ἀπαρεσκομένη πρὸς τὴν ἱστορίαν τῶν ἄλλων ἐθνῶν, μετὰ τῶν ὁποίων ὁ πολιτισμὸς καὶ αἱ νέαι σχέσεις τὴν συνάπτουσιν ὡς διὰ συγγενείας καὶ κοινωνικῆς ἑνότητος.
Γεώργιος ὁ Διπλοβατάτζης μετὰ τὴν καταστροφὴν τῆς πατρίδος του κατέφυγε μετὰ τῆς γυναικὸς αὐτοῦ Μαρίας, ἐκ τοῦ οἴκου τῶν Λασκάρεων, εἰς Κέρκυραν, ὅπου εἶχεν εὑρεῖ ἄσυλον καὶ ὁ ἐξάδελφος αὐτῆς Κωνσταντῖνος Λάσκαρις ὁ γραμματικός[1]. Ἐκ τῆς Μαρίας καὶ τοῦ Γεωργίου ἐγεννήθη ὁ Θωμᾶς ἐν Κερκύρᾳ τῇ 25 Μαΐου τοῦ 1468, καὶ ὄχι τῷ 1472 ὡς εἶπε πλανηθεὶς ὁ Πίγνας. Ἀπελθὼν δὲ ὁ Γεώργιος εἰς Νεάπολιν ἵνα αἰτήσῃ βοήθειαν παρὰ τοῦ βασιλέως, καὶ ἐκεῖθεν ἔπειτα εἰς Ῥώμην ἵνα ἐπικαλεσθῇ τὴν ἀντίληψιν τοῦ πάπα, τυχὼν ἐπικουρίας ὄχι ἀναλόγου πρὸς τὴν χρείαν, κατέλιπε τὴν Ἰταλικὴν χώραν καὶ μετέβη εἰς τὴν Ἱσπανίαν. Εἰσαχθεὶς ἐνταῦθα εἰς τὴν ὑπηρεσίαν τοῦ μονάρχου ἔπεσεν ὕστερον κατὰ τὸν ἐν Γρανάτᾳ πρὸς Μαρουσίους πόλεμον.
Ἅμα ἤκουσε τὴν ἀγγελίαν ὁ Κωνσταντῖνος ὁ Λάσκαρις μετέβη εἰς Νεάπολιν θέλων νὰ παραλάβῃ μεθ’ ἑαυτοῦ τὸν Θωμᾶν, ἀλλ’ ἡ φιλόστοργος μήτηρ δὲν ἠδυνήθη νὰ συγκατανεύσῃ, καὶ τὸ παιδίον παρέμεινε μαθητεῦον ἐν Νεαπόλει. Κατὰ μὲν τὴν γραμματικὴν λοιπὸν διήκουσε Καρόλου τοῦ Συῤῥεντινοῦ, καὶ λέγεται ὅτι καὶ ὁ μέγας Ποντανὸς δὲν ἀπηξίωσε τὸν Θωμᾶν τῆς καθοδηγίας αὐτοῦ εἰς τὴν θεμελιώδη ταύτην διδασκαλίαν· περὶ δὲ τὴν λογικὴν ἐσπούδασεν ἐν Σαλέρνῳ, καὶ δωδεκαετὴς ὢν ὑπεδύσατο δημόσιᾳ φιλοσοφικοὺς ἀγῶνας. Διά τε τὴν δυστυχίαν τῆς οἰκογενείας καὶ τὴν ἰδίαν αὐτοῦ μεγαλοφυΐαν εὐνοούμενος ἤδη ὑπὸ τοῦ Σανσευηρίνου ἡγεμόνος τοῦ Σαλέρνου, παρεκινήθη ὑπ’ αὐτοῦ νὰ ἐνασχοληθῇ εἰς τὰς νομικὰς μελέτας.
- ↑ Διὰ τοῦτο καὶ αἱ περὶ αὐτοῦ μαρτυρίαι τῶν συγγραφέων καὶ αἱ σημειώσεις, τὰς ὁποίας αὐτὸς ἔθεσεν εἰς ἰδικάς του χειρογράφων ἀντιγραφὰς, δεικνύουσιν ὅτι μετέβη εἰς Ἰταλίαν πρὸ τοῦ 1460 [Iriarte Beg. Matr. Bibl. cod. graec.—Τομ, ά, σ, 233].
