ξος, δὲν ταράσσεται διόλου ἐκ τῶν ἀποτυχιῶν του τῶν ἀλλεπαλλήλων. Καὶ τρέχει καὶ σχεδιάζει ἀδιάκοπα.
Ἰδίως τὸν ἀπασχολοῦν τὰ πολιτικὰ τῆς πατρίδος, μάλιστα τὰ ἐσωτερικά. Ἀφωσιωμένος ἐξ ὁλοκλήρου εἰς ἓν κόμμα, μισεῖ καὶ περιφρονεῖ πάντας τοὺς ἀντιθέτους, αὐτὰ τὰ καθάρματα, τοὺς λυμεώνας, τοὺς τενεκέδες, τὰ κοθόνια, τοὺς διαφθορεῖς, τούς… καὶ ἀρχίζει ῥαγδαῖον ὑβρεολόγιον κατὰ τῶν πολιτικῶν ἀντιπάλων, παρμένον ἀπὸ τὸ τελευταῖον φύλλον ὁμοφρονούσης ἐφημερίδος, γραμμένον εἰς τὸ νέον, τὸ ἐλευθεριάζον ἰδίωμα, τὸ ὁποῖον δὲν παραδέχεται κανένα φραγμόν. Ἔχει πάντοτε πλήρες τὸ θυλάκιον ἐγγράφων καὶ τὸ κεφάλι γεμᾶτο σχέδια, τὰ ὁποῖα περιμένουν τὴν ἐφαρμογήν των. Θὰ πωλήσῃ, θὰ ἐνοικιάσῃ, θὰ ὑπανδρεύσῃ, θ’ ἀρραβωνίσῃ, θὰ συνδυάσῃ, θὰ συμφιλιώσῃ, θὰ κάμῃ θὰ δείξῃ… Λέγει, λέγει ἀδιάκοπα, μὲ εὐγλωττίαν, πειστικώτατα καὶ ἀφοῦ σὲ περιφέρει ἀνὰ τὰς σκολιὰς καὶ λαβυρινθώδεις ἀτραποὺς τῶν σοφῶς πάντοτε χαραγμένων σχεδίων του, τὰ ὁποῖα ὁσονούπω, μετ’ ὀλίγον, λαμβάνουν ὀστᾶ καὶ σάρκα καταλήγει, μετὰ πολλοὺς δισταγμοὺς καὶ ταλαντεύσεις, (διότι εἶνε λεπτότατος) εἰς τὴν ἐκλιπάρησιν… ἀλλ’ ἐδῶ, ἂς ἐπιτρέψῃ ὁ ἀναγνώστης νὰ σιωπήσω, χάριν τῆς πλέον λεπτῆς, τῆς πλέον εὐθίκτου ἀφ’ ὅσας ἐγνώρισα, φιλοτιμίας…
Περιπατητὴς ἀκούραστος, εὑρίσκεται πάντοτε εἰς κίνησιν, ἐκτὸς τῶν ὡρῶν ὁποῦ ἐξοδεύει εἰς τοῦ Ζαχαράτου, εἰς τὴν ἀνάγνωσιν τῶν ἐφημερίδων τοῦ κόμματος, διότι τὰς ἄλλας οὔτε τὰς πιάνει σ’ τὸ χέρι. Ἐκεῖ θὰ πολιτικολογήσῃ, θ’ ἀστειευθῇ μὲ τοὺς φίλους, εἰς τοὺς στενωτέρους τῶν ὁποίων ἀποκαλύπτει τὰ σχέδιά του. Καὶ ἔχει τοιαῦτα ἕτοι-
