Σελίδα:Ελεγεία και Σάτιρες.djvu/36

Από Βικιθήκη
Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.

Σὰν δέσμη ἀπὸ τριαντάφυλλα
εἶδα τὸ βράδυ αὐτό.
Κάποια χρυσὴ, λεπτότατη,
στοὺς δρόμους εὐωδιά.
Καὶ στὴν καρδιὰ
αἰφνίδια καλοσύνη.
Στὰ χέρια τὸ παλτό,
στἀνεστραμμένο πρόσωπο ἡ σελήνη,
Ἠλεκτρισμένη ἀπὸ φιλήματα
θἄλεγες τὴν ἀτμόσφαιρα.
Ἡ σκέψις, τὰ ποιήματα,
βάρος περιττό.

Ἔχω κάτι σπασμένα φτερά.
Δὲν ξέρω κὰν γιατὶ μᾶς ἦρθε
τὸ καλοκαίρι αὐτό.
Γιὰ ποιὰν ἀνέλπιστη χαρά,
γιὰ ποιὲς ἀγάπες,
γιὰ ποιὸ ταξίδι ὀνειρευτό.

33