Σελίδα:Γεωργίου X. Ζαλοκώστα Τα άπαντα.djvu/418

Τὸ ἔνδυμα παράξενοι, τὸν ὁπλισμὸν ποικίλοι,
Ἢ δέκα δέκα κάθηνται εἰς κάθε πῦρ οἱ σκύλοι,
Ἢ σπεύδουν ὅπου πλέκεται ὁ τσάμικος χορός.
Ἡ λάμψις, κάτω, θλιβερὰ φαντάσματα ὑφαίνει·
Θαῤῥεῖς ὅτι ταράσσονται δραπέται κολασμένοι
Καὶ τοὺς διώκουν δαίμονες ἐν μέσῳ τοῦ πυρός.

Ἀνήρ τις ἕλλην ἄντικρυ, ἀπὸ κρημνῶδες χάσμα,
Τὸν θόρυβον ἐπισκοπεῖ σιωπηλὸς ὡς φάσμα,
Ἀκίνητος ὡς στήλη.
Μὲ χλευασμὸν τὰ χείλη
Ὁ μαχητὴς κινῶν,
Κυττάζει τὸ στρατὀπεδον τῶν τούρκων ἀλβανῶν.

Πλὴν μετ’ ὀλίγον ἐλαφρὸς τὸν βράχον καταβαίνει·
Ἐπέρασε τὸν χείμαῤῥον, τὴν ὄχθην ἀναβαίνει...
Χορὸς παρέκει πλέκεται, τὸν τριγυρνοῦν πολλοί.
Ἀφίνει τὸ τουφέκι του εἰς φύλλωμα κρυμμένον,
Καὶ ψαύων τὰ πιστόλια κ’ ἐκεῖθεν ὀλισθαίνων
Μὲ τοὺς ἐχθροὺς μιγνύεται, τὴν γλῶσσάν των λαλεῖ.

Ἐδῶ πλὴν παίζουν κύμβαλα καὶ θορυβοῦν τὰ πλήθη·
Ἀλλοῦ θρασὺς κατάσκοπος ὁ ἕλλην ἐκινήθη.
Ἀνάμεσα πλατάνων
Εἰς ἄθροισμα Σκοδράνων
Πηγαίνει τολμηρὸς,
Καὶ χαιρετᾷ καὶ κάθηται πλησίον τοῦ πυρός.