ ὑπὸ τὸ ὄνομα νῆσοι Κάλυδναι, εἶνε δὲ ἡ μεγαλητέρα καὶ τραχυτέρα ἐξ αὐτῶν. Τρεῖς ὀροσειραὶ διασχίζουσι τὴν Κάλυμνον, σχηματίζουσαι δύο κοιλάδας, τὴν τῆς Χώρας καὶ τὴν τοῦ Βαθέος. Ἡ μέση ὀροσειρὰ εἶνε ἡ ὑψηλοτέρα, φθάνουσα διὰ τοῦ πυραμιδοειδοῦς ὄρους τοῦ Προφήτου Ἠλιοὺ εἰς ὕψος 750 μέτρων, ἡ δὲ βόρειος ἐκπέμπει πρὸς τὴν Λέρον τραχεῖαν χερσόνησον, λήγουσαν εἰς τὸ ἀπόκρημνον ἀκρωτήριον Πιταρίδια καὶ κρύπτουσαν παρὰ τῷ συνοικισμῷ Ἐμποριῷ τὸ προομηρικὸν φρούριον Καστρί. Ἀλλὰ καὶ ἄλλα σπουδαῖα κειμήλια τῆς ἀρχαιότητος καὶ τοῦ μεσαιῶνος κρύπτει ἡ νῆσος πολλαχοῦ, ὁ δὲ Ἄγγλος ἀρχαιολόγος Κάρολος Νεύτων δι’ ἐπιτυχῶν ἀνασκαφῶν κατὰ τὸ 1855 ἔφερεν εἰς φῶς ἀριστουργήματα τῆς ἀρχαίας καλλιτεχνίας χρυσᾶ καὶ ὀρειχάλκινα κοσμοῦντα νῦν τὸ ἐν Λονδίνῳ Βρεταννικὸν Μουσεῖον.
Ὁ νῦν πληθυσμὸς τῆς νήσου Καλύμνου ἀνέρχεται εἰς 16,000 ψυχῶν, κατοικεῖ δὲ ἐν δυσὶ πόλεσι, κειμέναις ἐν τῷ ἀνατολικῷ ἡμίσει τῆς νοτίου κοιλάδος, ἔτι δὲ καὶ ἔν τισι μικροῖς συνοικισμοῖς ἐν τῇ οὕτω λεγομένῃ Ἐμπροσθινῇ θέσει, ἐν τῇ βορείᾳ κοιλάδι, καλουμένῃ τὸ Βαθύ, ἀνὰ τὴν ὀρεινὴν πρὸς τὴν Λέρον
