ἑκάστου δήμου ἦσαν πρὸς ἀλλήλους συνδεδεμένοι καὶ σύμμαχοι κατὰ τῶν ἐπερχομένων ληστρικῶς πολεμίων. Εἰς τοὺς ἡρωϊκοὺς χρόνους ἡ ληστεία ἦτον ἀρετὴ, καὶ ἡ ἀρετὴ ἐσήμαινε παλικαριάν. «Προσπίπτοντες πόλεσιν ἀτειχίστοις, καὶ κατὰ κώμας οἰκουμέναις, ἥρπαζον, καὶ τὸν πλεῖστον τοῦ βίου ἐντεῦθεν ἐποιοῦντο, οὐκ ἔχοντός πω αἰσχύνην τούτου τοῦ ἔργου, φέροντος δέ τι καὶ δόξης μᾶλλον» (Θουκυδ. Α′. 5). Δὲν ἀναφέρεται ὑπό τινος τῶν Δημογράφων ἂν ὁ Ὀνοματοθέτης τοῦ ὀνόματος Δῆμος εἶνε ὁ Κέκρωψ ἢ ἄλλος τις τῶν μετ’ αὐτὸν βασιλέων· ἐγὼ φρονῶ ὅτι ὁ Ὀνοματοθέτης εἶνε ἡ γλῶσσα τοῦ λαοῦ. Μόνον οἱ ὄχλοι ὠνομάσθησαν λαοὶ ἐπὶ Κέκροπος λέγει ὁ Φιλόχορος κατὰ τὸν Σχολιαστὴν τοῦ Πινδάρου (Όλυμ. ϛ′. 68), καὶ ὅτι ὁ πληθυσμὸς τῶν τότε Ἀθηναίων ἀνέβαινεν εἰς δισμυρίους. Ὁ λόχος δὲ δι’ ὃν οἱ ὄχλοι ὠνομάσθησαν λαοὶ ἦν οὗτος. «Φιλόχορος δὲ φησὶ Κέκροπα βουλόμενον τὸν τῶν Ἀθηναίων δῆμον καὶ τὸ πλῆθος ἐπιγνῶναι, κελεύσαι αὐτοὺς λίθους εἰσφέρειν καὶ βάλλειν εἰς μέσον, ἐξ ὧν ἐπιγνῶναι δισμυρίους αὐτοὺς ὄντας». Περὶ τοῦ ὀνόματος λαὸς ἄλλοι ἄλλως λέγουσιν.
Ἡ πόλις τῶν Ἀθηνῶν ὠνομάσθη ἐπὶ μὲν Κέκροπος Κεκροπία, ὁ δὲ Ἐρεχθεὺς ἐκάλεσεν αὐτὴν Ἀθήνας κατὰ τὴν μαρτυρίαν τοῦ Ἡροδότου. «Ἐπὶ δὲ Κέκροπος βασιλῆος ἐπεκλήθησαν (οἱ Ἀθηναῖοι) Κεκροπίδαι· ἐκδεξαμένου δὲ Ἐρεχθῆος τὴν Ἀρχὴν Ἀθηναῖοι μετωνομάσθησαν (β. ή. κ. 44). Εἰκάζομεν δὲ τοῦτο ἔτι μᾶλλον ἐκ τοῦ ὁμηρικοῦ στίχου, ἔνθα λέγει (Ἰλ. β′. ϛ. 546) ἐν τῷ καταλόγῳ.
«οἱ δ’ ἄρ’ Ἀθήνας εἶχον ἐϋκτίμενον πτολίεθρον,
» δῆμον Ἐρεχθῆος μεγαλήτορος…
Τίς ἡ αἰτία νὰ μνημονεύσῃ ὁ Ὅμηρος ἐν τῷ καταλόγῳ τῶν Ἡγεμόνων τὸν Ἐρεχθέα, ἐνῷ εἰς τὴν ἐκστρατείαν τῶν Ἑλλήνων κατὰ τῶν Τρῴων ἡγεμὼν τῶν Ἀθηναίων ἦτον ὁ Μενεσθεὺς ὁ υἱὸς τοῦ Πετεοῦ;
«Τῷδ’ οὔπω τις ὀμοῖος ἐπιχθονίων γένετ’ ἀνὴρ
» Κοσμῆσαι ἵππους τε καὶ ἀνέρας ἀσπιδιώτας».
