τῷ 1494 ἐνυμφεύθη Αἰκατερίνην τὴν Κορτείαν (Delia Corte) θετὴν θυγατέρα Φραγκίσκου τοῦ Βεκκίου εὐγενοῦς Φλωρεντινοῦ καὶ αὐλάρχου τοῦ Ἰωάννου, ἥτις ἔφερεν εἰς αὐτὸν προῖκα τεσσάρων χιλιάδων δουκάτων, κατ’ ἐκείνην τὴν ἐποχὴν πλουσιωτάτην. Προσεγράφη ἔπειτα εἰς τὸ συνέδριον τῶν προβούλων, τὸ ὁποῖον διὰ τὴν πρὸς αὐτὸ ἐμπιστοσύνην τοῦ ἡγεμόνος ἐκαλεῖτο consiglio di credenza, ἔνθα εἰσήγοντο μόνον οἱ εὐγενεῖς, καὶ διὰ τῆς παιδείας αὐτοῦ καὶ τῆς προστασίας τῶν ἰδιωτικῶν συμφερόντων ὠφέλησε τὴν νέαν πατρίδα του.
Ὅτε δὲ Καῖσαρ ὁ Βοργίας, ὁ γνωστὸς μᾶλλον ὑπὸ τὸ ὄνομα τοῦ Δουκὸς Οὐαλεντινοῦ, υἱοῦ τοῦ πάπα Ἀλεξάνδρου τοῦ ἕκτου (1500), ἐκυρίευσε τὸ Πίσαυρον, κατέστησε τὸν Διπλοβατάτζην δημόσιον συνήγορον πάσης τῆς χώρας τῶν Ῥομανδιολῶν (Romagna). Καὶ ἐνταῦθα εἶναι ἄπορον ἐὰν πρέπῃ νὰ θαυμάσῃ τις μᾶλλον τὸ σέβας, τὸ ὁποῖον ὁ Βοργίας ἔδειξε πρὸς τὴν χρηστότητα τοῦ Διπλοβατάτζου, ἢ τὸ ἦθος τούτου ὅςτις ἠδυνήθη νὰ συναλλαχθῇ πρὸς τὸ τέρας ἐκεῖνο τῆς παρανομίας ἀποδεχόμενος τὴν εἰρημένην ὑπηρεσίαν. Ὁ Σφορτίας ἦτο βέβαια κακότροπος καὶ αἱμοχαρὴς ἄνθρωπος, καὶ διὰ τοῦτο μάλιστα νομίζομεν ὅτι ὁ Διπλοβατάτζης συμμετέσχε τοῦ κοινοῦ φρονήματος τῶν ἐν Πισαύρῳ, οἵτινες, ὡς συμβαίνει εἰς πάντα δυστυχῆ, ἐλπίζοντες ἐκ τῶν μεταβολῶν ἀνακούφισιν, ἀπὸ μιᾶς γνώμης ἀνέλαβον ἅπαντες τὰ ὅπλα ὑπὲρ τοῦ Οὐαλεντινοῦ· καὶ ἐν ᾧ τῶν ἄλλων πόλεων οἱ δυνάσται ἔφευγον θρηνούμενοι ὑπὸ τῶν πολιτῶν, εἰς τὸν Σφορτίαν ἔπεσεν ὁ κλῆρος νὰ φύγῃ τὴν ὀργὴν τῶν ἰδίων του ὑπηκόων[1]. Καὶ ταῦτα μὲν ἠδύνατο τις νὰ ἐπιφέρῃ εἰς δικαιολογίαν τοῦ Διπλοβατάτζου, ἐὰν δὲν ἱστορεῖτο ὅτι αὐτὸς πάλιν ὁ Σφορτίας προσέδραμεν εἰς τὴν συμβουλὴν τούτου πρὸς ἀνάκτησιν τῆς ἐν Πισαύρῳ δυναστείας, ὁπότε ἡ δύναμις τῶν λαῶν καὶ τῶν συμμάχων, ἅμα ἀποθα-
- ↑ Perticari Intorno la morte di Pandolfo Collenuccio.
