Αποτελέσματα αναζήτησης

που ακούμπησες... Ξανθιά μαλλιά της άνοιξης Ήταν η καρδιά μας ένας ποταμός Κόκκινα χείλη έχει ο καιρός Μύθος Ακούω τον κόκορα κάπου Η ζωή σου είναι φτερό...

στ’ ἄλογα μὲ τὰ κόκκινα καὶ μὲ τὰ πράσινα κιλίμια... Μπροστὰ εἶναι ὁ παπὰς μὲ τ’ ἄσπρα γένια. Εἶναι καὶ τὸ φλάμπουρο μὲ μῆλο κόκκινο στὴν κορυφή. Ἀκολουθεῖ...

το μαχαίρι, την ατίμωση! Εγίναν μαύρη στάχτη τα παλάτια σου, και κόκκινα ποτάμια τα σοκάκια σου και μακελειό και στάβλος η Αγια-Σοφιά. Κι επάρθ’ η παρθενιά...

τριαντάφυλλο τ’ ἀπρίλη Κ’ εἶνε κοράλλι διαλεκτὸ τὰ κόκκινά σου χείλη· Τὰ ξέπλεκα σου τὰ μαλλιὰ ποτάμι χρυσωμένο Ποῦ τὤχουν, φῶς μου, οἱ ζέφυροι ’ςταὶς πλάταις...

φιλί, κ’ ας ήν’ και ματωμένα! " Κόκκιν’ αχείλη φίλησα, κ’ έβαψεν το μαντήλι˙ Και σε ποτάμι το ’πλυνα, κ’ έβαψε το ποτάμι, Έβαψ’ η άκρη του γυαλού, κ’ η...

με το τραγούδι -Αμπέλι μου, πλατύφυλλο και καλοκλαδεμένο, δέσε σταφύλια κόκκινα, να μπω να σε τρυγήσω, να κάμω αθάνατο κρασί, μοσκοβολιά γιομάτο. Μες στα...

τοῦ χειμώνα: τὸ ποτάμι θὰ θολώσει, θὰ τριζοβολοῦν ξερὰ τὰ πλατανόφυλλα θὰ κρυώσει ἡ νύχτα καὶ θὰ μεγαλώσει. Θὰ δροσοσταλάζουν κόκκινα τὰ κούμαρα, κυκλαμιὲς...

βασιλοπούλα, τὴν ὄμορφην τοῦ κόσμου, ὁποὺ νὰ εἶναι «ἄσπρη σὰν τὸ χιόνι, καὶ κόκκινη σὰν τὸ αἷμα». Καὶ ὕστερα, νομίζω, τὸ Βασιλόπουλο ἐπῆγε νὰ λαφοκυνηγήσῃ...

ξεδιπλώνει. Το μάτι κι αν δεν σκιάζεται, μα πάντοτε θαμπώνει σε πράσινα και κόκκινα και άσπρα τουλουπάνια, μέσα σε ζώνες, άρματα, λαχούρια, και καφτάνια, μες...

ποταμούς αιώνιος· μορφές ποικίλες ζωντανών εις της στεριάς την όψη, μες στα βαθιά της θάλασσας στον αλαφρόν αέρα. Κοιτάζω το τριαντάφυλλο, το κόκκινό...

στεκόμεθα νὰ κάνωμε σινιάλα: Κ’ ἰδοὺ ἐγὼ τὰ ἐξηγῶ ἀπ’ τῶν «Ψαρρῶν» τὴ σάλα· κόκκινο, ἄσπρο καὶ μαβὶ μὲ κίτρινο σειρῆτι: «παρακαλῶ σας εἴδατε καθόλου Ἀμφιτρίτη;»...

είναι ιερά, πατέρα, είναι βαμμένα μ' αίμα, είπε. Και τού έδειξε έναν πλατύ κόκκινο λεκέ, που απλώνουνταν στη ζώνη. - Ο Πολύδωρος τα πλήρωσε με τη ζωή του...

Σαν έφθασε στο μέρος όπου έσμιγαν τα δυο ρεύματα, με απορία είδε ένα κόκκινο κουρελάκι δεμένο σ' ένα κλαδί και μπηγμένο στην άμμο αντίκρυ. Βέβαια δεν...

και άλλο δεν έβλεπα στο χαρτί αυτό παρά λεκέδες κίτρινους, πράσινους, κόκκινους, μουντζουρωμένους με μαύρα γράμματα και γραμμές και σκιές σαν κάμπιες...

και ούτε θα ξανάρθουν πια. Εκείνη την ώρα κατάφθανε ο κυρ-Κατρακυλάκος, κόκκινος και ιδρωμένος από το τρέξιμο. Ο Βασιλιάς του έδειξε το γερο-φρούραρχο,...

και όπου το χώμα μύριζε θρούμπι και θυμάρι. Ακολούθησε το ρέμα κάποιου ποταμού, ανάμεσα σε λόφους ολοφύτευτους, όπου είδε πλήθος ροδοδάφνες, μα δε σταμάτησε...

ακρογιαλιά πέρα πέρα κάτασπρη. Κι απάνω της, όπως παρθένα χώρα στέλνει με τα ποτάμια της στη θάλασσα, στου άνθρωπου τη γνώση τ’ αφάνταστα πλούτη της, έχυνε...

όλη τη διάρκεια του ατέλειωτου αυτού πολέμου, και από τα δύο μέρη χύθηκε ποτάμι το αίμα. Ο Αλέξιος και η Θέκλα κουβέντιαζαν μεταξύ τους ζωηρά. Όλα τούς...

άκρη σ’ άκρη στο φτερό αστράφτει κάθε τάπια και τα νερά του χαντακιού τα κόκκινα, τα σάπια, πλαντάζουνε γιομίζοντας από κορμιά χιλιάδες, μα πνίγεται το...

οι φλέβες στο λαιμό του και στο πρόσωπό του, που τώρα είταν ακόμα πλιο κόκκινο, κι όμως έτρεμε σύγκορμος. Εκοιταχτήκαν και το βλέμμα τους επρόδωσε την...