Σαπφώ (Γρυπάρης)
| ←Η Ζουχραέ | Σκαραβαίοι και Τερρακότες Συγγραφέας: Σαπφώ |
Κοσμοχαλασιά→ |
Και τοῦ Λευκάτα ἡ θάλασσα ἡ μακραντιλαλοῦσα
στρωτὴ περίσσια ἁπλώνεται σὰ σμαραγδένιοι κάμποι·
τρίσβαθ’ αὐγὴ ἀπόκρυφη στὴν ἄβυσσό της λάμπει
ὅταν τὰ κύματα στρωθοῦν καὶ πέσῃ ἡ ἀναρροῦσα.
Δίχως τραγούδια ἡ Ἀλκυὼν περνᾷ ἡ κελαδοῦσα,
γιατὶ στὰ δάση τῶν φυκιῶν ποῦ βόσκ’ ἡ Ἱπποκάμπη,
μὲς στὰ κοράλλια, ἀνάμεσα στὰ σιντεφένια θάμπη
τῆς μαργαριταρόριζας, κοιμᾶται ἡ Μοῦσα… ἡ Μοῦσα!
Τὴ λύρα γιὰ παντοτινὸ προσκέφαλό της ἔχει
νἀκούῃ καὶ στὸν ὕπνο της σὰν ὄνειρο νὰ τρέχῃ
καινούργιος πάντα ὁ ἀντίλαλος ἀπ’ τὰ παλιά της πάθη.
Κι ὁ ἥλιος ὅλο του τὸ φῶς ἐπάνω της μαζεύει·
θαρρεῖς καὶ εἶναι ὁ Φάωνας… μετάνοιωσε κ’ ἐστάθη
καὶ τῆς νεκρῆς ἀγάπης του τὴν κεφαλὴ χαϊδεύει.