Εἰς τὴν σκηνὴν τῆς ταραχῆς καὶ τῶν σκληρῶν ἀγώνων
Τὸ πᾶν ἀναστατόνεται.
Φεύγει καθεὶς, ἀλλ’ ἀπαντῶν τὸν σύντροφον ἐμπρός του
Θαῤῥεῖ ὅτ’ εἶν’ ἐχθρός του,
Καὶ ἀδελφὸν πληγόνων
Ἀπ’ ἀδελφὸν πληγόνεται.
Οὕτω καὶ πρὀβατα δειλὰ, ἂν ἐπιπίπτῃ λύκος,
Μὲ λυπηρὰ βελάσματα
Ὠθοῦνται πυκνωμένα.
Σκληρὸς ὁ λύκος, πλὴν πολλὰ, ἀφ’ ἐαυτῶν σπρωγμένα,
Φονεύονται ἀδίκως
Εἰς τὰ κρημνώδη χάσματα.
Ἐνῷ τὸ πῦρ τὸ στράτευμα τῶν μουσουλμάνων φλέγει,
Εἷς ἐξ αὐτῶν ἢ προσταχθεὶς ἢ θέλων νὰ φοβήσῃ,
Διαλαλεῖ καὶ λέγει·
—Βαρεῖτε, μουσουλμάνοι!
Ὁ φέρων κεφαλὴν, ὀκτὼ πουγγία θὰ κερδήσῃ,
Ἀλλ’ ὅστις φέρει ζωντανὸν κερδίζει καὶ καφτάνι. —
Στηρίζων τὴν παλάμην του εἰς τὸ βαρὺ τουφέκι
Εἷς ἕλλην τότε μαχητὴς τὸν πόλεμον ἀφίνει,
Καὶ ἀπὸ στήθη λάσια
Αὐτοὺς τοὺς λόγους χύνει·
—Ὁ φέρων τούρκου κεφαλὴν κερδίζει ἓν φυσέκι,
Ἂν ζωντανὸν, διπλάσια.—
Σελίδα:Γεωργίου X. Ζαλοκώστα Τα άπαντα.djvu/424
Εμφάνιση
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.