Ελληνομνήμων ή Σύμμικτα Ελληνικά/Αριθμός 2/Κατάλογος των μεταφρασθέντων λατίνων συγγραφέων
| ←Κατάλογος χειρογράφων τινῶν περὶ τῆς νήσου Κρήτης | Ελληνομνήμων ή Σύμμικτα Ελληνικά, Αριθμός 2 Συγγραφέας: Κατάλογος τῶν μεταφρασθέντων λατίνων συγγραφέων (συνέχεια) |
Διόρθωσις τῶν ἐν τῷ Α΄. Φυλλαδίῳ παροραμάτων→ |
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΡΙΘ. 1 ΣΕΛ. 64 ΚΑΤΑΛΟΓΟΥ
ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΘΕΝΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ
ΛΑΤΙΝΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ.
— ΤΙΒΟΥΛΛΟΥ καὶ ΠΡΟΠΕΡΤΙΟΥ.—Ἑκλεκτὰ ποιήματα μετενεχθέντα εἰς τὴν Ἑλληνικὴν γλῶσσαν ὑπὸ Ἰωσὴφ τοῦ Σκαλιγέρου.—(Ἐν Παρισίοις 1615).
ΚΑΤΩΝΟΣ (Μ.) Ῥωμαίου — Γνῶμαι παραινετικαὶ δίστιχοι, ὑπὸ Μαξίμου Πλανούδου.—«Μετὰ τοῦ Θεοκρίτου τοῦ Ἄλδου» 1495, καὶ ἐν Παρισίοις 1543.
ΚΙΚΕΡΩΝΟΣ (Μ. Τ.)—Κάτων ὁ μείζων ἢ τοῦ γήρως, καὶ ὁ ὄνειρος τοῦ Σκιπίωνος, μεταφράσαντος Θεοδώρου τοῦ Γαζῆ—Ἐν Φλωρεντίᾳ 1507—Ἐνετίῃσιν 1519 καὶ 1523. — Ἐν Βασιλείᾳ 1520, 1524 καὶ 1525.—Ἐν Λουγδούνῳ 1536, 1540 καὶ 1549.—Ἐν Παρισίοις 1566.—Ἐν Ἰγγολστὰδ 1596.—«Μόνος ὁ ὄνειρος τοῦ Σκιπίωνος», ἐν Παρισίοις 1552.
— Σκιπίωνος ὄνειρος, εἰς τὴν Ἑλλάδα γλῶσσαν μετενεχθεὶς παρὰ Μαξίμου τοῦ Πλανούδου.—Ἐν Φλωρεντίᾳ 1816.—«Εἶναι ἡ αὐτὴ καὶ ἡ ἀνωτέρω μετάφρασις· ὁ δὲ καθηγητὴς Κιάμπιος ἐξέδωκεν αὐτὴν ὑπὸ τὸ ὄνομα τοῦ Πλανούδου ἀντὶ τοῦ Γαζῆ, ἀκολουθήσας τὴν σύμφωνον μαρτυρίαν τῶν κωδήκων τῆς Λαυρντιανῆς καὶ τῆς Μαρκιανῆς καὶ ἐπιστηριχθεὶς εἰς τὸν χαρακτῆρα τοῦ λόγου. Τοῦ αὐτοῦ Πλανούδου σώζεται προσέτι ἀνέκδοτος ἐν τῇ Λαυρεντιανῇ (Κωδ. ΚΔ΄. Ἀνάκλιτον, εἴτε βιβλοστάσιον Π. ) ἡ μετάφρασις τῶν δύο βιβλίων τῆς εἰς αὐτὸν τὸν ὄνειρον ἐξηγήσεως παρὰ Μακροβίου Ἀμβροσίου.»
— (ὡς ἀνωτέρω). «Ἐτυπώθη ὑπὸ τὸ ὄνομα τοῦ Πλανούδου ἐν Ἐμλστὰδ 1830».
— ἢ μᾶλλον τοῦ ἀπελευθέρου αὐτοῦ Τύρωνος—Περὶ μνήμης τεχνικῆς, μεταφράσαντος Μαξίμου τοῦ Πλανούδου.—Τὸ χειρόγραφον τοῦ μεταγλωττίσματος κεῖται ἐν τῇ Λαυρεντιανῇ (Κωδ. ΚΓ΄. Ἀνακλ. ΝΖ΄.), ἐν τῇ βασιλικῇ τῆς Βαυαρίας βιβλιοθήκῃ καὶ ἐν τῇ τῆς Αὐγούστης. Ἐν τῇ Καθολικῇ Βιογραφίᾳ (Biographie universelle) λέγεται ὅτι ἡ μετάφρασις αὕτη ἐτυπώθη τῷ 1710, ἀλλὰ δὲν ἐμφαίνεται τὸ ποῦ·
— Περὶ πολιτειῶν, εἰς τὴν καθομιλουμένην γλῶσσαν ὑπὸ Α. Στ.—Ἐν Ἀθήναις 1839.—«Ὑπὸ τὰ ἀρκτικὰ ταῦτα στοιχεῖα κρύπτεται τὸ ὄνομα τοῦ μεταφράσαντος Κόμητος Βιάρου τοῦ Καποδιστρίου».
ΚΛΑΥΔΙΑΝΟΥ (Κ.) — Ἐπιγράμματα εἰς τοὺς ἀνδριάντας τοῦ Ἀμφινόμου καὶ Ἀναπίου τῶν ἀδελφῶν, καὶ εἰς τὴν σφαῖραν τοῦ Ἀρχιμίδου. Ἔμμετρος Ἑλληνικὴ μετάφρασις Φρηδ. Μορελλετίου—Ἐν Παρισίοις 1619.
ΝΕΠΩΤΟΣ (ΚΟΡΝΗΛΙΟΥ) — Βίοι τῶν ἐξόχων ἡγεμόνων, μεταγλωττισθέντες παρὰ Σπυρίδωνος Βλαντῆ — ἔκδοσις Β΄.—«Ἐν Βενετίᾳ 1810. Μετὰ σημειώσεων.
ΟΒΙΔΙΟΥ (Π. ΝΑΖΩΝΟΣ) — Μεταμορφώσεις, ἐξελληνίσαντος Μαξίμου Πλανούδου.—Ἐν Παρισίοις 1822.
— Μεταμορφώσεων Βιβλία ΙΕ΄ εἰς δύο τόμους διῃρημένα, μετὰ τινων ἐξηγήσεων ἐν τέλει ἑκάστου μύθου· μεταφρασθέντα ἐκ τῆς λατινίδος φωνῆς παρὰ Σπυρίδωνος Βλαντῆ·—Ἐν Βενετίᾳ 1798.
— Ἐπιστολὴ Πάριδος πρὸς Ἑλένην, μετενεχθεῖσα ἐμμέτρως εἰς ἑλληνικὴν γλῶσσαν ὑπὸ τοῦ Ἕλληνος Θωμ. Τριβιζάνου.—Ἐν Παταυΐῳ 1553.
— Ἐπιστολὴ Πηνελόπης πρὸς Ὀδυσσέα— Μετάφρασις ἔμμετρος Καρόλου Οὐτενωυΐου—Ἐν Φραγκοφ. 1610.
ΟΡΑΤΙΟΥ (Κ. ) ΦΛΑΚΚΟΥ.—ᾨδαὶ ά, β΄, γ΄, έ, κβ΄, (βιβλ. Α')—ᾨδαὶ ά, ις΄, ιθ΄, (βιβλ. β΄)—ᾨδὴ θ΄. (βιβλ. γ΄)—ᾨδαὶ β΄, γ΄, (βιβλ. δ') — «Μετεφράσθησαν ὑπὸ Βενίτου »τοῦ Πάρδωνος μὲ ἐπιγραφὴν» Διατριβὴ περὶ τήν τινων ᾠδῶν Ὁρατίου Φλάκκου τοῦ λυρικοῦ μετάφρασιν εἰς τὴν ἑλληνικὴν φωνήν.—Ἐν Πετρουπόλει αωί.
— ᾨδὴ Ζ', μεταφρασθεῖσα μὲν κατὰ στίχον ὑπὸ Hipp. Alex. Cassan, de Béziers, καταχωρισθεῖσα δὲ ὑπὸ Fl. Lécluse ἐν τῷ Γαλλοελληνικῷ αὑτοῦ λεξικῷ—Ἐν Παρισίοις 1823.
— Δοκίμιον τινῶν ᾠδῶν μεταγλωττισθεισῶν εἰς τὸ ἑλληνικὸν παρὰ τοῦ Ἕλληνος…—«Ἡ πρώτη ᾠδὴ τοῦ πρώτου βιβλίου κατεχωρίσθη ἐν τῷ μηνολογίῳ τοῦ 1832, τῷ τυπωθέντι κατὰ τὸ αὐτὸ ἔτος ἐν Κερκύρα».
— ᾨδὴ ἑκατονταέτειος καὶ ὕμνος πρὸς Ἀπόλλωνα καὶ Ἄρτεμιν, μέτροις σαπφικοῖς μεταφράσαντος Φρηδ. Μορελλετίου—Ἐν Παρισίοις 1600.
ΟΥΙΡΓΙΛΙΟΥ (Π. ) ΜΑΡΩΝΟΣ—Πολλίων ἢ ἡ τετάρτῃ ἐκλογὴ, ἑρμηνεύσαντος Εὐσεβίου τοῦ Παμφίλου—Ἐν Παρισίοις 1583.
— Ἡ δεκάτη ἐκλογὴ, μεταφρασθεῖσα ὑπὸ Φρηδερίκου Μορελλετίου.—Ἐν Παρισίοις 1580.
— (ἡ αὐτὴ), μεταφρασθεῖσα εἰς Δωρικοὺς στίχους ὑπὸ Δανιὴλ Ἑϊνσίου, 1603—καὶ ὑπὸ Ἰωσὴφ Σκαλιγέρου—παρὰ Κομμελίνῳ 1603.—Εὑρίσκονται ἀμφότεραι εἰς τὸν Θεόκριτον τοῦ Ἑϊνσίου.
— Βουκολικὰ, μεταγλωττίσαντος Δαν. Ἀλουορθ.—Ἐν Ῥώμῃ 1593 καὶ 1594, καὶ ἐν τῷ Θεοκρίτῳ τῆς Πάρμας 1779.
— Αῤῥιανὸς (οὐχὶ ὁ Νικομηδεὺς) ἐποποιὸς μετάφρασιν τῶν Γεωργικῶν τοῦ. Βιργιλίου ἐπικῶς ποιήσας. Ἡ μετάφρασις αὕτη, τὴν ὁποίαν, μᾶς ἐσημείωσεν ὁ Σουΐδας, δὲν διέφυγε, τὴν φθορὰν τοῦ χρόνου.
— Γεωργικὰ, ἐν ἡρωϊκῷ τῷ μέτρῳ ἑλληνιστὶ ἐκφρασθέντα καὶ σημειώσεσι διηνεκέσι διευκρινηθέντα σπουδῇ καὶ πόνῳ Εὐγενίου τοῦ Βουλγάρεως.—Ἐν Πετρουπόλει 1786.
— Τῆς Αἰνειάδος βιβλία ΙΒ΄, ἐν ἡρωϊκῷ τῷ μέτρῳ ἑλληνιστὶ ἐκφρασθέντα καὶ σημειώσεσι διηνεκέσι διευκρινηθέντα, σπουδῇ καὶ πόνῳ Εὐγενίου τοῦ Βουλγάρεως.—Τομ. 3, εἰς φύλλ.—ἐν Πετρουπόλει 1791.
— Γεωργίου Λιζελίου δοκίμων ἑλληνικῆς μεταφράσεως τῆς Αἰνειάδος ἐν παραθέσει πρὸς τὴν ὑπὸ Εὐγενίου τοῦ Βουλγάρεως γενομένην τῶν αὐτῶν στίχων μετάφρασιν.—Ἐν Ἁννοβέρᾳ 1814.
— Αἰνειάδος τὸ δεύτερον βιβλίον. — Ἔμμετρος ἑλληνικὴ μετάφρασις Γεωργίου Ἐθριγέου.—Ἐν Λονδίνῳ 1558.
— Ὁ Γρότιος (ἐπις. 576) ἐπαινεῖ πολὺ εἰς τὸν Γάλλον φιλολόγον De Voisin ἑλληνικὴν μετάφρασιν μέρους τῆς Αἰνειάδος γενομένην ὑπό τινος ἀδελφοῦ του· ἀλλ’ αὕτη οὐδέποτε ἤχθη εἰς φῶ}}ς.
— Moretum — Ἑλληνικὴ μετάφρασις Ἰωσὴφ Σκαλιγέρου .—Ἐν Λουγδούνῳ Βαταβῶν 1615.