Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
Κ’ ἠκούσθη Νίκ’ ἢ Θάνατος
Μία κραυγὴ μεγάλη,
Καὶ πέριξ Νίκ’ ἢ Θάνατος
Τὸ δάσος ἀντελάλει
Καὶ θεῖον πῦρ κατέφλεγε
Τὰ στέρνα τῶν πιστῶν.
Γ΄.
Ἀκούεις εἰς τὴν γέφυραν ὁ χείμαῤῥος πῶς ῥέει;
Ἀκούεις εἰς τὸ φύλλωμα ὁ ἄνεμος πῶς πνέει
Καὶ τί πικρὸν παράπονον ἐκφράζουν τὰ πτηνά;
Ὤ, τὴν σελήνην κύτταξε πῶς φέγγει λυπημένη·
Τώρα εἰς νέφος κρύπτεται, τώρα θολὴ προβαίνει,
Καὶ χίλι’ ἀλλάζουν χρώματα τ’ ἀπόκρημνα βουνά.
Εἰς τὴν κοιλάδα ἁπλόνεται λευκοῦ καπνοῦ μανδύας,
Καὶ ὑπ’ αὐτὸν ταράσσονται τὰ πλήθη τῆς τουρκίας
Καὶ χρεμετίζουν ἵπποι·
Παντοῦ βοὴ καὶ κτύποι
Κυμβάλων καὶ φωνῶν.
Ἰδὲ πῶς φέγγουν τ’ ἄμετρα πυρὰ τῶν ἀλβανῶν!
