Ὁποία διαφορά! χάσμα μέγα, ὁλόκληρος ἄβυσσος τὸν χωρίζει ἀπὸ τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, ἀπὸ τῆς καταστάσεως τῆς ρωστικῆς, τῆς ζωογόνου, τῆς ἠρέμου, τῆς ἄνευ ψυχοφθόρων ὀνείρων....
Δὲν ἐγνώριζεν ἀκόμη καὶ ἦτο εὐτυχής. Νεανίας ἄδολος, πλήρης σωματικῆς ὑγείας καὶ ρώμης ἠθικῆς, μόνην εὐτυχίαν του εἶχε τὴν ἐργασίαν, τὴν εἰς τὸ καθῆκον προσήλωσιν. Καὶ ἦτο ὑπόδειγμα τιμῆς, δραστηριότητος, τάξεως. Εἰς τοὺς συναδέλφους καὶ συνεργάτας ἐνέπνεεν ἐκτίμησιν, θαυμασμὸν ἢ φθόνον..... Εἰς φιλικοὺς κύκλους ἐπρώτευε. Τὴν φιλίαν του ἐζήτει ἕκαστος· καὶ τὸν ἐθώπευον καὶ τὸν ἐτίμων.
Καὶ εἰς αὐτὸν τὸν ἔρωτα ἐφαίνετο ἀδιάφορος, ὅτε, αἴφνης, συνηντήθη μ’ ἐκείνην… τὴν Κίρκην…
Οἱ περιπατηταὶ τὴν ἐνθυμοῦνται, ἀλλὰ δὲν ἐγνώσθη τίς τὴν ὠνόμασεν οὕτω.
Ἦτο ἀνοίξεως ἡμέρα ὅτε τὸ πρῶτον τὴν εἶδε.
Ὅλα τριγύρω ἐμειδίων, ἐψιθύριζον, ἔψαλλον. Ἤστραπτον ἐδῶ κι’ ἐκεῖ τῶν λιμνῶν τὰ νερά· ἓν αἴσθημα γαλήνιον, φωτεινόν, συνήρπαζε τὴν ψυχήν…
Τότε τὴν εἶδε πρώτη φοράν.
Ἀνάστημα θεᾶς, κόμη εἰς ἐβενώδεις βοστρύχους, ὀφθαλμοὶ μαγίσσης μελανόφαιοι, μὲ πρασινοπὰς ἀποχρώσεις, μακροὶ δὲ ὡς ὁ ἱτῶν Αἰγυπτιακῶν θεοτήτων, δειλοὶ ἐνίοτε κ’ ἐξακοντίζοντες ἀστραπὰς ἔστιν ὅτε.
Ἐκεῖνος ἐπλησίασεν, ἐμαγεύθη…
Ἡ Κίρκη ἀνέγνωσεν εἰς τὰ βάθη τῆς ψυχῆς του καὶ τοῦ ἐξηκόντισεν ἓν βλέμμα… ἐκ τῶν βλεμμάτων ἐκείνων, τὰ ὁποῖα συγκλονίζουν, τὰ ὁποῖ’ ἀνατρέπουν μίαν ὕπαρξιν…
Καὶ ἡ ὑποδούλωσις ἐγένετο τελεία.
Ἐβλέποντο καθ’ ἑκάστην. Ἐκεῖνος, ὡς διψῶσα ἔλαφος, τὴν ἠκολούθει καὶ ἡ δίψα, ἀντὶ νὰ κατευνάζεται, ἐπετείνετο·
