Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
— 16 —
Τοὺς ἀνδραποδιστὰς σιγὴ
νεκρῶν καταλαμβάνει.
Ὤ! ποία πάλιν ἀλλαγή!
Πόθεν ἐβλάστησεν ἡ γῆ,
ἥτις ἐμπρὸς ἐφάνη;
Ὁ βαθὺς ὅρμος μειδιᾷ
καὶ νεύει φιληδόνως.
Πᾶσα γωνία καὶ σκιά,
καὶ εἰς πᾶν δένδρον φωλέα
εὐλάλου ἀηδόνος.
Τῆς παραλίας μαλακὴ
προκύπτει ἡ ἀγκάλη.
Ἐκεῖ γαλήνη κατοικεῖ,
ἐκεῖ ὁ ζέφυρος γλυκὺ
διὰ τῶν φύλλων ψάλλει.
Ὁ ῥύαξ, ὄφις ἀργυροῦς,
τοὺς πολυκάμπτους γύρους
ἑλίσσ’ εἰς τάπητας χλωροὺς,
καὶ ἄδων ἀπαντᾷ ὁ ῥοῦς
πρὸς ᾂδοντας ζεφύρους.
Βέλους ὀξύτεροον χωρεῖ
τὸ πλοῖον πρὸς τὸν κόλπον·
καὶ τὸ προπέμπουσι χοροὶ
νηχόμενοι καὶ ζωηροί,
μετ’ ἰαχῶν εὐμόλπων.