«Ὁ Στράβων, λέγει ἐνδοτέρω ὁ Κοραῆς, ἐγνώρισεν ἀκόμη τὸν Αἴλιον Γάλλον καὶ ἐφιλιώθη μ’ αὐτὸν, ὥστε καὶ νὰ τὸν συνοδεύσῃ εἰς τὴν κατὰ τῶν Ἀράβων ἐκστρατείαν, ἥτις συνέβη τὸ 729 ἔτος. Διὰ ν’ ἀποκτήσῃ τόσον στενὴν φιλίαν μὲ τὸν Ῥωμαῖον στρατηγὸν , πιθανὸν ὅτι ἦτο τεσσαρακονταετὴς τὴν ἡλικίαν τ’ ὀλιγώτατον, ἐὰν συλλογισθῶμεν μάλιστα τὴν ὁποίαν εἶχαν οἱ Ῥωμαῖοι τότε περὶ τῶν Ἑλλήνων κακὴν ὑπόληψιν , καὶ τῆς ὁποίας ἀποτέλεσμα φυσικὰ ἔπρεπε νὰ ἦναι ἡ πρόνοια νὰ μὴ δείχνωσι πρὸς αὐτούς μεγάλην οἰκειότητα, πλὴν μετὰ δοκιμασίαν τῆς παιδείας καὶ χρηστῆς αὐτῶν διαγωγῆς πολυχρόνιον. Εἰς τόσην ἡλικίαν νὰ ὑποθέσωμεν τὸν Στράβωνα δὲν ἀκολουθεῖ, ἂν δὲν θέσωμεν τὴν γέννησιν αὐτοῦ σύγχρονον μὲ τὰ λαμπρὰ τοῦ Πομπηΐου κατορθώματα».
Ἀλλ’ ἐὰν δεχθῶμεν ὅτι ἡ γέννησις τοῦ Στράβωνος συνέβη ἕνδεκα ἔτη μετὰ τὴν ἐποχὴν εἰς ἦν τάσσεται ὑπὸ Κοραῆ, δὲν εἶναι διὰ τοῦτο ἀκόλουθον ὅτι ἀνὴρ ἐξελθὼν τῆς στωϊκῆς σχολῆς καὶ ἔχων εἰκοσιεννέα ἐτῶν ἡλικίαν δὲν ἠδυνήθη νὰ δώσῃ ἤδη ἀσφαλεῖς περὶ τῆς διαγωγῆς αὐτοῦ ἀποδείξεις καὶ ν’ ἀξιωθῇ τῆς ὑπολήψεως τῶν ἄλλων. Εἰς χώρας τόσον μακρὰν ἀπῳκισμένας εἶχεν ἴσως ὁ Αἴλιος Γάλλος συνοδίτην τὸν Στράβωνα διὰ τὴν τριβὴν αὐτοῦ περὶ τὰ γεωγραφικὰ, καὶ οἱ Ῥωμαῖοι ἠγάπων τὴν μετὰ σοφῶν Ἑλλήνων συμπεριφορὰν, εἴτε μαθήσεως χάριν, εἴτ’ ἐπὶ σκοπῷ νὰ ἔχωσιν αὐτοὺς ἐγκωμιαστὰς ἐν τῷ μέλλοντι. Πολλὰ ἠδυνάμεθα νὰ φέρωμεν παραδείγματα, ἀλλ’ ἀρκεῖ ἐν μόνον τῆς ἐποχῆς ἐκείνης. Ἀντίθεος ὁ φιλόσοφος καὶ Ἀρχίας ὁ ποιητὴς ἠκολούθησαν τὸν Λεύκολλον εἰς τὸν κατὰ Μιθριδάτου πόλεμον. Ἡ δὲ προσηγορία ὄχι μόνον τοῦ φίλου, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἑταίρου, τὴν ὁποίαν ὁ Στράβων δίδει, ὥσπερ εἰς τὸν φιλόσοφον Ἀθηνόδωρον καθὸ στωϊκὸν,
