Ταρτάρων[1], καὶ Διπλοβατάτζης προσέτι ἦτο καὶ ὁ Πρωτοβεστιάριος, ἀνὴρ ἀτρόμητος εἰς τοὺς πολεμικοὺς ἀγῶνας καὶ δεξιὸς εἰς τὴν διοίκησιν τῶν πραγμάτων, εἰς τὸν ὁποῖον ὁ αὐτοκράτωρ Καντακουζηνὸς ἐπέτρεψε τὴν κυβέρνησιν τῆς Βεῤῥοίας[2]. Τριῶν ἄλλων Διπλοβατατζῶν, οἵτινες μετὰ τὴν ἅλωσιν τῆς Κωνσταντινουπόλεως μετέβησαν. εἰς Ἰταλίαν, μνημονεύει ὁ Φίλελφος[3].
Προκειμένης τώρα τῆς βιογραφίας ἀπογόνου τινὸς τῶν Διπλοβατατζῶν , τίς ἄρα, περὶ ἀνδρὸς Ἕλληνος διαβιώσαντος ἐν Ἰταλίᾳ, δὲν ἤθελε παραλάβει πρὸς ἀπλανῆ ὁδηγίαν ἄνδρα ἐπίσης Ἕλληνα καὶ διαβιώσαντα ἐν Ἰταλίᾳ, ὅστις περὶ αὐτοῦ ὡς ἱστορικὸς πραγματεύεται ἰδίως; Θωμᾶς λοιπὸν ὁ Διπλοβατάτζης, καθ’ ἃ λέγει Νικόλαος Κομνηνὸς ὁ Παπαδόπουλος ἐν τῇ αὐτοῦ ἱστορίᾳ τοῦ Παταυϊνοῦ γυμνασίου[4], ἐγεννήθη ἐν Κορίνθῳ τῷ αὐτῷ ἔτει τῆς ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως (1453), καὶ παιδίον ἔτι ἀνετράφη παρὰ τῷ δεσπότῃ τῆς Πελοποννήσου Θωμᾷ τῷ Παλαιολόγου, καὶ μετ’ αὐτοῦ, ἐξωσθέντος ὑπὸ Μωάμεθ τοῦ δευτέρου, ἀπέπλευσεν ὕστερον εἰς Ἰταλίαν, ἐπὶ σκοπῷ νὰ ὑπομείνῃ ἐκεῖ ἀσφαλεστέραν τὴν ἐξορίαν. Τυχὼν δὲ ἐν Ῥώμῃ ὑποδοχῆς παρὰ Ἰάνου τοῦ Λασκάρεως, διετέλεσε τὴν ἐφηβίαν αὐτοῦ συνδιαιτώμενος μετὰ εὐγενῶν νέων, τοὺς ὁποίους συνήγαγεν ὁ φιλοεθνέστατος ἐκεῖνος ἀνὴρ ἱδρύσας γυμνάσιον ἐπὶ τοῦ Κυρίνου λόφου.
Ἀλλ’ ἐπειδὴ τὸ γυμνάσιον ἠγέρθη μετὰ τὸ 1513, ἐὰν ὁ Διπλοβατάτζης εἰσήχθη ἀληθῶς εἰς αὐτὸ, ἔπρεπε τότε νὰ ἦτο ἐτῶν… πόσων;—ἑξήκοντα.
Ὁ Λάσκαρις, λέγει ὁ εἰρημένος συγγραφεὺς, ἔπεμψεν αὐτὸν (δηλαδὴ τὸν ἑξηκοντούτην ἔφηβον) δι' ἐξόδων του ἵνα σπουδάσῃ
