Σελίδα:Ελεγεία και Σάτιρες.djvu/37

Από Βικιθήκη
Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
ΩΔΗ Σ' ΕΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙ

Ἄρι, μαζὶ μὲ σένα
ἔφυγαν ὅλοι τώρα.
Ἀφρόντιστα ἔχουν μείνει
τὰ ἔπιπλα, καὶ τὰ δῶρα
γυρεύουν τὰ χεράκια
ποὺ σάλευαν σὰν κρίνοι.

Ἐρημικὰ, σωπαίνουν,
πρωτογνώριστα μέρη,
οἱ σκάλες, τὰ δωμάτια.
Οὔτε κανεὶς πιὰ ξέρει
ἂν πάλι θ' ἀνατείλουν
τὰ παιδικά σου μάτια.

Ἀνοιγοκλειῶ τὶς πόρτες,
μπαίνω παντοῦ, μιλάω
λόγια πικρὰ στοὺς τοίχους,
χωρὶς αἰτία γελάω,
θέλοντας νὰ ξυπνήσω
τοὺς κοιμισμένους ἤχους.

34