Ετήσιον Ημερολόγιον του Έτους 1887/Πιστή μέχρι τάφον

←Ἐπαρχιακαὶ ἐντυπώσεις

Ἐτήσιον Ἡμερολόγιον τοῦ Ἔτους 1887
Συγγραφέας: Ανώνυμος
Πιστὴ μέχρι τάφον

Εἰς τὴν εὐαγγελίστριαν τῆς Τήνου→

ΠΙΣΤΗ ΜΕΧΡΙ ΤΑΦΟΥ

ΔΡΑΜΑ ΣΠΑΡΑΚΤΙΚΟΝ

ΕΙΣ ΣΚΗΝΑΣ ΑΛΛΕΠΑΛΛΗΛΟΥΣ

ΠΡΟΣΩΠΑ

Μια χηρα απαρηγορητοσ
Εις χηρος παρηγορημενος

Ἡ Σκηνὴ σύγχρονος ἐν τῷ Νεκροταφείῳ Ἀθηνῶν.

ΣΚΗΝΗ Α′.

Η ΧΗΡΑ. Ἄχ! χρυσέ μου σύζυγε, καὶ πὼς νὰ σὲ ξεχάσω.
Ο ΧΗΡΟΣ. Πώ, πώ, πώ! Βρὲ τὴν ψευτροῦ!

ΣΚΗΝΗ Β′.

Η ΧΗΡΑ. Ὤ! Θεέ μου! οὔτε νὰ βλέπω πλέον ἄνδρας ἄλλους ἠμπορῶ, διότι νομίζω ὅτι ἐγκληματῶ εἰς τὴν μνήμην τοῦ μακαρίτου!
Ο ΧΗΡΟΣ. Κυρία μου, δὲν σᾶς γνωρίζω· ἀλλὰ πρέπει νὰ παρηγορηθῆτε· Εἶμαι κ’ ἐγὼ ὁμοιοπαθής…

ΣΚΗΝΗ Γ′.	ΣΚΗΝΗ Δ’.
Η ΧΗΡΑ. Ἆ! ἐπάθατε λοιπὸν καὶ σεῖς, Κύριε, ὁμοίαν συμφορὰν τῆς ἰδικῆς μου; Πόσον σᾶς συλλυποῦμαι! Ο ΧΗΡΟΣ. Τότε ἐλᾶτε νὰ ἑνώσωμεν τὰς συμφορὰς καὶ τὰ δάκρυά μας… Δύο λῦπαι κάμνουν μίαν χαράν....	Ο ΧΗΡΟΣ. Μοῦ ὁρκίζεσθε ἀγάπην, ἐνῶ τὰ ὄμματά σας εἶνε ὑγρὰ ἀκόμη ἀπὸ τὰ δάκρυα τοῦ μακαρίτου… Η ΧΗΡΑ. Ἄχ! Δὲν ἠξεύρετε πόσον τοῦ ὁμοιάζετε. Κ’ ἐκεῖνος ἦτο τόσον καλὸς καὶ εὐγενής!

ΣΚΗΝΗ Ε′.

Ὑπὸ τὰς φιλύρας.....

Η ΧΗΡΑ. — Ὁποία γλυκεῖα παραμυθία! Εἰς τὰς θωπείας σου ἀναζῇ ὅλος ὁ ἔρως τοῦ μακαρίτου…
Ο ΧΗΡΟΣ. — Ὁποῖον βάλσαμον τοῦ πένθους μου! Εἰς τοὺς ἐναγκαλισμούς σου ἐπανευρίσκω ὅλην τὴν ἀγάπην τῆς μακαρίτιδος....

Ἡ συνέχεια καὶ τὸ τέλος παραλείπεται.