Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
— 15 —
Αἴφνης ὠγκώθη, ὡς μεστὸς
ἐαρινῆς ἰκμάδος,
κ’ ἐῤῥράγη τρίζων ὁ ἱστὸς,
κ’ ἐξέφυ εὔρωστος βλαστὸς,
κομῶν ἀμπέλου κλάδος.
Στεφάνας πλέκουσα πολλὰς,
ἠρτήθ’ εἱς τὰς κεραίας,
κ’ εἰς πυκνὸν θόλον ἡ φυλλὰς
ἐκάμπετο, καὶ σταφυλὰς
ἐβλάστησε γενναίας.
Βριθὺς, τοὺς κλάδους περικλῶν
καρπὸς τὸ βλέμμα τέρπει.
Εἰς κλῶνα πλέκεται ὁ κλών·
καὶ τὸν ἱστὸν περικυκλῶν,
χλωρὸς κισσὸς ἀνέρπει.
Καὶ ἄνθη διὰ τῶν κισσῶν
ποικίλα διεγέλων
ἢ κηπευτὰ ἢ τῶν δασῶν,
ἀρώματ’ ἀπὸ τῶν χρυσῶν
ἐκπέμποντα κυπέλλων.
Ἐξαίφνης ῥέει ἐκραγεὶς
ἐκ τῶν ἀκροκεραίων
εὐώδης ῥύαξ διαυγής.
Δὲν ἦτον ὕδωρ ἐκ πηγῆς,
ἀλλ’ ἀνθοσμίας ῥέων.
