Σελίδα:Ελληνομνήμων Αρ.2 (1843).djvu/37

101

ΕΛΛΗΝΟΜΝΗΜΩΝ

Ἐπανῆλθε λοιπὸν εἰς Νεάπολιν, μεταπεμψαμένης τῆς μητρὸς, καὶ ἐπεδόθη εἰς τὴν σπουδὴν τῶν νομικῶν ἔχων ἅμα ὁδηγὸν καὶ σύμβουλον, ἂν ὄχι καὶ διδάσκαλον, τὸν εἰρημένον Ποντανὸν προαχθέντα ἤδη εἰς ὑψηλὰ ἀξιώματα. Ἀλλ' ἡ Μαρία, ἔχουσα ἑπτὰ τέκνα, ἀνὰ υἱοὺς καὶ θυγατέρας, μετακληθεῖσα παρὰ τοῦ συγγενοῦς αὐτῆς Δημητρίου τοῦ Σπανδολινοῦ ἀπῆλθε πανέστιος εἰς Βενετίαν, ὅθεν τῷ 1486 ὁ Θωμᾶς μετέβη εἰς τὸ Παταύϊον. Ἤκμαζον δὲ τότε ἐν τῷ πανεπιστημίῳ τῆς πόλεως ταύτης περικλεεῖς νομοΐστορες, ἐν οἷς ηὐδοκίμει τὰ μάλιστα Ἰάσων ὁ τοῦ Μαΰνου. Προώδευσε δὲ θαυμασίως ἐν μὲν τῷ ἀστυκῷ ἀκροώμενος τοῦ ἐξόχου τούτου νομοδιδασκάλου, ἐν δὲ τῷ κανονικῷ δικαίῳ Ἀντωνίου τοῦ Κορσέττου. Οὕτω παρέμεινεν ἐκεῖ ἐπὶ τριετίαν, ὁπότε ἡ Δούκισσα Καμίλλα ἡ Σφορτίου (Sforza), ἥτις μετὰ τοῦ προγόνου αὐτῆς Ἰωάννου συνηγεμόνευεν ἐν Πισαύρῳ, τὸν ἐκάλεσε καὶ ἀνέδειξεν ἐκεῖ τοποτηρητὴν ἐπὶ τῶν ἐκκλήσεων καὶ τῶν τελωνίων (Vicario delle appelazioni e delle gabelle). Ἀλλὰ τῆς ἀξίας ταύτης πολὺ μᾶλλον ὀρεγόμενος τελειοτέρας παιδείας, μόλις ἐπιβὰς τοῦ εἰκοστοῦ τῆς ἡλικίας του ἔτους, ἐπέμφθη ὑπὸ τῆς Καμίλλας εἰς Περουσίαν (1489) ἵνα ἀκροασθῇ τῶν μαθημάτων Βάλδου τοῦ Βαρτολινίου, Πέτρου Φιλίππου τοῦ Κορνέου, Πέτρου τοῦ ἐξ Οὐβάλδων καὶ ἄλλων ἐπισήμων καθηγητῶν. Ἀλλὰ κατὰ τὸ τέλος τοῦ αὐτοῦ ἔτους ἐπανῆλθεν ὁ Θωμᾶς εἰς τὸ Πίσαυρον, διότι ἡ προστάτις αὐτοῦ παρῃτήσατο τὸ ἥμισυ τῆς ἡγεμονίας εἰς τὸν πρόγονον αὐτῆς ὄντα, ὡς προείρηται ἐξ ἡμισείας σύναρχον. Ἡξιώθη δὲ παρὰ τοῦ νέου Δουκὸς ὄχι ἐλάσσονος εὐνοίας, διότι ἀνεδείχθη ὑπ’ αὐτοῦ αὐλικὸς, καὶ λαβὼν ἐν Φεῤῥαρίᾳ τῷ 1490 τὸ διδακτορικὸν δίπλωμα, διωρίσθη τῷ 1492, ἀντὶ τοῦ τότε ἀποθανόντος περιωνύμου νομοδιδασκάλου Ἀλμερίκου τοῦ ἐξ Ἀλμερίκων, δημόσιος συνήγορος τοῦ ταμείου (avvocato fiscale della camera). Ἤρχισαν ἐν τοσούτῳ διὰ συνεργείας τοῦ Δουκὸς ν’ ἀποκτᾷ ἐν Πισαύρῳ ἔγγεια κτήματα, καὶ