Λεξικόν της Ελληνικής Αρχαιολογίας/Αλάριχος
| ←Ἀλανοί | Λεξικόν της Ελληνικής Αρχαιολογίας Συγγραφέας: Ἀλάριχος |
Ἀλάστωρ→ |
| Δείτε στη Βικιπαίδεια: Αλάριχος |
Ἀλάριχος, βασιλεὺς τῶν Βισιγότθων. Μετὰ τὸν θάνατον τοῦ Θεοδοσίου (395 μ. Χ.), ἐπολιόρκησε τὴν Κωνσταντινούπολιν καὶ εἶτα, λεηλατήσας τὴν Μοισίαν, τὴν Μακεδονίαν, τὴν δυτικὴν ’Ιλλυρίαν, κατῆλθε παρά τὴν Ἀδριατικὴν εἰς Νικόπολιν, εἰσέβαλεν εἰς τὴν Θεσσαλίαν, καὶ ἐκεῖθεν εἰς τὴν Ἑλλάδα, ἣν ἐλεηλάτησε (Claudian. in Ruf. II, 180.—De laude Stilich. I, 170). Τὸ δὲ 401 εἰσῆλθεν εἰς τὴν Ἰταλίαν, ἐπολιόρκησε μετὰ ταῦτα δὶς τὴν Ῥώμην, καὶ ἐκυρίευσεν αὐτὴν τὸ 410. Ἀπέθανε δ’ ἀμέσως μετὰ ταῦτα, καὶ ἐτάφη ἐν Καλαβρίᾳ, παρὰ τὴν πόλιν Κουσεντίαν, ἐντὸς τῆς κοίτης τοῦ ποταμοῦ Βαρεντίνου, οὗ τὸν ῥοῦν ἀπέστρεψαν πρὸς τοῦτο οἱ ὀπαδοί του.