Νεοελληνική Φιλολογία/Ιάκωβος Τριβώλης
| ←Φραγκίσκος Μαυρόλυκος | Νεοελληνική Φιλολογία: Βιογραφίαι των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων από της καταλύσεως της βυζαντινής αυτοκρατορίας μέχρι της ελληνικής εθνεγερσίας (1453-1821) Συγγραφέας: Ἰάκωβος Τριβώλης |
Γεώργιος Κορίνθιος→ |
 Δείτε επίσης: σχετικό λήμμα.
|
Κερκυραῖος· τοῦτον ὁ Σοφιανὸς λέγει «ἱλαρώτατον καὶ χαριέστατον ποιητήν.» Πονήματα αὐτοῦ εἶνε δύο χυδαιόφραστα συνθέματα εἰς στίχους ὁμοιοκαταλήκτους, τὰ ὁποία πρὸς μεγαλειτέραν αὐτοῦ δόξαν κάλλιον ἦτο ἐὰν εἶχον ἀπολεσθῆ καὶ μόνα περιεσώζοντο τὰ ἐπίθετα δι’ ὧν τὸ ὄνομα τοῦ ἀνδρὸς παρὰ τοῦ συμπολίτου του Σοφιανοῦ ὑπὲρ ἀξίαν κατηγλαΐσθη. Τὸ πρῶτον τῶν συνθεμάτων τούτων εἶνε «ἡ ἱστορία τοῦ Ταγιαπιέρα,» καὶ τὸ δεύτερον «Ἡ Ἱστορία τοῦ ῥὲ τῆς Σκοτζίας μὲ τὴν Ῥήγισσα τῆς Ἑγγλιτέρας.» Ἐτυπώθησαν δὲ ἀμφότερα τῷ 1528 τὸ μὲν ὑπὸ Στεφάνου Σαβίου, τὸ δὲ ὑπὸ Ἀντωνίου Πινέλλου, ἐκδοθέντα αὖθις τῷ 1577, 1779, 1782, 1795, καὶ 1813.
Ἡ ἱστορία τοῦ Ταγιαπιέρα ἐξυμνεῖ τ’ ἀνδραγαθήματα Ἑνετοῦ τινος τριηράρχου ἀριστεύσαντος ἀπέναντι τοῦ Δυῤῥαχίου, ὅστις
Δὲν ψηφάει ταὶς σαΐταις,
Σὰν ὁ φούρναρης ταὶς πήτταις,
Ἀλλὰ οὐδὲ τὰ σκουτάρια,
Μουσουλμάνων τὰ κοντάρια.
Ἡ δ’ ἑτέρα λαμβάνει τὴν ὑπόθεσιν ἔκ τινος μυθικοῦ διηγήματος ἀναγινωσκομένου ἐν τῷ Δεκαημέρῳ τοῦ Βοκκακίου, ἐν ᾧ ὁ Λουδοβίκος ἀποκαλύπτει εἰς τὴν Βεατρίκην τὸν πρὸς αὐτὴν ἔρωτά του. Τὴν ἱστορίαν ταύτην φαίνεται ὅτι συνέταξεν ἐκ νέου ἐν Βενετίᾳ, ὡς ἐξάγεται ἐκ τοῦ τέλους.
Καὶ ὅπου θελήσῃ νὰ ἰδῇ ποῖος εἶναι ὁ γραφέας,
Τριβώλης ὁ Ἰάκωβος υἱὸς τῆς Καλογραίας.
Εἰς χιλίους πεντακόσιους καὶ ἀρχὴ μὲ τοὺς σαράντα,
’Σ τὴν Βενετίαν τὴν φουμιστὴν, ὅπου νὰ στέκῃ πάντα.
Ὁ υἱὸς τοῦ Ἰακώβου Καντίνος κοσμεῖται ὑπὸ τοῦ Σοφιανοῦ διὰ τῶν ἐπιθέτων τοῦ σώφρωνος καὶ σπουδαιοτάτου[1].
- ↑ Ἑλληνομνήμονος, σελ. 321—2.