Βίοι Πελοποννησίων ανδρών/Επαρχία Αγίου Πέτρου
| ←Ἐπαρχία Τριπολιτσᾶς | Βίοι Πελοποννησίων ἀνδρῶν Συγγραφέας: Ἐπαρχία Ἁγίου Πέτρου |
Ἐπαρχία Φαναρίου→ |
Οὗτος μὲ ὅλην του τὴν πολυμελῆ συγγένειαν κατὰ τὰς ἀρχὰς τῆς ἐπαναστάσεως ἔλαβε τὰ ὅπλα καὶ πρῶτος ἐφάνη εἰς τὴν πατρίδα του, πρῶτος δὲ αὐτὸς τῶν ἄλλων ἐξεστράτευσεν εἰς τὰ Βέρβαινα. Συνεισέφερεν ἔξοδα καὶ κατέβαλε κόπους διὰ τὴν σύστασιν καὶ τὴν τάξιν τοῦ ἐκεῖ στρατοπέδου καὶ τὸ φροντιστήριον αὐτοῦ. Ὑπηρέτησε δὲ στρατιωτικῶς καὶ πολιτικῶς καθ’ ὅλην τὴν πολιορκίαν τῆς Τριπολιτσᾶς, καὶ κατὰ τὰ Δραμαλικὰ γενόμενος πληρεξούσιος καὶ βουλευτής.
Ἦτον υἱὸς τοῦ ἀνωτέρω. Ἐδείχθη καλὸς στρατιωτικὸς καὶ γενναῖος, ὑπηρετήσας εἰς τὴν πολιορκίαν τῆς Τριπολιτσᾶς. Ὑπῆγε δὲ καὶ ἐκτὸς τῆς Πελοποννήσου ὑπὸ τὰς διαταγὰς τοῦ στρατηγοῦ Νικήτα Σταματελοπούλου καὶ τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς Ἐπαρχίας Π. Ζαφειροπούλου. Ἐπίσης ἔλαβε μέρος καὶ εἰς τὰς μάχας κατὰ τοῦ Δράμαλη μέχρι τῆς καταστροφῇς του, ὡς καὶ εἰς τοὺς πολέμους κατὰ τῶν Ἀράβων καὶ πάντοτε ἐπαινέθη ὡς παληκάρι.
Κατήγετο ἀπὸ τὸν Ἁγιάννην. Ὑπηρέτησε δὲ πολιτικῶς γενόμενος γερουσιαστὴς τῆς Πελοποννήσου, πληρεξούσιος τῶν Ἐθνοσυνελεύσεων καὶ βουλευτής. Ὅτε δὲ ὁ ἀδελφός του Παναγιώτης ἐξεστράτευσε κατὰ τῶν Ἀράβων ἐπὶ τῆς στραταρχίας τοῦ Κυριάκου Σκούρτη Ὑδραίου, καὶ ἔπεσεν αἰχμάλωτος εἰς τὴν μάχην τοῦ Κρεμυδίου, ὑπῆγε νὰ τὸν ἐλευθερώσῃ, ἀλλ’ αἰχμαλωτίσθη καὶ αὐτὸς κατὰ τὴν ὥραν τῆς ἐφόδου τῶν Αράβων εἰς τοὺς Ἀβαρίνους, ὕστερον δὲ καὶ οἱ δύω ἐλευθερώθησαν δι’ ἀνταλλαγῆς τῶν Σεχνετσιπαίων Τούρκων Τριπολιτσιωτῶν.
Ἦτον ἀδελφὸς τοῦ ἀνωτέρω, ὡς εἴπομεν. Ἐπανελθὼν δὲ ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολιν κατ’ ἀρχὰς τῆς ἐπαναστάσεως, ἀμέσως παρουσιάσθη μὲ σῶμα στρατιωτῶν συμπατριωτῶν του εἰς Βέρβαινα, καὶ κατόπιν ἐστρατοπέδευσε κατὰ τὸ χωρίον Στενόν, ὅπου ἐσύστησε στρατόπεδον, καὶ ὅπου σώζονται καὶ μαρτυροῦνται μέχρι σήμερον τὰ ταμπούρια τοῦ Ἄκουρου λεγόμενα. Ἡ δραστηριότης καὶ ὁ ζῆλός του εἰς τὴν ὑπηρεσίαν τοῦ πολέμου πολὺ ἐπαινέθησαν, καὶ ὁ πρίγκηψ Δ. Ὑψηλάντης τὸν ἠγάπα καὶ τὸν εἶχεν ὡς ἰδικόν του, καὶ ὡς ἐκ τούτου πολὺ ἐσεβάσθη ἀπὸ τοὺς καπεταναίους καὶ στρατιώτας κατὰ τὴν πολιορκίαν τῆς Τριπολιτσᾶς. Ἀπὸ τὸν Ἅγιον Σώστην ἀνεχώρησε καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ῥάχιν τῆς Βολιμῆς, ὅθεν ἐπολέμει πάντοτε μὲ τοὺς Τούρκους καὶ ἔκαμνε καὶ χωσιαῖς.
Μετὰ δὲ τὴν πτῶσιν τῆς Τριπολιτσᾶς ὑπῆγεν εἰς τὴν Ῥούμελην, καὶ ἔλαβε μέρος εἰς τὴν μάχην τῆς Ἁγίας Μαρίνας καὶ τῆς Στυλίδος, κατὰ τὴν ὁποίαν ὄχι μόνον αὐτός, ἀλλὰ καὶ ὅλον τὸ σῶμά του ἀρίστευσαν ἀρχηγοῦντος τοῦ στρατηγοῦ Νικήτα Σταματελοπούλου. Κατὰ δὲ τὴν εἰσβολὴν τοῦ τρομεροῦ Δράμαλη ἐπίσης ἐφάνη μὲ τοὺς συνεπαρχιώτας του καὶ ἔλαβε μέρος εἰς πολλὰς μάχας. Μετὰ δὲ τὴν μάχην τοῦ Κολοκοτρώνη ἐτοποθετήθη μεταξὺ τοῦ βουνοῦ Πανάγου καὶ Ἀγριλοβουνοῦ πλησίον τοῦ Παλῃοχάνου ὅπου ἀκόμη σώζονται καὶ μαρτυροῦνται τὰ ταμπούρια του. Μετὰ ταῦτα ἐξεστράτευσε μετὰ τῶν ἄλλων κατὰ τοῦ Ἰμβραὴμ καὶ αἰχμαλωτίσθη, ὡς εἴρηται, κατὰ τὴν μάχην τοῦ Κρεμυδίου κατὰ τὴν ὁποίαν ἔπεσαν πολλοὶ Ἕλληνες.
Οὗτος ἦτον ἐπίσης ἀδελφὸς τῶν δύω ἀνωτέρω, καὶ ὑπηρέτησε πολιτικῶς καὶ στρατιωτικῶς. Ἡ οἰκογένεια αὕτη τῶν Ζαφειροπούλων κατ’ ἀρχὰς ἐχρησίμευσεν ἐνθουσιάζουσα τοὺς πάντας καὶ ἐξοδεύουσα ἄφθονα διὰ τὴν ἀποκατάστασιν καὶ ἐντελῆ ἐλευθερίαν τῆς πατρίδος.
Οὗτος ὑπῆρξεν εἷς ἐκ τῶν προὐχόντων τῆς ἐπαρχίας ταύτης, καὶ πολὺ ἐχρησίμευσε κατὰ τὰς ἀρχὰς τῆς ἐπαναστάσεως. Θυσία ἔγεινεν εἰς ὅλα, ὅλον δὲ τὸ σπίτι του τὸ ἔθεσεν εἰς τὴν ἐξουσίαν τῶν στρατιωτικῶν καὶ πολιτικῶν, διότι ὁ ἐθνισμός του τοῦ ἔγεινε πάθος, καὶ ἐπειδὴ ἐκεῖθεν οἱ Ἕλληνες εἶχον ἀσφάλειαν συχνὰ διήρχοντο, καὶ εἰς ὅ,τι εἶχον ἀνάγκην τοὺς συνέδραμεν, εὕρισκον δὲ ἀνάπαυσιν καὶ πλουσίαν περιποίησιν. Προσέτι τὸ φροντιστήριον τῶν Βερβαίνων πολὺ ἀπὸ αὐτὸν ἐβοηθήθη, τὸν δὲ Ζαφειρόπουλον αὐτὸς ἀνέδειξεν ἀρχηγὸν τῆς ἐπαρχίας διὰ τῶν ἔργων καὶ τῶν ἐξόδων του. Ὁ Σαρηγιάνης εἶναι ὁ μόνος, ὅστις ἐπαινέθη τότε ἀπὸ ὅλους διὰ τὸν ἄδολον πατριωτισμόν του.
Ὑπῆρξεν ἀπὸ τὸ χωρίον Βέρβαινα. Ἐχρησίμευσε δὲ κατ’ ἀρχὰς τοῦ ἱεροῦ ἀγῶνος εἰς τὸ γενικὸν φροντιστήριον τοῦ ἐκεῖ στρατοπέδου τὸ λεγόμενον Κελάρι ἔχων καὶ τοὺς δύω ἄλλους συντρόφους του, τὸν Τροχάνην ἀπὸ τὸν Πραστὸν καὶ τὸν Ἀναγνώστην Ῥοντόπουλον ἀπὸ τὴν Τριπολιτσᾶν. Ἐνόσῳ ὑπῆρχεν ἐκεῖ τὸ στρατόπεδον ἐξώδευεν ἐξ ἰδίων του διὰ τὰ ἀναγκαῖα τρόφιμα καὶ λοιπὰ χρειώδη, μετὰ δὲ τὴν ἀναχώρησιν τοῦ στρατοπέδου ἀπὸ τὰ Βέρβαινα ἐτροφοδότει ὑπὲρ τοὺς σαράντα στρατιώτας ἕως τῆς ἁλώσεως τῆς Τριπολιτσᾶς. Ὕστερα δὲ ὅταν ἦλθεν ὁ Δράμαλης εὑρέθη εἰς τὸ Κεφαλάρι τοῦ Ἄργους συγκρατῶν καὶ βοηθῶν τοὺς στρατιώτας.
Κατήγετο ἀπὸ τὸ χωρίον Κορακοβοῦνι. Ἦτο μυημένος τὸ μυστήριον τῆς ἑταιρίας. Κατ’ ἀρχὰς τῆς ἐπαναστάσεως διωρίσθη πεντακοσίαρχος, καὶ μετὰ τῶν συγχωρίων του καὶ τῶν λοιπῶν στρατιωτῶν τῶν πλησίον τῆς πατρίδος του χωρίων ἔλαβε μέρος εἰς τὴν πολιορκίαν τῆς Τριπολιτσᾶς, καὶ ἐπολέμησε μέχρι τῆς ἁλώσεώς της. Ὑπηρέτησε δὲ καὶ πολιτικῶς ὡς ἔφορος τῶν τροφῶν, τὰς ὁποίας συνήθροιζε καὶ τὰς ἔστελλεν εἰς τὸ φροντιστήριον τῶν Βερβαίνων.
 |
 |
 |
 |
|
|
|