Μετάβαση στο περιεχόμενο

Σελίδα:Αθηναΐς Α αρ. 6.djvu/4

Από Βικιθήκη
Αυτή η σελίδα δεν έχει ελεγχθεί ακόμη για πιθανά λάθη.
44
ΑΘΗΝΑΪΣ


ταινίας εἶναι δεῖγμα τῆς καθαριότητος τοῦ κτήτορος αὐτῶν.

Τέλος διὰ τοὺς ὄνυχας ὡς καὶ διὰ πᾶν ἄλλο δύναταί τις νὰ εἴπῃ ὅτι ἡ τέχνη δὲν συνίσταται τόσῳ εἰς τὸ καλλωπίζειν τὴν φύσιν ὅσῳ εἰς τὸ καλλιεργεῖν καὶ τιμᾷν αὐτήν.

Miss Cockett.


ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΙ ΣΥΜΒΟΥΛΑΙ ΠΑΤΡΟΣ ΠΡΟΣ ΥΙΟΥΣ.

Ὅσῳ τὸ καθ’ ἡμᾶς φίλτατά μου, νεώτατα ἔτι, οἴμοι ὅταν θά με ἀπωλέσητε, ἀνακαλεῖτε ἐνίοτε εἰς τὴν μνήμην σας τοὺς λόγους μου τούτους. Ἐστὲ ἐσᾳεὶ ἡνωμένοι. Οὐδὲν συμφέρον ἃς μὴ σᾶς χωρίσῃ ποτέ. Ἀγαπᾶτε τὴν μητέρα σας καὶ φροντίζετε περὶ αὐτῆς· περιποιεῖσθε αὐτήν. Πρὸ πάντων δὲ ἐστὲ τίμιοι, ἀληθεῖς, εἰλικρινεῖς· τὸ ὄνομα τῆς οἰκογενείας σας οὐδέποτε ἂς κηλιδωθῆ. Γίνεσθε ἄξιοι αὐτοῦ.

Ἐάν ποτε πλουτίσητε ἀπορρίψατε ἀφ’ ἑαυτῶν πᾶσαν σκέψιν ματαιότητος· τηρεῖτε πάντοτε ἀνεξαρτησίαν χαρακτῆρος· ἐστὲ οἰκονόμοι, σώφρονες· μὴ δημιουργῆτε εἰς ἑαυτοὺς ἀνάγκας τεχνητάς· ὁ τίμιος ἀρκεῖται ἐν τῷ ὀλίγῳ. Ἀγνοῶ τί θὰ σᾶς συμβῇ μετ’ οὐ πολὺ· πλὴν ὅ,τιδήποτε καὶ ἄν συμβῇ μάθετε νὰ ῥυθμίζητε τὰς ἀνάγκας σας ἀναλόγως τῶν περιστάσεων. Ἐστὲ ἄνδρες· ἄνδρες ἐλεύθεροι! καὶ ἄν ποτε τύχῃ νὰ διοικήσητε τοὺς ὁμοίους σας, μὴ θαμβωθῆτε ἀπὸ τὸ ἀξίωμα. Ποτὲ μὴ φέρεσθε ὡς δοῦλοι πρὸς τοὺς ἀνωτέρους, πάντοτε δὲ εὐμενεῖς ἐστὲ πρὸς τοὺς λοιπούς. Καὶ ἄν ποτε ἡ θεία πρόνοια σᾶς ἐκλέξῃ διὰ νὰ προσφέρητε ὑπηρεσίας τῇ πατρίδι σας εὐχαριστήσατέ τήν ἐκ καρδίας διότι σᾶς ἐξέλεξεν ἐκτελεστὰς τῶν σχεδίων της· χωρὶς οὐδεμία σκέψις ὑπερηφανείας νὰ εἰσχωρήσῃ ἐν ὑμῖν. Οἱ κενόδοξοι καὶ οἱ κόλακες εἶναι οἱ χειρότεροι ἐχθροὶ τῆς φιλτάτης πατρίδος μας.

«Πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται· καὶ ὁ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται».

Ἐρζεγοβίνειοι[1].

ΠΑΙΔΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ.

Ο ΕΛΕΩΝ ΠΤΩΧΟΝ ΔΑΝΕΙΖΕΙ ΘΕΩι

Ἠ αἰδήμων οἰκία πάσχει
καὶ αὐτοῦ τοῦ ἐπαίτου τὴν τύχην ζηλεύουσα

Μάλιστα, ἀγαπητόν μοι τέκνον, Ἐρρῖκε, εἶναι ἀνάγκη νὰ γείνῃ. Γινώσκω ὅτι σοὶ εἶναι βαρὺ, πλὴν εἶναι ἀνάγκη· οὕτως ὡμίλει πτωχὴ χήρα κοιτομένη ἐν μικρῷ χθαμαλῷ οἰκήματι· τὰ δάκρυα κατέρρεον ἐκ τῶν παρειῶν της, ἐν ᾧ ἐξηκολούθει νὰ λέγῃ! Ἰδοὺ υἱέ μου, οὐδὲν ἄλλο μέσον ὑπάρχει. Εἶμαι ἤδη ἀσθενής· πᾶν, οὗτινος ἠδυνάμεθα νὰ στερηθῶμεν, τὸ ἐπωλήσαμεν, ἤδη δὲν μένει ἢ ὁ μικρός σου ἀδελφὸς καὶ ἐγὼ νὰ ἀποθάνωμεν ὑπὸ τῆς πείνης. Ἀνάγκη νὰ πορευθῇς καὶ νὰ ἴδῃς ἂν θὰ εὕρῃς συμπαθεῖς ψυχὰς, ἵνα σοὶ δώσωσί τινας ὀβολούς· ἐὰν εἶχον τι νὰ φάγω, θὰ ἤμην ἤδη ὑγιής. Πορεύου ἀγαπητέ μοι Ἐρρῖκε, πορεύου, εἶναι ἀνάγκη νὰ γίνῃ· καὶ εἰς ἐμὲ εἶναι βαρὺ νὰ σὲ προτρέπω εἰς τοιαύτην πρᾶξιν, ἀλλὰ τὸ βλέπεις καὶ σὺ, εἶναι ἀνάγκη, ἢ πρέπει ἐγὼ καὶ ὁ μικρός σου ἀδελφὸς νὰ ἀποθάνωμεν ἀπὸ τὴν πενίαν. Ὁ δεκαετὴς περίπου τὴν ἡλικίαν παῖς, γενναῖος καὶ ὑψηλόφρων, ἔφριξεν ἐκ τῶν προτροπῶν τῆς μητρός του. Ἂν καὶ τρέμων ἀνελόγιζε τὴν ἀνάγκην τῆς ἐπαιτείας, οὐδὲ λέξιν ὅμως εἶπε, ἀλλὰ θέσας τοὺς βραχίονάς του περὶ τὸν τράχηλον ἀπῆλθε σιωπηλός. Κλείσας τὴν


  1. Ἀφορμὴν λαμβάνοντες ἐκ τοῦ πρὸ καιροῦ ὑπὲρ ἐλευθερίας διεξαγομένου ἀγῶνος τῶν Ἐρζεγοβινείων παραθέτομεν ἐνταῦθα τὰς δύο ἄνω εἰκόνας ἐπιφυλασσόμενοι ἐν τῷ προσεχεῖ φύλλῳ νὰ δώσωμεν σημειώσεις, συντόμους πάντοτε, περὶ Ἐρζεγοβίνης εἰς τοὺς συνδρομητὰς ἡμῶν.