τοῦ λέγει τοὺς Κυζικηνοὺς ἔτι αὐτονόμους· ἄλλο συμπέρασμα δὲν ἐγχωρεῖ ἐνταῦθα, εἰμὴ ὅτι πρὸ τῆς καταστροφῆς τῶν Κυζικηνῶν ἔγραφε τὸ εἰρημένον βιβλίον. Ἀλλὰ μικρὸν ὑποβάντες θέλομεν ἀποδείξει ὅτι ὁ Στράβων κατ’ αὐτὸ τὸ 778, ὄχι μόνον ἔζη, ἄλλα καὶ διετέλει γράφων τὸ πόνημά του. Ἂς μᾶς συγχωρηθῇ λοιπὸν ν’ ἀνιχνεύσωμεν ἤδη ἀσφαλέστερον ἐν ἄλλοις τὴν κατὰ προσέγγισιν ἐποχὴν τῆς γεννήσεως καὶ ἀποβιώσεως τοῦ Στράβωνος.
Ὁ Στράβων συνέταξε βέβαια τὴν γεωγραφίαν αὐτοῦ ἐπὶ τῆς βασιλείας τοῦ Τιβερίου, τουτέστι μετὰ τὸ 767 ἀπὸ κτίσεως Ῥώμης, διότι ἐν μὲν τῷ πέμπτῳ τοῦ πονήματος τούτου[1] ἀναφέρει τὸ μαυσωλεῖον ὅπου ἦσαν αἱ θῆκαι τοῦ σεβαστοῦ Καίσαρος , καὶ τὸ πεδίον ἐν μέσῳ τοῦ ὁποίου ἔκειτο ὁ τῆς καύστρας αὐτοῦ περίβολος· ἐν δὲ τῷ ἕκτῳ[2] προσθέτει ὅτι ὁ Τιβέριος υἱὸς καὶ διάδοχος τοῦ Αὐγούστου Καίσαρος τοῦτον εἶχε κανόνα τῆς διοικήσεως καὶ τῶν προσταγμάτων.
Τούτου τεθέντος ἐξεταστέον ἐπὶ τίνων χρόνων τοῦ Τιβερίου κυρίως ἔγραφεν ὁ Στράβων. Ὁ Γερμανικὸς ἐθριάμβευσε τοὺς Χηρούσκους καὶ ἐζώγρησε τὸν Σεμιγοῦντα υἱὸν τοῦ Σεγέστσυ καὶ ἡγεμόνα τῶν Χηρούσκων, καὶ τὴν ἀδελφὴν αὐτοῦ Θουσνέλδαν γυναῖκα τοῦ Ἀρμενίου, καὶ υἱὸν τριετῆ τὸν Θουμελικὸν καὶ ἄλλους ἐπιφανεστάτους ἄνδρας[3]. Ὁ δὲ θρίαμβος οὗτος συνέβη ἐπὶ τῆς ὑπατείας τοῦ Γ. Γελλίου καὶ Τ. Πομπονίου[4], τουτέστι τῷ 770 ἀπὸ κτίσεως Ῥώμης. — Ὁ Τιβέριος ἐπιδώσας χρήματα ἀνέκτισε τὰς Σάρδεις, τὴν Μαγνησίαν καὶ ἄλλας τῆς Ἀσίας ἐπισήμους πόλεις ὑπὸ σεισμοῦ καταβληθείσας[5]· καὶ τοῦτο συνέβη κατὰ τὸ αὐτὸ ἔτος 770 ἀπὸ κτίσεως
