Ἔστω πρῶτος, ἂν ὄχι διὰ τὴν ἐποχὴν κατὰ τὴν ὁποίαν ἐγράφη, τοὐλάχιστον διὰ τὴν εἰς ἣν ἀναφέρεται, ὁ βίος τῆς ἐν Ἄρτῃ βασιλίσσης Θεοδώρας. Συγγραφεὺς αὐτοῦ εἰναι μοναχός τις Ἰὼβ, ἀκμάσας, ὡς φαίνεται, ἐγγὺς τοῦ IZ' αἰῶνος, καὶ συνθέσας καὶ τὴν ἀκολουθίαν τῆς ὁσίας ταύτης μητρός.
Οὔτε ὁ βίος, οὔτε ἡ ἀκολουθία ἔμειναν ἀνέκδοτα, διότι ἀμφότερα περιλαμβανόμενα εἰς ἕνα τῆς Μαρκιανῆς κώδηκα, ἐτυπώθησαν ἰδιαιτέρως, ὁ μὲν ἐν Βονωνίᾳ τῷ 1784 ὑπὸ Ἰωάννου Ἀλοϋσίου τοῦ Μιγκαρέλλου εἰς τὴν ὑπ’ αὐτοῦ γενομένην περιγραφὴν τῶν Μαρκιανῶν Κωδήκων[1], ἡ δὲ, μετὰ δύο ἑνετικὰς ἐκδόσεις, μετετυπώθη ἐν Ἀθήναις μὲ ὡραίους χαρακτήρας τῷ αωμά, ἐν τῇ Τυπογραφίᾳ τοῦ Ἡ. Μαντζαράκη, δαπάνῃ τινὸς ἐξ Ἄρτης ἀποδήμου, εὐλαβείας χάριν...
Εἰς τὴν τυπωθεῖσαν ἀκολουθίαν προσετέθη ὁ βίος τῆς ὁσίας Θεοδώρας, ὅστις, ἂν καὶ δὲν ἐδηλώθη τοῦτο εἰς τὴν ἔκδοσιν, δὲν εἶναι ἄλλο, παρὰ χυδαία μετάφρασις ἢ μᾶλλον παράφρασις τοῦ ἑλληνιστὶ γεγραμμένου, περὶ οὗ εἴρηται ἀνωτέρω, ἀφ’ οὗ πολλὰ ἐξ ἐκείνου παρελείφθησαν, τινὰ συνεκλώσθησαν παραδόξως , καὶ παρεισήγχθησαν διεξοδικαὶ προτροπαὶ δι' ὧν ἐπηυξήθη ὡς δύο τρίτα ὑπὲρ τὸ κείμενον. Τὸ πρωτότυπον ἔπρεπε τοὐλάχιστον νὰ καταχωρισθῇ, διότι σεβαστότερα εἶναι πάντοτε τὰ ἀρχαῖα, καὶ διότι ὁ σεμνὸς ἐκεῖνος τοῦ λόγου χαρακτὴρ ἦτο ἁρμοδιώτερος εἰς τὴν ὑπόθεσιν. Ἡμεῖς δημοσιεύομεν ἤδη αὐτὸ
- ↑ (α) σ, 137.
